Puzo Mario Omerta

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Cieszymy się, że przebywasz z nami.Moja żona uwielbia twój śpiew.Ale teraz z żalemmusimy się z tobą pożegnać.Don Raymonde polecił, byś wyjechał na Sycylię i zamieszkał zjego dobrym znajomym Bianco.Musisz się tam nauczyć paru rzeczy.Don pragnie, żebyśwyrósł na Sycylijczyka.Wiesz, co to znaczy.Astorre był wstrząśnięty tą wiadomością, ale nigdy nie wątpił w to, że musi okazaćposłuszeństwo.I choć pragnął znowu znalezć się na Sycylii, nie mógł znieść myśli, że jużnigdy nie zobaczy Rosie.- Czy mogę zatrzymywać się u was, jeżeli będę raz w miesiącu przyjeżdżał do Londynu?- zapytał.- Obraziłbym się, gdybyś tego nie zrobił.Ale z jakiego powodu?Astorre powiedział Pryorowi o Rosie, wyznał, że jest w niej zakochany.- Rozumiem - odparł Pryor wzdychając z rozkoszą.- Masz wielkie szczęście, żerozstajesz się z kobietą, która cię kocha.To zachwycające.Jakże to biedne dziewczę będziecierpieć.Ale jedz, nie martw się.Zostaw mi tylko jej nazwisko i adres, żebym mógł się niąopiekować.Pożegnanie z Rosie było bardzo smutne.Astorre przysiągł, że co miesiąc będzieprzylatywał do Londynu, żeby z nią pobyć.Ona przysięgała, że nie spojrzy na innegomężczyznę.Rozstawali się w obopólnym zachwycie.Astorre martwił się o nią.Jej wygląd,radosne usposobienie i uśmiech zachęcały do uwodzenia.Cechy, za które ją kochał, zawszestanowiły niebezpieczeństwo.Dostrzegał je wielokrotnie, sądząc - jak każdy kochanek - żewszyscy mężczyzni na świecie muszą pożądać kobiety, którą kocha, że ich również musipociągać jej uroda, dowcip i doskonały humor.Nazajutrz siedział w samolocie do Palermo.Na lotnisku powitał go Bianco - tyle żegruntownie zmieniony.Ten wielki mężczyzna nosił teraz jedwabny garnitur od krawca i białykapelusz z szerokim rondem.Ubierał się stosownie do swej pozycji, gdyż obecnie jego coscarządziła w zniszczonym wojną Palermo prawie całą branżą budowlaną.Było to życie nawysokiej stopie, ale o wiele bardziej skomplikowane niż w dawnych czasach.Teraz musiałsię opłacać wszystkim urzędnikom magistratu i ministerstwa w Rzymie oraz bronić swojegoterytorium przed konkurencyjnymi coscami, takimi jak cosca potężnych Corleonesich.Octavius Bianco wziął Astorre w objęcia i przypomniał o porwaniu sprzed lat, potem zaśprzekazał mu polecenie don Raymonde.Astorre miał być szkolony na ochroniarza Bianco iuczyć się od niego zawierania transakcji.Trwałoby to co najmniej pięć lat, ale pod koniectego okresu Astorre byłby prawdziwym Sycylijczykiem i tym samym człowiekiem godnymstryjowskiego zaufania.Miał ułatwiony start: dzięki swym wizytom w dzieciństwieposługiwał się sycylijskim dialektem niczym rdzenny mieszkaniec wyspy.Bianco mieszkał w ogromnej willi tuż pod Palermo, ze służbą i plutonem staleczuwających strażników.Z uwagi na swoje bogactwo i wpływy był teraz w zażyłychstosunkach ze śmietanką towarzyską miasta.Za dnia Astorre szkolił się w strzelaniu idetonowaniu ładunków wybuchowych oraz w posługiwaniu się sznurem.Wieczorami Biancozabierał go na spotkania z przyjaciółmi w ich domach i kawiarniach.Czasami uczestniczyli wbalach, na których Bianco był obiektem życzliwego zainteresowania wdów po bogatychkonserwatystach, Astorre zaś śpiewał ich córkom subtelne pieśni miłosne.Najbardziej zdumiewało go jawne przyjmowanie łapówek przez wysoko postawionychurzędników z Rzymu.Pewnej niedzieli przybył do Palermo minister do spraw odbudowy kraju i ochoczo, bezcienia wstydu zabrał walizkę pełną pieniędzy, wylewnie dziękując Biancowi.Niemalprzepraszająco wyjaśnił, że połowa jej zawartości musi trafić do samego premiera Włoch.Pózniej, gdy Astorre i Bianco wrócili do domu, Astorre zapytał, czy to możliwe.- Połowa nie, ale mam nadzieję, że przynajmniej część.To zaszczyt dać Jego Ekscelencjimałe kieszonkowe.Przez następny rok Astorre odwiedzał Rosie w Londynie, przylatując tam zaledwie najeden dzień i zostając na noc.Były to dla niego noce rozkoszy.Tego roku przeszedł również chrzest bojowy.Między Biankiem a coscą Corleonesichzawarty został rozejm.Przywódcą rodu Corleonesich był Tosci Limona.Limona, drobny,potwornie kaszlący mężczyzna, miał imponujący jastrzębi profil i głęboko osadzone oczy.Nawet Bianco mówił o nim z pewnym lękiem.Spotkanie obydwu przywódców miało się odbyć na neutralnym gruncie, w obecnościjednego z najwyższych rangą sędziów na Sycylii.�w sędzia, nazywany Lwem Palermeńskim, szczycił się swą sprzedajnością.Obniżałwyroki członkom mafii skazanym za morderstwa i blokował dochodzenia.Nie krył się ze swąprzyjaznią z szefami coski Corleonesich i Biankiem.Miał wielką posiadłość pod Palermo iwłaśnie tam miało odbyć się spotkanie; chodziło o zapobieżenie użyciu siły.Przywódcy mogli przyprowadzić po czterech ochroniarzy.Złożyli się również nahonorarium dla Lwa za zaaranżowanie spotkania, przewodniczenie mu i, oczywiście,wynajęcie domu.Z potężną grzywą białych włosów, prawie całkowicie zasłaniającą twarz, sędzia wyglądałjak wcielenie budzącej szacunek znajomości prawa.Astorre dowodził grupą ochroniarzy Bianca.Był pod wrażeniem miłości, jaką okazywalisobie ci dwaj mężczyzni.Mafiosi padli sobie w objęcia, całując się w policzki i wymieniającmocne serdeczne uściski dłoni.Potem śmiali się i szeptali do siebie podczas znakomitejkolacji, którą podał im sędzia.Zdziwił się więc, gdy po przyjęciu, zostawszy sam na sam z Bianco, usłyszał:- Musimy być bardzo ostrożni.Ten sukinsyn ma zamiar nas wszystkich pozabijać.I okazało się, że Bianco miał rację.Po upływie tygodnia opłacany przez niego inspektor policji został zamordowany, gdywychodził z mieszkania swojej kochanki.Dwa tygodnie pózniej jeden z członków miejscowejsocjety, wspólnik Bianca w branży budowlanej, zginął z rąk zamaskowanych mężczyzn,którzy wtargnęli do jego domu i podziurawili go kulami.W odpowiedzi Bianco zwiększył liczbę swych ochroniarzy i zadbał o to, by zabezpieczyćpojazdy, w których podróżował [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki