[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pisze on, że pierwszym władcą Egiptu był Hefajstos, który też wynalazł (przyniósł?) ogień.Po nim byli Chronos, Ozyrys, Tyfon, brat Ozyrysa, następnie Horus, syn Ozyrysa i Izydy."Po bogach przez 1255 lat rządził ród boskich potomków.I znowu inni królowie rządzili 1817 lat.Po nich trzydziestu innych królów memfickich, przez lat 1790.Potem jeszcze innych dziesięciu - tynickich, przez lat 350.Rządy duchów zmarłych i boskich potomków trwały 5813 lat." [15].Książę Kościoła Euzebiusz, który przejął te dane od Manetona, zaznacza wyraźnie, że chodzi o lata księżycowe, ale i tak datowanie biegnie ponad 30 tys.lat słonecznych w głąb okresu przed narodzeniem Chrystusa.Co zrozumiałe, liczby podane przez Manetona, uważane są przez uczonych za kontrowersyjne, brak też trwałego punktu odniesienia, od którego należałoby liczyć w przód bądż w tył [17,18, 19].Nasi archeolodzy wzdragają się przed datowaniem w kategoriach tysiącleci.Liczby podawane przez Manetona przykrawa się do lat księżycowych, jego samego oskarża o skłonności do grubej przesady ponieważ jako kapłan musiał mieć interes w tym, aby oprzeć urząd kapłański na fundamencie prastarej tradycji.Nawet pozytywnie nastawieni krytycy, nie negujący uczciwości Manetona, zadowalają się stwierdzeniem, że historyk po prostu skopiował stare annały, które ze swej strony aż roiły się od przesadnych wieści.Niezrozumiałe pozostaje, dlaczego również inni starożytni autorzy, którzy nie byli ani kapłanami, ani Egipcjanami i którym w żadnym przypadku nie można zarzucić chęci przydania sobie blasku, również operują takimi liczbami "nie do przyjęcia".Diodor Sycylijski, w końcu przecież autor czterdziestotomowego cizieła historycznego, gdzie co chwila znajdujemy wtręty świadczące o jego sceptycyzmie i dystansie do tego, co opisuje, podaje w pierwszej księdze, iż starożytni bogowie "w samym tylko Egipcie założyli wiele miast" [20], że bogowie mieli potomków, z których "niektórzy zostali królami Egiptu".W owych odległych czasach przodek Homo.sapiens był istotą niezwykle prymitywną "dopiero bogowie oduczyli ludzi pożerania się nawzajem".Od bogów też ludzie nauczyli się - według Diodora - sztuki, wydobywania kopalin, sporządzania narzędzi, uprawy ziemi i produkcji wina.Również język i pismo były darem pomocnych istot z nieba."Oni to bowiem pierwsi ułożyli zrozumiały dla wszystkich języki opatrzyli nazwami wiele rzeczy, na które dotąd nie było wyrażenia,również wynalezienia pisma dokonał on [Hermes alias Henoch- E.v.D.] porządku dotyczącego czci oddawanej bogom orazskładania ofiar.On też miał być pierwszym, który drogą obserwacjiprzeniknął porządek gwiazd i harmonię natury oraz dźwięków [.]Jak też w ogóle w czasach Ozyrysa wykorzystywano go jako ŚwiętegoPisarza." [20]Nie sposób nie dostrzec zbieżności.Zupełnie niezależnie od pism Diodora mianem "świętego pisarza" określa się również Henocha.Tak samo jak Diodor, który nie ma przecież pojęcia o biblijnym patriarsze, Henoch w swojej pisanej w pierwszej osobie relacji podaje, iż "strażnicy nieba" występowali na Ziemi jako nauczyciele zarówno pozytywni, jak też negatywni."A imię pierwszego jest Jequn, to ten który uprowadził wszystkiedzieci aniołów, przeniósł je na stały ląd i pozwolił uwieść ziemskimcórom.Drugi zwie się Asbeel, ten udzielał dzieciom aniołów złychrad, tak że ich ciała popsowały się przez córy ziemskie.Trzeci zwie sięGadreel, to ten, który pokazał ludziom róźne śmiertelne ciosy.On teżuwiódł Ewę i pokazal ludziom narzędzia mordu, zbroję, tarczę, mieczbitewny i różne inne narzędzia mordu [.] Czwarty zwie się Penemue,ten pokazał ludziom różnicę między gorzkim a słodkim i objawił imwszystkie tajemnice mądrości.Nauczył ludzi pisania atramentem i napapierze." [11]Dlaczego wzdragamy się przed uznaniem takich przekazów, które przed tysiącami lat były trwałym składnikiem wiedzy historycznej? Czy nasza wiedza historyczna dotycząca okresu przed faraonem Menesem ma do zaproponowania coś rozsądniejszego? Gdzie są jakieś przekanujące argumenty przeciwko Diodorowi? Już słyszę zarzuty, że wszystko upraszczam, że nie można opierać się wyłącznie na Diodorze.Słusznie.Lecz przecież właśnie na tym polega przekleństwo naszej współczesnej specjalizacji.Egiptolog nie ma pojęcia o przekazach staroindyjskich, badacz sanskrytu nie wie nic o Henochu czy Ezdraszu, amerykanista nie wie o Rigwedach, sumerolog nie ma bladego pojęcia o bogu Majów Kukulcanie i tak dalej.A jeśli już jakiś mądrzejszy umysł porywa się na studium porównawcze, to od razu w koturnowym i zawężonym aspekcie teologicznym czy psychologicznym.Dowodów na prawdziwość słów Diodora Sycylijskiego już przed tysiącami lat dostarczyli w różnych zakątkach świata rozliczni dziejopisarze, choć różne naszą imiona i różne są ramy opowieści każdego z nich.Po przesianiu przez sito okazuje się, że wszyscy starożytni kronikarze ze wszystkich zakątków kuli ziemskiej w gruncie rzeczy mówią o tym samym.Z czego to wynika, że nie chcemy uwierzyć w żadne ich słowo? Wiem, prawda nigdy nie triumfuje, to tylko wvmierają jej przeciwnicy.Dla mnie zamieszczone przez Diodora Sycylijskiego niejako mimochodem i ż całkowitą oczywistością stwierdzenie, iż egipski bóg Ozyrys załażył też kilka miast w Indiach,jest do tego stopnia jasne, że nudzi mnie sama myśl o jakiejś akademickiej dyskusji na ten temat.Spójrzmy, jakimi to datami operuje Diodor?"Powiadają, że od Ozyrysa i Izydy aż do panowania Aleksandra,który założył w Egipcie miasto nazwane jego imieniem, upłynęloponad dziesięć tysięcy lat - niektórzy jednak podają, że niewielemniej niż dwadzieścia trzy tysiące." [12]Kilka stron dalej, w rozdziale 24., Diodar pisze a walce bogów olimpijskich z gigantami.Krytyczny Diodor zarzuca przy tym Grekom, iż mylą się przyjmując, iż narodziny Heraklesa przypadają zaledwie na jedno pokolenie przed wojną trojańską, gdyż "stało się ta w pierwszym okresie, gdy powstawali ludzie.Od tego czasu odliczono w Egipcie ponad dziesięć tysięcy lat, gdy tymczasem od wojny trojańskiej minęło ledwie tysiąc dwieście."Diodor wie, o czym mówi, bowiem w rozdziale 44.porównuje daty egipskie z datą swojego pobytu w tym kraju.Pisze, iż pierwotnie w "Egipcie panowali bogowie i herosi, i to niewiele mniej niż lat osiemnaście tysięcy, a ostatnim królem boskim był Horus, syn Izydy.Poczynając od Mojrisa ziemscy królowie władali Egiptem nie krócej niż lat pięe tysięey do 180 olimpiady, w czasie której ja sam przybyłem do Egiptu." [20]Diodor odrobił swoje lekcje, przestudiował ówczesne źródła, zasięgnął informacji u tych, którzy wiedzieli.My nie.My niszczyliśmy pod znakierrl panującej aktualnie religii stare biblioteki, rzucaliśmy bezcenne rękapisy na pastwę płomieni, mordowaliśmy mędrców i uczonych innych narodów [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Pisze on, że pierwszym władcą Egiptu był Hefajstos, który też wynalazł (przyniósł?) ogień.Po nim byli Chronos, Ozyrys, Tyfon, brat Ozyrysa, następnie Horus, syn Ozyrysa i Izydy."Po bogach przez 1255 lat rządził ród boskich potomków.I znowu inni królowie rządzili 1817 lat.Po nich trzydziestu innych królów memfickich, przez lat 1790.Potem jeszcze innych dziesięciu - tynickich, przez lat 350.Rządy duchów zmarłych i boskich potomków trwały 5813 lat." [15].Książę Kościoła Euzebiusz, który przejął te dane od Manetona, zaznacza wyraźnie, że chodzi o lata księżycowe, ale i tak datowanie biegnie ponad 30 tys.lat słonecznych w głąb okresu przed narodzeniem Chrystusa.Co zrozumiałe, liczby podane przez Manetona, uważane są przez uczonych za kontrowersyjne, brak też trwałego punktu odniesienia, od którego należałoby liczyć w przód bądż w tył [17,18, 19].Nasi archeolodzy wzdragają się przed datowaniem w kategoriach tysiącleci.Liczby podawane przez Manetona przykrawa się do lat księżycowych, jego samego oskarża o skłonności do grubej przesady ponieważ jako kapłan musiał mieć interes w tym, aby oprzeć urząd kapłański na fundamencie prastarej tradycji.Nawet pozytywnie nastawieni krytycy, nie negujący uczciwości Manetona, zadowalają się stwierdzeniem, że historyk po prostu skopiował stare annały, które ze swej strony aż roiły się od przesadnych wieści.Niezrozumiałe pozostaje, dlaczego również inni starożytni autorzy, którzy nie byli ani kapłanami, ani Egipcjanami i którym w żadnym przypadku nie można zarzucić chęci przydania sobie blasku, również operują takimi liczbami "nie do przyjęcia".Diodor Sycylijski, w końcu przecież autor czterdziestotomowego cizieła historycznego, gdzie co chwila znajdujemy wtręty świadczące o jego sceptycyzmie i dystansie do tego, co opisuje, podaje w pierwszej księdze, iż starożytni bogowie "w samym tylko Egipcie założyli wiele miast" [20], że bogowie mieli potomków, z których "niektórzy zostali królami Egiptu".W owych odległych czasach przodek Homo.sapiens był istotą niezwykle prymitywną "dopiero bogowie oduczyli ludzi pożerania się nawzajem".Od bogów też ludzie nauczyli się - według Diodora - sztuki, wydobywania kopalin, sporządzania narzędzi, uprawy ziemi i produkcji wina.Również język i pismo były darem pomocnych istot z nieba."Oni to bowiem pierwsi ułożyli zrozumiały dla wszystkich języki opatrzyli nazwami wiele rzeczy, na które dotąd nie było wyrażenia,również wynalezienia pisma dokonał on [Hermes alias Henoch- E.v.D.] porządku dotyczącego czci oddawanej bogom orazskładania ofiar.On też miał być pierwszym, który drogą obserwacjiprzeniknął porządek gwiazd i harmonię natury oraz dźwięków [.]Jak też w ogóle w czasach Ozyrysa wykorzystywano go jako ŚwiętegoPisarza." [20]Nie sposób nie dostrzec zbieżności.Zupełnie niezależnie od pism Diodora mianem "świętego pisarza" określa się również Henocha.Tak samo jak Diodor, który nie ma przecież pojęcia o biblijnym patriarsze, Henoch w swojej pisanej w pierwszej osobie relacji podaje, iż "strażnicy nieba" występowali na Ziemi jako nauczyciele zarówno pozytywni, jak też negatywni."A imię pierwszego jest Jequn, to ten który uprowadził wszystkiedzieci aniołów, przeniósł je na stały ląd i pozwolił uwieść ziemskimcórom.Drugi zwie się Asbeel, ten udzielał dzieciom aniołów złychrad, tak że ich ciała popsowały się przez córy ziemskie.Trzeci zwie sięGadreel, to ten, który pokazał ludziom róźne śmiertelne ciosy.On teżuwiódł Ewę i pokazal ludziom narzędzia mordu, zbroję, tarczę, mieczbitewny i różne inne narzędzia mordu [.] Czwarty zwie się Penemue,ten pokazał ludziom różnicę między gorzkim a słodkim i objawił imwszystkie tajemnice mądrości.Nauczył ludzi pisania atramentem i napapierze." [11]Dlaczego wzdragamy się przed uznaniem takich przekazów, które przed tysiącami lat były trwałym składnikiem wiedzy historycznej? Czy nasza wiedza historyczna dotycząca okresu przed faraonem Menesem ma do zaproponowania coś rozsądniejszego? Gdzie są jakieś przekanujące argumenty przeciwko Diodorowi? Już słyszę zarzuty, że wszystko upraszczam, że nie można opierać się wyłącznie na Diodorze.Słusznie.Lecz przecież właśnie na tym polega przekleństwo naszej współczesnej specjalizacji.Egiptolog nie ma pojęcia o przekazach staroindyjskich, badacz sanskrytu nie wie nic o Henochu czy Ezdraszu, amerykanista nie wie o Rigwedach, sumerolog nie ma bladego pojęcia o bogu Majów Kukulcanie i tak dalej.A jeśli już jakiś mądrzejszy umysł porywa się na studium porównawcze, to od razu w koturnowym i zawężonym aspekcie teologicznym czy psychologicznym.Dowodów na prawdziwość słów Diodora Sycylijskiego już przed tysiącami lat dostarczyli w różnych zakątkach świata rozliczni dziejopisarze, choć różne naszą imiona i różne są ramy opowieści każdego z nich.Po przesianiu przez sito okazuje się, że wszyscy starożytni kronikarze ze wszystkich zakątków kuli ziemskiej w gruncie rzeczy mówią o tym samym.Z czego to wynika, że nie chcemy uwierzyć w żadne ich słowo? Wiem, prawda nigdy nie triumfuje, to tylko wvmierają jej przeciwnicy.Dla mnie zamieszczone przez Diodora Sycylijskiego niejako mimochodem i ż całkowitą oczywistością stwierdzenie, iż egipski bóg Ozyrys załażył też kilka miast w Indiach,jest do tego stopnia jasne, że nudzi mnie sama myśl o jakiejś akademickiej dyskusji na ten temat.Spójrzmy, jakimi to datami operuje Diodor?"Powiadają, że od Ozyrysa i Izydy aż do panowania Aleksandra,który założył w Egipcie miasto nazwane jego imieniem, upłynęloponad dziesięć tysięcy lat - niektórzy jednak podają, że niewielemniej niż dwadzieścia trzy tysiące." [12]Kilka stron dalej, w rozdziale 24., Diodar pisze a walce bogów olimpijskich z gigantami.Krytyczny Diodor zarzuca przy tym Grekom, iż mylą się przyjmując, iż narodziny Heraklesa przypadają zaledwie na jedno pokolenie przed wojną trojańską, gdyż "stało się ta w pierwszym okresie, gdy powstawali ludzie.Od tego czasu odliczono w Egipcie ponad dziesięć tysięcy lat, gdy tymczasem od wojny trojańskiej minęło ledwie tysiąc dwieście."Diodor wie, o czym mówi, bowiem w rozdziale 44.porównuje daty egipskie z datą swojego pobytu w tym kraju.Pisze, iż pierwotnie w "Egipcie panowali bogowie i herosi, i to niewiele mniej niż lat osiemnaście tysięcy, a ostatnim królem boskim był Horus, syn Izydy.Poczynając od Mojrisa ziemscy królowie władali Egiptem nie krócej niż lat pięe tysięey do 180 olimpiady, w czasie której ja sam przybyłem do Egiptu." [20]Diodor odrobił swoje lekcje, przestudiował ówczesne źródła, zasięgnął informacji u tych, którzy wiedzieli.My nie.My niszczyliśmy pod znakierrl panującej aktualnie religii stare biblioteki, rzucaliśmy bezcenne rękapisy na pastwę płomieni, mordowaliśmy mędrców i uczonych innych narodów [ Pobierz całość w formacie PDF ]
