Robert J. Sawyer Futurospekcja

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
."Stowarzyszenie Prawników Amerykańskich odnotowało ogromny wzrost liczby wniosków ospisanie testamentu bądz wprowadzenie poprawek do już istniejących dokumentów.Następnego dnia Theo i Michiko zajęli się tworzeniem strony internetowej, na której ludziemogliby opisywać swoje wizje.Zdecydowali się nazwać przedsięwzięcie ProjektemMozaikowym, by upamiętnić zarówno pierwszą znaną (choć już od dawna nieużywaną)przeglądarkę internetową, jak również dla uczczenia już potwierdzonego dzięki pracybadaczy i dziennikarzy na całym świecie faktu, iż wizja każdej z osób stanowi niewielkifragment mozaiki, składający się na obraz roku dwa tysiące trzydziestego.Theo pociągnął z kubka łyk kawy, po czym zapytał:- Czy mogę ci zadać pytanie dotyczące twojej wizji?Michiko wyjrzała przez okno na góry.- Pewnie.- Czy myślisz, że ta dziewczynka, z którą byłaś, to twoja córka? - Niemal wymsknęło musię twoja nowa córka , ale na szczęście w ostatniej chwili powstrzymał te słowa.Michiko wzruszyła swymi szczupłymi ramionami.- Najwyrazniej.- I to córka Lloyda?Michiko wyglądała na zaskoczoną pytaniem.- Oczywiście - odparła, choć jej głos zdradzał wahanie.- Bo Lloyd.Michiko zesztywniała.- Opowiedział ci o swojej wizji, tak?Theo zrozumiał, że popełnił gafę.- Nie, niezupełnie.Mówił tylko, że był w Nowej Anglii.- Z inną kobietą.Wiem.- Nie jestem wcale przekonany, że to coś znaczy.A nawet jestem pewien, że te wizje sięnie sprawdzą.Michiko znów wyjrzała na góry; Theo przyłapał się na tym, że również często to robi.Było w nich coś.coś stałego, trwałego, niezmiennego.Patrzenie na nie uspokajało.Dobrzebyło wiedzieć, że istnieją rzeczy, które przetrwały nie tylko dekady, ale całe wieki.- Słuchaj - powiedziała.- Mam już za sobą jeden rozwód.Nie jestem na tyle naiwna, bysądzić, że wszystkie małżeństwa trwają wiecznie.Być może faktycznie rozstaniemy siękiedyś z Lloydem.Kto wie?Theo odwrócił wzrok, nie potrafiąc spojrzeć jej w oczy, gdyż nie wiedział, jak zareagujena jego następne słowa.- Byłby idiotą, gdyby pozwolił ci odejść - stwierdził.Nagle poczuł, jak dłoń Michiko dotyka jego dłoni, leżącej na stole i czule go poklepuje.- Dziękuję - powiedziała.Gdy wreszcie na nią spojrzał, uśmiechała się.- To najmilszarzecz, jaką kiedykolwiek usłyszałam - stwierdziła, po czym przez kilka cudownych sekundnie cofnęła swej dłoni.Lloyd Simcoe przeszedł z centrali LHC do głównego budynku administracji.Zazwyczajzabierało mu to najwyżej piętnaście minut, ale tym razem trwało pół godziny, gdyż trzy razyzostał zatrzymany przez fizyków idących w przeciwnym kierunku.Chcieli dowiedzieć sięczegoś o eksperymencie LHC, który mógł stać za przeniesieniem czasowym lubzaproponować własne modele teoretyczne wyjaśniające Futurospekcję.Był piękny, wiosennydzień - chłodny, ale z ogromną górą cumulonimbusów na błękitnym niebie, sięgającąszczytów na wschód od CERN-u.W końcu Lloyd dotarł na miejsce i udał się do gabinetu B�rangera.Naturalnie wcześniejumówił się na spotkanie (na które był już kwadrans spózniony).CERN było ogromnymośrodkiem i nie było mowy, by ot tak, bez zapowiedzi wpaść do dyrektora generalnego.Sekretarka B�rangera powiedziała Lloydowi, że może od razu wejść, co też zrobił.Oknogabinetu na trzecim piętrze wychodziło na kompleks CERN-u.B�ranger wstał zza biurka iusiadł przy długim stole konferencyjnym, który prawie w całości zarzucony był raportami zeksperymentów związanych z Futurospekcją.Lloyd usiadł po przeciwnej stronie.- Oui? - zaczął B�ranger.Tak? O co chodzi?- Chcę się ujawnić - oznajmił Lloyd.- Chcę powiadomić cały świat o naszej roli w tym,co się wydarzyło.- Absolument pas - odparł B�ranger.- Nie ma mowy.- Do diabła, Gaston, w końcu będziemy musieli się przyznać.- Nie wiesz, czy to nasza wina, Lloyd.Nie możesz tego udowodnić, nikt nie może.Naturalnie ciągle ktoś próbuje się do nas dodzwonić.Pewnie do wszystkich naukowcówświata wydzwaniają media z prośbą o opinię na temat tego, co się stało.Ale nikt tego jeszczez nami nie powiązał i mam nadzieję, że nie powiąże.- Daj spokój! Theo mówi, że wpadłeś do centrali LHC zaraz po Futurospekcji i od razuwiedziałeś, że to ma związek z nami.- Bo wtedy myślałem, że to zjawisko lokalne.Ale kiedy dowiedziałem się, że wystąpiłona całym świecie, zmieniłem zdanie.Myślisz, że jesteśmy jedynym ośrodkiem, w którymdziało się wtedy coś ciekawego? Sprawdziłem.KEK prowadził eksperyment, który rozpocząłsię zaledwie pięć minut przed Futurospekcją; w SLAC-u również zderzali cząstki.Obserwatorium Neutrinowe w Sudbury zarejestrowało erupcję chwilę przed siedemnastą; wtym samym czasie, tuż przed siedemnastą, we Włoszech wystąpiło trzęsienie ziemi o sile trzyi cztery dziesiąte w skali Richtera.Dokładnie o siedemnastej naszego czasu uruchomiononowy reaktor termojądrowy w Indonezji.A w Boeingu prowadzono serię testów silnikówrakietowych.- Ani KEK, ani SLAC nie mogą wytworzyć poziomów energii choćby zbliżonych do tychz LHC - stwierdził Lloyd.- A reszta to raczej powszechne zdarzenia.Chwytasz się brzytwy.- Nie - odparł B�ranger.- Prowadzę porządne dochodzenie.Nie możesz stwierdzić,przynajmniej nie ze stuprocentową pewnością, że to my, a dopóki tej pewności mieć niebędziesz, nikomu nic nie powiesz.Lloyd pokręcił głową.- Wiem, że całymi dniami zajmujesz się papierkową robotą, ale sądziłem, że w głębi sercapozostałeś naukowcem.- Jestem naukowcem - oznajmił stanowczo B�ranger.- I chodzi mi właśnie o naukę.prawdziwą naukę, taką, jaka powinna być.Chciałbyś wydawać oświadczenia przedustaleniem wszystkich faktów.Ja nie chcę.- Przerwał i wziął głęboki oddech.- Zrozum, naprzestrzeni lat ludzka wiara w naukę i tak już została zachwiana.O wiele za dużo naukowychopowieści okazało się być oszustwem lub chwytem reklamowym.Lloyd zaczął mu się przyglądać z zainteresowaniem.- Percival Lowell, któremu wystarczyłyby lepsze soczewki i mniej bujna wyobraznia,twierdził, że widzi na Marsie kanały, których tam oczywiście nie ma.- Nadal nie uporaliśmy się z następstwami tego, że jakiś idiota w Roswell postanowiłogłosić, iż widział szczątki statku kosmitów, a nie balonu meteorologicznego.- A pamiętasz Tasaday? Plemię rzekomo z epoki kamienia, odkryte w Nowej Gwinei wlatach 70., które nie miało w swym języku słowa na określenie wojny? Antropolodzywychodzili z siebie, by móc ich zbadać.Problem w tym, że była to mistyfikacja.Alenaukowcy woleli jak najszybciej pokazać się w talk showach, zamiast zająć się szukaniemdowodów.- Nie interesuje mnie żaden talk show - stwierdził Lloyd.- Potem ogłosiliśmy światu odkrycie metody przeprowadzania zimnej fuzji - kontynuowałGaston, ignorując go.- Pamiętasz? Koniec kryzysu energetycznego, koniec biedy! Więcejenergii niż ludzkość może kiedykolwiek potrzebować.Ale to też nie była prawda, tylkofalstart Fleischmanna i Ponsa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki