[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wydaje się ponadto, że obrońcy nie wariantowali swoichplanów i nie potrafili skutecznie reagować na rozwójwydarzeń odmienny od przyjętego w początkowych założeniach planistycznych.2Opinia mieszkańców wysp zamieszczona w Le Monde z 27 marca1987 r. Równocześnie trwała na Falklandach rewolucja nazew-nicza polegająca na rugowaniu nazw angielskich i nadawaniu wszystkiemu nazw hiszpańskich.Zdobywcy nie byliprzy tym konsekwentni w swoich działaniach, w wynikuczego stolica archipelagu zmieniała swą nazwę cztery razy:Port Stanley Puerto Rivero, Puerto de las Islas Malvinas Puerto Argentino (ostatniej zmiany dokonano 22 kwietnia z okazji wizyty na wyspach szefa argentyńskiej juntygen.Galtieri). ROZDZIAA 4ALBION RUSZA NA WOJNInformacja o zajęciu przez Argentyńczyków Wysp Falk-landzkich i Południowej Georgii dotarła do Londynu2 kwietnia w godzinach popołudniowych miejscowegoczasu.Natychmiast zebrał się gabinet.Jeszcze tego samegodnia około godz.19.30 zapadła decyzja o odbiciu wysp.Decyzja o podjęciu akcji militarnej (przeforsowana przezpremier w warunkach opozycji ze strony ministra obronyi pełnego poparcia przez Pierwszego Lorda Morskiego,którego minister jest politycznym przełożonym) zostałapoparta zarówno przez posłów partii rządzącej, jak i przezdeputowanych opozycyjnych w sposób niemal jednogłośny.Rząd poparła również królowa, oświadczając, że pełniącysłużbą na lotniskowcu Invincible książę Andrew wezmieudział w działaniach podobnie jak jego dziad, król JerzyVI, który jako oficer Royal Navy brał udział w bitwiejutlandzkiej.Decyzja o skierowaniu sił na południowy Atlantyknie stanowiła zaskoczenia dla Admiralicji.Wspomnianojuż, że 31 marca po rozmowie z panią premier PierwszyLord Morski podjął niejawne działania ukierunkowanena podniesienie gotowości bojowej w Royal Navy.Roz- poczęto również skrytą inwentaryzację tonażu handlowegoprzydatnego do zabezpieczenia działań floty oraz transportu wojsk i techniki bojowej.Teraz jednak Admiralicjamogła działać jawnie.W trybie alarmowym kończonoremonty i przeglądy na okrętach bojowych i pomocniczychjednostkach pływających.W ciągu 72 godzin stoczniaw Portsmouth doprowadziła do końca planowy przeglądprzeprowadzany na lotniskowcu Hermes, do służby przywrócono odstawiony do rezerwy okręt desantowy dokIntrepid.Oprócz Intrepida prace ukierunkowane na przywrócenie do służby rozpoczęto m.in.na trzech odstawionych do rezerwy fregatach typu Tribal 1.ORGANIZACJA PIERWSZEGO RZUTU PIECHOTY MORSKIEJDrugiego kwietnia w godzinach rannych kierujący ćwiczeniami prowadzonymi w rejonie Gibraltaru kontradmirałJ.F. Sandy Woodward otrzymał rozkaz sformowaniaokrętów w grupę interwencyjną i przygotowania ich dowyjścia na południe.Pomimo że nie było szczegółowejdecyzji dotyczącej czasu wysłania zespołu, Pierwszy LordMorski (dysponując jedynie ustnymi wytycznymi panipremier) w dyrektywie poufnej stwierdził, że siły interwencyjne należy przygotować i niezwłocznie wysłać na morze.W chwili zajęcia przez Argentyńczyków południowo-atlantyckich posiadłości brytyjskich większość sił eskortowych Royal Navy (niszczycieli i fregat) odbywała w rejonie Gibraltaru wspomniane już planowe ćwiczenia podkryptonimem Spring Train .Uczestniczyły w nich m.in.niszczyciele: Glamorgan, Antrim, Sheffield (powracającyz Zatoki Perskiej), Coventry, Glasgow, fregaty Arrow,Aurora, Dido, Eurylaus, Ariadne, Brilliant, Plymouth1Trwały one jednak zbyt długo, by okręty mogły wziąć udziałw działaniach.Ostatecznie wszystkie trzy wcielone ponownie do służbyokręty sprzedano Indonezji. (mający po ćwiczeniach rozpocząć służbę na Morzu Karaibskim), Leander, Arrow, Battleaxe, Active.Z jednostekoperujących w rejonie Gibraltaru sformowano pierwszyrzut zespołu interwencyjnego.W jego skład weszły: niszczyciele Antrim i Glamorgan typu County, niszczyciele Sheffield, Coventry, Glasgow typu 42, fregata Brilliant typu 22, fregata Arrow typu 21, fregata Plymouth typ 12.W następnych dniach zespół interwencyjny został wzmocniony dwoma kolejnymi fregatami odwołanymi z rejsuszkoleniowego na Ocean Indyjski.Były to Broadsword(typ 22) i Yarmouth (typ 12).Za mało przydatne w planowanych działaniach uznano fregaty typu Leander (IkaraGroup): Aurora, Dido, Euryalus, niezmodemizowaną fregatęAriadne (typu Leander).Do kraju odesłano też z Gibraltarunowoczesną i bardzo wartościową, lecz wymagającą remontu fregatę Battleaxe (typ 22) oraz fregatę Active (typu 21)wraz ze szkolnym okrętem lotniczym Engadine i zbiornikowcem Blue Rover.W większości publikacji twierdzi się, że pierwsze okrętyWoodwarda wyszły na morze 5 kwietnia.Nie jest to prawdą.Już 4 kwietnia Gibraltar opuścił niszczyciel Antrim i fregataPlymouth [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Wydaje się ponadto, że obrońcy nie wariantowali swoichplanów i nie potrafili skutecznie reagować na rozwójwydarzeń odmienny od przyjętego w początkowych założeniach planistycznych.2Opinia mieszkańców wysp zamieszczona w Le Monde z 27 marca1987 r. Równocześnie trwała na Falklandach rewolucja nazew-nicza polegająca na rugowaniu nazw angielskich i nadawaniu wszystkiemu nazw hiszpańskich.Zdobywcy nie byliprzy tym konsekwentni w swoich działaniach, w wynikuczego stolica archipelagu zmieniała swą nazwę cztery razy:Port Stanley Puerto Rivero, Puerto de las Islas Malvinas Puerto Argentino (ostatniej zmiany dokonano 22 kwietnia z okazji wizyty na wyspach szefa argentyńskiej juntygen.Galtieri). ROZDZIAA 4ALBION RUSZA NA WOJNInformacja o zajęciu przez Argentyńczyków Wysp Falk-landzkich i Południowej Georgii dotarła do Londynu2 kwietnia w godzinach popołudniowych miejscowegoczasu.Natychmiast zebrał się gabinet.Jeszcze tego samegodnia około godz.19.30 zapadła decyzja o odbiciu wysp.Decyzja o podjęciu akcji militarnej (przeforsowana przezpremier w warunkach opozycji ze strony ministra obronyi pełnego poparcia przez Pierwszego Lorda Morskiego,którego minister jest politycznym przełożonym) zostałapoparta zarówno przez posłów partii rządzącej, jak i przezdeputowanych opozycyjnych w sposób niemal jednogłośny.Rząd poparła również królowa, oświadczając, że pełniącysłużbą na lotniskowcu Invincible książę Andrew wezmieudział w działaniach podobnie jak jego dziad, król JerzyVI, który jako oficer Royal Navy brał udział w bitwiejutlandzkiej.Decyzja o skierowaniu sił na południowy Atlantyknie stanowiła zaskoczenia dla Admiralicji.Wspomnianojuż, że 31 marca po rozmowie z panią premier PierwszyLord Morski podjął niejawne działania ukierunkowanena podniesienie gotowości bojowej w Royal Navy.Roz- poczęto również skrytą inwentaryzację tonażu handlowegoprzydatnego do zabezpieczenia działań floty oraz transportu wojsk i techniki bojowej.Teraz jednak Admiralicjamogła działać jawnie.W trybie alarmowym kończonoremonty i przeglądy na okrętach bojowych i pomocniczychjednostkach pływających.W ciągu 72 godzin stoczniaw Portsmouth doprowadziła do końca planowy przeglądprzeprowadzany na lotniskowcu Hermes, do służby przywrócono odstawiony do rezerwy okręt desantowy dokIntrepid.Oprócz Intrepida prace ukierunkowane na przywrócenie do służby rozpoczęto m.in.na trzech odstawionych do rezerwy fregatach typu Tribal 1.ORGANIZACJA PIERWSZEGO RZUTU PIECHOTY MORSKIEJDrugiego kwietnia w godzinach rannych kierujący ćwiczeniami prowadzonymi w rejonie Gibraltaru kontradmirałJ.F. Sandy Woodward otrzymał rozkaz sformowaniaokrętów w grupę interwencyjną i przygotowania ich dowyjścia na południe.Pomimo że nie było szczegółowejdecyzji dotyczącej czasu wysłania zespołu, Pierwszy LordMorski (dysponując jedynie ustnymi wytycznymi panipremier) w dyrektywie poufnej stwierdził, że siły interwencyjne należy przygotować i niezwłocznie wysłać na morze.W chwili zajęcia przez Argentyńczyków południowo-atlantyckich posiadłości brytyjskich większość sił eskortowych Royal Navy (niszczycieli i fregat) odbywała w rejonie Gibraltaru wspomniane już planowe ćwiczenia podkryptonimem Spring Train .Uczestniczyły w nich m.in.niszczyciele: Glamorgan, Antrim, Sheffield (powracającyz Zatoki Perskiej), Coventry, Glasgow, fregaty Arrow,Aurora, Dido, Eurylaus, Ariadne, Brilliant, Plymouth1Trwały one jednak zbyt długo, by okręty mogły wziąć udziałw działaniach.Ostatecznie wszystkie trzy wcielone ponownie do służbyokręty sprzedano Indonezji. (mający po ćwiczeniach rozpocząć służbę na Morzu Karaibskim), Leander, Arrow, Battleaxe, Active.Z jednostekoperujących w rejonie Gibraltaru sformowano pierwszyrzut zespołu interwencyjnego.W jego skład weszły: niszczyciele Antrim i Glamorgan typu County, niszczyciele Sheffield, Coventry, Glasgow typu 42, fregata Brilliant typu 22, fregata Arrow typu 21, fregata Plymouth typ 12.W następnych dniach zespół interwencyjny został wzmocniony dwoma kolejnymi fregatami odwołanymi z rejsuszkoleniowego na Ocean Indyjski.Były to Broadsword(typ 22) i Yarmouth (typ 12).Za mało przydatne w planowanych działaniach uznano fregaty typu Leander (IkaraGroup): Aurora, Dido, Euryalus, niezmodemizowaną fregatęAriadne (typu Leander).Do kraju odesłano też z Gibraltarunowoczesną i bardzo wartościową, lecz wymagającą remontu fregatę Battleaxe (typ 22) oraz fregatę Active (typu 21)wraz ze szkolnym okrętem lotniczym Engadine i zbiornikowcem Blue Rover.W większości publikacji twierdzi się, że pierwsze okrętyWoodwarda wyszły na morze 5 kwietnia.Nie jest to prawdą.Już 4 kwietnia Gibraltar opuścił niszczyciel Antrim i fregataPlymouth [ Pobierz całość w formacie PDF ]