Ostrowski, A. (Red.),Bielawski, P.(Red.) Media Publiczne System medialny w Polsce pytania i dezyderaty

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.akt: I�A�Ca1048/07, LEX 466432; Wyrok Sądu Apelacyjnego w�Warszawie z�dnia 7 kwietnia 2004 r.w�spra-wie sygn.akt: I�A�Ca 918/03, OSA, 2004/10/34.16Wyrok Sądu Apelacyjnego w�Warszawie z�dnia 7 kwietnia 2004 r.w�sprawie sygn.akt: I�A�Ca918/03, OSA 2004/1034.Powót do spisu treści226karnej zawierającej nowe fakty i�dowody, rażąco naruszył art.316 k.p.c., gdyż orzekałna podstawie niepełnego stanu faktycznego17.Należy jednak zauważyć, że w�sprawietej ustalono jedynie wniesienie aktu oskarżenia o�obrót narkotykami, a�także ustalonofakt tymczasowego aresztowania powoda.W�tej sprawie okoliczności wniesienia aktu oskarżenia i�stosowania najsurow-szego środka zapobiegawczego w�postaci tymczasowego aresztowania nie możnauznawać za wystarczający dowód prawdziwości zarzutu, gdyż nie da się wykluczyć,że w�sprawie może dojść do wydania wyroku uniewinniającego.Trzeba też mieć nawzględzie powszechnie uznawaną zasadę prawną domniemania niewinności, wyra-żoną art.5 � 1 k.p.k., zgodnie z�którą oskarżonego uważa się za niewinnego, dopókijego wina nie zostanie udowodniona i�stwierdzona prawomocnym wyrokiem.Z�dru-giej jednak strony oczekiwanie na wydanie prawomocnego, skazującego wyroku niemoże pozbawiać prawa do informacji i�wyrażania negatywnej oceny, która znajdujepotwierdzenie w�oczywistych dowodach świadczących o�prawdziwości zarzutu.Może być też i�tak, że w�danej sprawie okoliczności są na tyle jednoznacznie prze-mawiające za popełnieniem przestępstwa, co przy rozważeniu innych okolicznościw�materiale prasowym uzasadnia postawienie zarzutu popełnienia przestępstwa,jako prawdziwego.II.Prawne metody ochrony dóbr osobistychAnalizując przepisy prawa, w�przypadku ochrony dóbr osobistych możemy ogól-nie wyróżnić sankcje skupione i�rozproszone w�przypadku ich naruszenia18.W�przypadku naruszenia dóbr osobistych możemy wyróżnić korektę autorskąochrony dóbr osobistych i�redakcyjną.Tego rodzaju korekta autorska i�redakcyjna,będąca wynikiem przestrzegania zasad prawa prasowego i�relacji wolności prasy doochrony praw jednostki, zamyka się częstokroć w�kręgu: autora publikacji, redaktoradnia czy też wydawcy.Są autorzy i�wydawcy, którzy bardzo rzadko spotykają się z�za-rzutami naruszania dóbr osobistych i�z�reguły starają się zawierać ugody w�przypadkupowstających konfliktów prawnych pomiędzy autorami, wydawcami a�osobami po-mawianymi.Sądowa ochrona dóbr osobistych obejmuje regulację cywilną, karną orazkumulatywną, obejmującą przepisy prawa cywilnego i�prasowego.W�ramach prawacywilnego osobom pomawianym przysługują określone roszczenia służące ochronie17Izabela Lewandowska, Prawdziwość zarzutów dziennikarz może wykazać do końca procesu, Rzeczpospolita 23.07.2007 i�przywołany w�tym artykule wyrok SN w�sprawie sygn.akt: ICSK134/07.18W�nauce socjologii prawa przez sankcje skupione rozumie się takie skutki prawne narusze-nia dóbr osobistych, które zostają ściśle uregulowane w�przepisach prawa, w�przeciwień-stwie do sankcji rozproszonych, które wyrażają się w�potępieniu społecznym, moralnym,środowiskowym sprawców naruszających dobra osobiste.Patrz szerzej: Wiesław Lang, Je-rzy Wróblewski, Sylwester Zawadzki, Teoria państwa i�prawa, Wydanie III, Warszawa 1986.Powót do spisu treści227dóbr osobistych.Oczywiście, roszczenia te, czyli uprawnienia, wynikają nie tylkoz�kodeksu cywilnego, ale mogą one także wynikać np.z�ustawy z�dnia 29 sierpnia1997�r.o�ochronie danych osobowych, która zgodnie z�art.1 przewiduje prawo doochrony danych osobowych.W�świetle Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z�dnia2�kwietnia 1997 r., a�szczególnie art.51 ust.4 i�5, każdy ma prawo do żądania sprosto-wania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w�sposóbsprzeczny z�ustawą.Nie przesądzając znaczenia wymienionych uprawnień określo-nych przepisami poza kodeksem cywilnym, w�przypadku naruszenia dóbr osobistychw�rozumieniu art.23 k.c.należy odwołać się do art.24 k.c.określającego konkretneroszczenia w�przypadku zagrożenia lub naruszenia dobra osobistego.I�tak możemywyróżnić roszczenie o: zaniechanie, usunięcie skutków roszczenia, zadośćuczynienie pieniężne.W�przypadku dokonanego naruszenia w�świetle art.24 � 1 k.c.można żądać, aże-by osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunię-cia jego skutków, a�w�szczególności, ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treścii�w�odpowiedniej formie.W�tych sytuacjach należy zawsze określić treść, wielkośćczcionki, stronę oraz termin, w�jakim oświadczenie ma się ukazać na łamach prasy.W�tej sytuacji częstokroć dochodzi ze strony pozwanych do opóznień w�publikacjinakazanego oświadczenia.W�okolicznościach zaniechania określenia wielkości literi�strony redakcyjnej wydawcy publikują oświadczenia w�sposób nieczytelny, pośróddrobnych ogłoszeń, na mało poczytnych stronach gazet.Osoba pomawiana docho-dząca roszczeń może zażądać ponownej publikacji, przeproszenia w sposób czytelny,może też domagać się określonej wykładni orzeczenia uwzględniającego w tej mierzepowództwo.Zgodnie z�art.448 k.c.w�razie naruszenia dobra osobistego sąd możeprzyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułemzadośćuczynienia lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wska-zany przez niego cel społeczny.Oprócz metody cywilnoprawnej istnieje także możliwość dochodzenia ochronyczci w�płaszczyznie przepisów kodeksu karnego w�związku z�popełnieniem przestęp-stwa pomówienia (i�zniesławienia), określonego w�art.212 k.k, który stanowi, że ktopomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organiza-cyjną niemającą osobowości prawnej o�takie postępowanie lub właściwości, któremogą poniżyć ją w�opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dladanego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograni-czenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.Jeśli powołany przepis obejmujeteż formę kwalifikowaną z�uwagi na dopuszczenie się opisanego czynu określonegow�art.�212 � 1 za pomocą środków masowego komunikowania, to w�takim przypadkusprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolnoścido 2 lat, z�tym że z�dniem 8 czerwca 2010 r.w�przypadku posłużenia się środkami ma-Powót do spisu treści228sowego komunikowania kara pozbawienia wolności została zmniejszona do 1�roku.Godzi się w�tym miejscu przypomnieć, że środowisko dziennikarskie w�ogóle sprze-ciwiało się możliwości karania za opisane czyny popełniane przez autorów publikacji,a�w�szczególności karę pozbawienia wolności.Podawano, że za słowo nie można nawet grozić karą pozbawienia wolności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki