[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mama nigdy mnie nie karze.O nie!Moe próbował podchwycić jej spojrzenie, ale patrzyła na pana Washingtona, jakby była z nim samaw gabinecie. Cóż, zamknijmy tę sprawę ostrzeżeniem  powiedział dyrektor. Dla Mosesa i dla pani drugiegosyna. A co Aaron zrobił? Nic.Jeszcze.I chcę, żeby tak zostało.Nie będzie osobistej vendetty, prób wyrównywaniarachunków. A druga strona?  spytała mama. Czy oni również zostaną ostrzeżeni? Strona?  powtórzył pan Washington. To konfrontacyjna terminologia, pani Reed. Przepraszam.Chodzi mi tylko o to, czy nikt nie będzie dokuczał moim chłopcom. Nie, nie będzie.Pani zaś musi zagwarantować, że synowie nie skoczą nikomu do oczu. Nie zrobią tego, przysięgam.Nagle Maddy chwyciła Moego za rękę, tak jak przed przejściem dla pieszych.Może trochę mocniej.Spojrzał na mamę.Wyraz jej twarzy zupełnie nie kojarzył się z otuchą czy bezpieczeństwem.Był nijaki, po prostu maska.Moe zadrżał.Mama znów ścisnęła jego dłoń. Cóż, oby miała pani racje, bo minęły dopiero dwa tygodnie, a Moses już stąpa po cienkim lodzie.Washington przełożył jakieś papiery. Wszystko będzie perfekcyjnie  oznajmiła Maddy. Perfekcyjnie?  Washington się uśmiechnął.Zegarek na jego biurku tykał. %7łeby nie ograniczać siętylko do nagan, pani Reed, powiem pani, że Aaron jest jednym z naszych najlepszych piątoklasistów,a także doskonałym sportowcem.To wskazuje na sporą samodyscyplinę. %7łeby pan wiedział  przytaknęła mama. Aaron zawsze był bardzo zdyscyplinowany.Dyrektor opuścił wzrok na Moego. A on? Też, proszę pana.Dyrektor wziął z biurka ołówek, popatrzył na gumkę. Obaj moi synowie są cudowni  oznajmiła Maddy. Nigdy nie mam z nimi kłopotów. To dobrze, że pani tak uważa, pani Reed.Miłego dnia. Panu również, panie Washington.Dziękuję za wyrozumiałość.Dyrektor podniósł się ze skrzypiącego fotela, podszedł do Moego, rzucił na niego gigantyczny cień. Chłopcze, twoja matka mówi, że jesteś cudowny.Staraj się, żeby nie zmieniła zdania.Moe coś wymamrotał. Co takiego, chłopcze? Mów głośniej. Mama nigdy nie kłamie. Uczciwa rodzina  powiedział Washington i położył wielką dłoń na drżącym ramieniu malca.Z
ciskając spocone już palce Moego, mama poprowadziła go  pociągnęła  przez niekończące siębeżowe korytarze szkoły na oślepiające słońce, przez boisko, obok strażnika przy furtce. Dzień dobry, panie Chavez. Dzień dobry. Chavez, zawsze przyjazny, teraz się odwrócił.Mama szarpnęła Moego. Au jęknął.Cisza.Ona zawsze mówi.Teraz jest inaczej.O nie! Wsiedli do furgonetki. Zapinaj pasy, kolego, jedziemy na wycieczkę. Dokąd? Do Baskin-Robbins. Nachyliła się i pocałowała go w czubek nosa. Nawet twardziele ibohaterowie muszą czasem zjeść lody karmelowe z migdałami.Kiedy godzinę póz
niej Aaron wrócił do domu autobusem starszaków, Moe i mama czekali przykuchennym stole z lodami i szklankami mleka.Aaron przebiegł obok nich.Trzasnęły drzwi jegopokoju. No, to coś nowego  powiedziała mama i pobiegła za Aaronem.Moe usłyszał dobiegające zzadrzwi podniesione głosy.Przez chwilę siedział bez ruchu, w końcu wstał i poszedł posłuchać..nie potrzebuję jego pomocy!.nie w tym rzecz, Aaron, tamten powiedział coś ohydnego, a Moe chciał cię bronić..nie potrzebuję jego obrony!.nazywa impuls chwili, skarbie.On po prostu cię kocha, więc zareagował..mnie kochał, to by pilnował swojego nosa!.chyba jesteś dla niego trochę za..mi wstyd, to dziwak.Wszyscy mówią, że debil, bo stoi sam, odbija tę głupią piłkę i nic niemówi, a ja muszę ciągłe go bronić i mówić, że nie jest debilem.Odkąd przyszedł do szkoły, to. No, mam nadzieję, że go bronisz.Debil! Okropne..zachowuje się dziwnie.nieważne.Powiedz mu tylko, żeby się trzymał ode mnie z daleka.Dobra?Cisza. Dobrze, mamo? Niech się ode mnie odczepi! Aaron, naprawdę nie rozumiem tego zacho. Wychodzę przez niego na ciotę, której trzeba bronić! Sam się obronię, jasne? On zgrywa bohateratylko dlatego, że ciągle opowiadasz, że oni byli bohaterami.Ale nie byli! Nie obaj! Mój tata byłbohaterem, a Jack tylko głupim pijakiem, który siedział na tyłku, kiedy.Ostry trzask. O Boże, przepraszam, skarbie.Nie chciałam, nigdy cię nie uderzyłam, jak to się stało?!Cisza. Aaron, kochanie, proszę.Odezwij się, nie wiem, co we mnie wstąpiło.Wybacz, proszę. Przez niego są tylko kłopoty. Och, Aaron. Dobra, dobra, wybaczam ci, mamo.Póz
niej, kiedy Aaron wyszedÅ‚ z pokoju, zobaczyÅ‚, że Moe podsÅ‚uchiwaÅ‚. Czego chcesz?  prychnÄ…Å‚. Bohaterze. Ja.ja. Ja.ja.ja.ja.bla, bla, blaaa. Aaron odepchnÄ…Å‚ Moego i poszedÅ‚ do kuchni. Mm, trochÄ™zgÅ‚odniaÅ‚em.NaÅ‚ożę sobie wielkÄ… porcjÄ™ bohaterskich lodów.Ten sam pewny siebie, kpiÄ…cy ton Moses usÅ‚yszaÅ‚ przez telefon.Ósma rano, ciÄ…gle zmÄ™czony.Z
miechAarona.Moses zacisnął pięści. Powiedziałem, że miło było cię widzieć wczoraj wieczorem, chociaż przelotnie.Wiesz, że RoryStoltz zabrał Masona Booka tuż po tym, jak odjechałeś?Aaronowi udało się go obserwować zupełnie niepostrzeżenie.Moe nie widział brata, zobaczyłdopiero kilka godzin póz
niej, w przemykającym obok porsche.Wielki Brat chciał, żeby Moe o tymwiedział. Jesteś pewien, że to był Book? Nikt inny, Moses.Przyjrzałem mu się dokładnie.Starszy niż wygląda na ekranie.Wymęczony, jakby miał za sobą ciężkie chwile. Gdzie Stoltz go zabrał? W żadne konkretne miejsce, po prostu jez
dzili. Dokąd? Aż do Ocean Front.Pomyślałem: Tak! Zatrzymają się w Riptide.Ale Stoltz skręcił w drugą stronę,na północ, wskoczył na PCH, trzymał się prawego pasa i jechał poniżej ograniczenia prędkości.Wtedy doszedłem do wniosku, że zmierzają do domu Lema Dementa w Solar Canyon, może naporanny paciorek.Znów błąd.Dotarli do Colony i zawrócili do domu.Stoltz wysadziłBooka i dziesięć minut póz
niej sam wyjechał z bramy. Wycieczka wzdłuż wybrzeża w świetle księżyca  powiedział Moe. Brzmi całkiem romantycznie. Tak, myślałem o tym, może Book prowadzi sekretne życie i wpycha głowę Stoltzowi na kolana.Alekiedy było bezpiecznie, podjechałem bliżej.Tylko siedzieli.Book wyglądał, jakby wybierał się napogrzeb.Czyli jeśli zrobił chłopakowi laskę, to w olimpijskim tempie.Naprawdę nie sądzę, żeby dotego doszło, Moses.Stoltz jest chłopcem na posyłki, Book cierpi na bezsenność, dzwoni, chłopakstawia się przed nim na baczność.O to właśnie chodzi z takimi przydupasami.Dzięki nim czujesz sięważny.Pytanie brzmi: dlaczego Book nie może spać? Prochy robią najróżniejsze cyrki z cyklami dobowymi. Fakt.Ale to, nad czym się zastanawialiśmy, czyli wyrzuty sumienia po Caitlin, też tłumaczyłobyproblemy ze snem.Nie żebym widział bijące w oczy poczucie winy.Raczej stupor.A tobie jak minęła noc? Bez ekscesów. Przykro mi, że cię ominęło najciekawsze. Przejażdżka w świetle księżyca?  spytał Moe. Sam też nie zaszalałeś.Sekunda ciszy. Niech ci będzie  mruknął Aaron. Ale teraz przynajmniej wiemy na pewno, że Book pomieszkujew domu Dementa.To, czy stacjonuje tam też Siekiera, dopiero się zobaczy.Nie, wcale nie. Jeśli coś się rzeczywiście wydarzy, nie krępuj się i dzwoń  powiedział Moe.Zanim Aaron zdążył się odezwać, Moe zakończył połączenie i wystukał numer w HollywoodDivision [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl