[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zachodzi tu bowiem taró\nica, \e w czyśćcu oczyszczają się dusze ogniem, a tutaj oczyszczają sięi oświecają miłością.I o tę miłość prosił Dawid, mówiąc: Cor mundum creain me Deus; Serce czyste stwórz we mnie Bo\e (Ps 50, 12).Bowiemczystość serca, to nic innego, jak tylko miłość i łaska Bo\a.Dlatego ludzi czystego serca nazywa nasz Boski Zbawiciel błogosławionymi , czylipełnymi miłości.Ubłogoslawienie bowiem nie jest niczym innym, tylkomiłością.2.Dusza oczyszcza się, oświecając się tym miłosnym ogniem mądrości.(Nigdy bowiem Bóg nie udziela mądrości mistycznej bez miłości, gdy\właśnie miłość tej mądrości udziela).Tłumaczy to dobrze Jeremiasz wsłowach: Z wysoka spuścił ogień na kości moje i wyćwiczył mię (Lm1,13).Dawid zaś mówi, \e Mądrość Bo\a jest jak srebro oczyszczona wogniu (Ps 11, 7), tzn.w oczyszczającym ogniu miłości.Ta ciemnakontemplacja wlewa w duszę, w miarę jej pojemności i potrzeby,równocześnie miłość i mądrość.Oświeca ją i oczyszcza z jejniewiadomości, według słów Mędrca, z którym to samo uczyniła (Syr 51,26).3.Wnosimy stąd równie\, \e [dusze te oczyszcza i oświeca] ta MądrośćBo\a, która oczyszcza aniołów z ich niewiadomości, dając im poznanie ioświecając ich w tym, czego nie poznawali.Mądrość ta wypływa z Boga,przechodzi przez wszystkie hierarchie duchów niebieskich, od najwy\szychdo najni\szych, spływając następnie na ludzi.Stąd te\ wszystkie dzieła inatchnienia anielskie Pismo święte słusznie przypisuje najpierw Bogu, apotem aniołom.Natchnień tych bowiem zazwyczaj udziela Bóg przezaniołów, oni je przesyłają jedni drugim bez \adnej zwłoki, a wszystkoprzenika ta Mądrość tak, jak promień słońca przenika przez wiele szyb zestawionych razem.I chocia\ jest prawdą, \e promień przechodzi przezwszystkie, to jednak ka\da z nich przesyła ten blask następnej.Przechodzion nieco zmieniony, odpowiednio do właściwości ka\dej szyby, skróconylub wydłu\ony, zale\nie od oddalenia jej od słońca.4.Stąd te\ wynika, \e duchy wy\sze i ni\sze, im bli\ej są Boga, tym więcejsą oczyszczone i oświecone oświeceniem bardziej całościowym, zaś dalszeotrzymują to oświecenie w mniejszym i słabszym natę\eniu.Stąd równie\wnioskujemy, \e je\eli ta miłosna kontemplacja, której Bóg udziela, spływana człowieka będącego jeszcze na niskim stopniu, przyjmuje on ją na swójsposób, w stopniu ograniczonym i wśród cierpienia.Zwiatło oświecające anioła rozpromienia go i napełnia miłością, gdy\ jeston ju\ czystym duchem, przygotowanym na jego przyjęcie.Człowieka zaś,który jest jeszcze nieczysty i nieprzygotowany, oświeca zgodnie z jegonaturą, jak ju\ mówiliśmy, sprawiając w nim ciemności, strapienie iprzykrości.Jest tu podobnie jak z chorymi oczyma, które słońce razi swymblaskiem.Stan ten trwa tak długo, dopóki ten sam ogień miłości nie oczyścii nie uduchowi człowieka do tego stopnia, i\by mógł błogo wejść wzjednoczenie z tym miłosnym światłem.Nastąpi to wówczas, gdy dusza podwpływem działania Bo\ego oczyści się tak jak aniołowie, co pózniejobjaśnimy z Bo\ą pomocą.Dopóki to nie nastąpi, kontemplacja owa imiłosne poznanie udziela się duszy wśród przykrości i udręki miłowania.5.Nie zawsze jednak odczuwa dusza to rozpłomienienie i udrękę miłości.W początkach bowiem tego oczyszczenia duchowego ogień Bo\y raczejosusza i przygotowuje drzewo duszy, ani\eli je rozpala.W miarę jednak,jak ten ogień ją roz\arza, odczuwa rozpłomienienie i gorąco miłości.Przytym oczyszczeniu umysłu za pośrednictwem owej ciemności zdarza sięniekiedy, \e ta mistyczna i miłosna teologia rozpłomieniając wolę przenikarównocześnie drugą władzę, tj.rozum.Napełnia go poznaniem i światłemBo\ym tak miłym i subtelnym, \e oświecona i wsparta nim wola nabiera wsposób przedziwny gorliwości.Płonie w niej wówczas bez jejwspółdziałania ten boski ogień miłości tak \ywym płomieniem, i\ zdaje sięduszy być \ywym ogniem, a to na skutek głębokiego zrozumienia, jakie jejsię tu udziela.O tym to mówi Dawid w jednym z psalmów: Rozgorzałoserce moje we mnie, a w rozmyślaniu moim rozpalił się ogień (Ps 38, 4),6.To rozpalenie miłości w obydwóch władzach równocześnie, w rozumie iw woli złączonych tu razem, jest dla duszy wielkim skarbem i rozkoszą.Jest tu bowiem jakby pewne zetknięcie się z Boskością i stanowi początekdoskonałego zjednoczenia przez miłość, którego się spodziewa.Do tegostanu tak wzniosłego odczuwania i miłowania Boga dochodzi się jednakdopiero po przejściu wielu trudów i znacznej ju\ części duchowegooczyszczania.Natomiast do ni\szego odczucia, jakie zazwyczaj przychodzi,nie trzeba tak wielkiego oczyszczenia. 7.Z tego, cośmy powiedzieli, mo\na wnosić, \e dobra duchowe, którychBóg udziela duszy biernym sposobem, wola mo\e miłować, choć rozum niepojmuje, i równie\ rozum mo\e pojmować, choć wola nie miłuje.Taciemna noc kontemplacji zawiera w sobie światło Bo\e i miłość, podobniejak ogień zawiera w sobie światło i gorąco [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Zachodzi tu bowiem taró\nica, \e w czyśćcu oczyszczają się dusze ogniem, a tutaj oczyszczają sięi oświecają miłością.I o tę miłość prosił Dawid, mówiąc: Cor mundum creain me Deus; Serce czyste stwórz we mnie Bo\e (Ps 50, 12).Bowiemczystość serca, to nic innego, jak tylko miłość i łaska Bo\a.Dlatego ludzi czystego serca nazywa nasz Boski Zbawiciel błogosławionymi , czylipełnymi miłości.Ubłogoslawienie bowiem nie jest niczym innym, tylkomiłością.2.Dusza oczyszcza się, oświecając się tym miłosnym ogniem mądrości.(Nigdy bowiem Bóg nie udziela mądrości mistycznej bez miłości, gdy\właśnie miłość tej mądrości udziela).Tłumaczy to dobrze Jeremiasz wsłowach: Z wysoka spuścił ogień na kości moje i wyćwiczył mię (Lm1,13).Dawid zaś mówi, \e Mądrość Bo\a jest jak srebro oczyszczona wogniu (Ps 11, 7), tzn.w oczyszczającym ogniu miłości.Ta ciemnakontemplacja wlewa w duszę, w miarę jej pojemności i potrzeby,równocześnie miłość i mądrość.Oświeca ją i oczyszcza z jejniewiadomości, według słów Mędrca, z którym to samo uczyniła (Syr 51,26).3.Wnosimy stąd równie\, \e [dusze te oczyszcza i oświeca] ta MądrośćBo\a, która oczyszcza aniołów z ich niewiadomości, dając im poznanie ioświecając ich w tym, czego nie poznawali.Mądrość ta wypływa z Boga,przechodzi przez wszystkie hierarchie duchów niebieskich, od najwy\szychdo najni\szych, spływając następnie na ludzi.Stąd te\ wszystkie dzieła inatchnienia anielskie Pismo święte słusznie przypisuje najpierw Bogu, apotem aniołom.Natchnień tych bowiem zazwyczaj udziela Bóg przezaniołów, oni je przesyłają jedni drugim bez \adnej zwłoki, a wszystkoprzenika ta Mądrość tak, jak promień słońca przenika przez wiele szyb zestawionych razem.I chocia\ jest prawdą, \e promień przechodzi przezwszystkie, to jednak ka\da z nich przesyła ten blask następnej.Przechodzion nieco zmieniony, odpowiednio do właściwości ka\dej szyby, skróconylub wydłu\ony, zale\nie od oddalenia jej od słońca.4.Stąd te\ wynika, \e duchy wy\sze i ni\sze, im bli\ej są Boga, tym więcejsą oczyszczone i oświecone oświeceniem bardziej całościowym, zaś dalszeotrzymują to oświecenie w mniejszym i słabszym natę\eniu.Stąd równie\wnioskujemy, \e je\eli ta miłosna kontemplacja, której Bóg udziela, spływana człowieka będącego jeszcze na niskim stopniu, przyjmuje on ją na swójsposób, w stopniu ograniczonym i wśród cierpienia.Zwiatło oświecające anioła rozpromienia go i napełnia miłością, gdy\ jeston ju\ czystym duchem, przygotowanym na jego przyjęcie.Człowieka zaś,który jest jeszcze nieczysty i nieprzygotowany, oświeca zgodnie z jegonaturą, jak ju\ mówiliśmy, sprawiając w nim ciemności, strapienie iprzykrości.Jest tu podobnie jak z chorymi oczyma, które słońce razi swymblaskiem.Stan ten trwa tak długo, dopóki ten sam ogień miłości nie oczyścii nie uduchowi człowieka do tego stopnia, i\by mógł błogo wejść wzjednoczenie z tym miłosnym światłem.Nastąpi to wówczas, gdy dusza podwpływem działania Bo\ego oczyści się tak jak aniołowie, co pózniejobjaśnimy z Bo\ą pomocą.Dopóki to nie nastąpi, kontemplacja owa imiłosne poznanie udziela się duszy wśród przykrości i udręki miłowania.5.Nie zawsze jednak odczuwa dusza to rozpłomienienie i udrękę miłości.W początkach bowiem tego oczyszczenia duchowego ogień Bo\y raczejosusza i przygotowuje drzewo duszy, ani\eli je rozpala.W miarę jednak,jak ten ogień ją roz\arza, odczuwa rozpłomienienie i gorąco miłości.Przytym oczyszczeniu umysłu za pośrednictwem owej ciemności zdarza sięniekiedy, \e ta mistyczna i miłosna teologia rozpłomieniając wolę przenikarównocześnie drugą władzę, tj.rozum.Napełnia go poznaniem i światłemBo\ym tak miłym i subtelnym, \e oświecona i wsparta nim wola nabiera wsposób przedziwny gorliwości.Płonie w niej wówczas bez jejwspółdziałania ten boski ogień miłości tak \ywym płomieniem, i\ zdaje sięduszy być \ywym ogniem, a to na skutek głębokiego zrozumienia, jakie jejsię tu udziela.O tym to mówi Dawid w jednym z psalmów: Rozgorzałoserce moje we mnie, a w rozmyślaniu moim rozpalił się ogień (Ps 38, 4),6.To rozpalenie miłości w obydwóch władzach równocześnie, w rozumie iw woli złączonych tu razem, jest dla duszy wielkim skarbem i rozkoszą.Jest tu bowiem jakby pewne zetknięcie się z Boskością i stanowi początekdoskonałego zjednoczenia przez miłość, którego się spodziewa.Do tegostanu tak wzniosłego odczuwania i miłowania Boga dochodzi się jednakdopiero po przejściu wielu trudów i znacznej ju\ części duchowegooczyszczania.Natomiast do ni\szego odczucia, jakie zazwyczaj przychodzi,nie trzeba tak wielkiego oczyszczenia. 7.Z tego, cośmy powiedzieli, mo\na wnosić, \e dobra duchowe, którychBóg udziela duszy biernym sposobem, wola mo\e miłować, choć rozum niepojmuje, i równie\ rozum mo\e pojmować, choć wola nie miłuje.Taciemna noc kontemplacji zawiera w sobie światło Bo\e i miłość, podobniejak ogień zawiera w sobie światło i gorąco [ Pobierz całość w formacie PDF ]