Raz na zawsze Andreas Pfluger

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszyscy inni są obojętni.Musiałemsię do tego& Psst Pavlik wchodzi jej w słowo.Na polanie kosy poderwały się do lotu.Na ostrzeżeniach tychptaków można polegać.Pavlik kieruje się w stronę drogiprowadzącej do punktu widokowego.%7ładnych reflektorów,żadnych odgłosów silnika.Kiedy znów spogląda na polanę, liswyskakuje spod ławki.Pavlik patrzy prosto w wizjer.Widzi,jaki rozczarowany jest lis, że się zdradził.Znamy to obaj, przyjacielu.Ale ani ty się nie poddasz, ani ja. Fałszywy alarm. Jest coś, o co już od dawna chcę pana zapytać przemagasię Demirci. Dlaczego w dniu, kiedy objęłam stanowisko, byłpan wobec mnie taki szorstki? Wyciągnęłam do pana rękę, alepan przeszedł obok mnie bez pozdrowienia.Czy to było cośosobistego czy też po prostu wstał pan z łóżka lewą nogą?Pavlik milczy. Głupi dowcip, przepraszam mówi szefowa. Okej, choć najlepsze dowcipy o jednonogich opowiadamja. Demirci tylko wyczuwa jego oddech.Po bardzo długim czasie Pavlik odpowiada: W listopadzie zgłosiła się do nas MI5.Mieli podejrzenie, żePrawdziwa IRA finansuje swoją walkę z Ulsterem, handlującbronią, i stworzyli profil Niemca, który rzekomo byłzainteresowany robieniem z nimi interesów.Lissek wysłałmnie do Belfastu.Była pani tam kiedyś? Nie. No to niech pani sobie daruje.W gazetach piszą, że wojnasię skończyła.Ale to nieprawda.Komórka była mała,inteligentna, nieufna.Moja proteza, jak to często bywa,stanowiła jednak doskonały kamuflaż.Udało mi się pozyskaćich zaufanie.Dyskutowali ze mną o polityce.Szczerzepodzielałem wiele z ich poglądów, chociaż nie wszystkie.Czy ciludzie mają prawo walczyć o swoją ojczyznę? Jak pani myśli? Jestem Kurdyjką. Więc się zgadzamy.Dni zmieniły się w miesiące.Ichprzywódcą był Patrick O Byrne, facet starszy ode mnie o osiemlat.Nie mieścił się w drzwiach, miał tors jak beczka guinessa,a w jego czuprynie ptaki mogłyby uwić gniazdo.Spędzałemz nim długie wieczory w pubach.Patty chciał mnie poznać,zanim zacznie robić ze mną interesy, chciał być pewien, że brońzostanie wykorzystana w imię słusznej sprawy.Bo oni nie sąmafią, tylko patriotami.Powiedział, co uczyniło zeń mężczyznę,którym się stał.Słyszała pani kiedyś o Long Kesh? Nie.Co to takiego? Więzienie, które Anglicy zbudowali specjalnie dla więzniówIRA.Patty siedział tam pięć lat.Klawisze zabierali mu materac,koc, ubranie, buty, krępowali mu ręce na plecach.Zawieszaliwiadro z wodą za oknem celi i sypali okruchy szkła na podłogę.Był zmuszony chodzić po nich boso, żeby nie umrzećz pragnienia.Nie wiem, co robią Kurdom w tureckichwięzieniach, ale gorzej z pewnością nie może być. Nie można stworzyć imperium, jeśli nie ma się skłonnoścido okrucieństwa.A co się tyczy Kurdów: jeden z moichbratanków nie zgodziłby się z panem.Znieżynka tańczy w wizjerze Pavlika.Szybko dołączają sięinne, a ona gubi się wśród nich.Następuje to, czego Pavlik sięobawiał. Co jest? pyta Demirci. Wróg z góry.Demirci natychmiast rozumie, co Pavlik ma na myśli. Dużo? Jeszcze nie.Ale wkrótce rozpada się na całego. Widzizadymkę śnieżną powodującą zakłócenie obrazu, korygujewizjer. Ja również opowiadałem Patty emu o sobie.Niewspomniałem słowem o Sandrze, blizniakach i o malutkiej,mówiłem tylko o pustej willi w D�sseldorfie, o nieudanymmałżeństwie, o synu, którego nie mogłem odwiedzać.Kiedypijani jak bela wytoczyliśmy się z pubu i rozeszliśmy się dodomów, poszedłem przez dzielnicę katolików, oddzieloną odprotestanckiego wschodu murem ośmiometrowej wysokości.Anglicy nazywają go Peace Line.Psy zagryzają się tam, walcząco odpadki.Wozy pancerne, patrole.Bez przerwy wydawało misię, że słyszę za sobą kroki.W hotelu miałem pod poduszkąodbezpieczonego walthera. Wiem o tej akcji. Nie, nic pani nie wie.Staliśmy nad morzem.Patty mnieobjął.Chciał dobić targu.Szepnąłem mu do ucha, jaka jestprawda.A kiedy zobaczyłem jego spojrzenie, myślałem, że sięrozpadnę.Odszedł.Wróciłem do Berlina i powiedziałemLisskowi, że MI5 otrzymał fałszywą informację i dał się nabrać.Sandra spytała o to, o co powinna: chciała wiedzieć, ilerodzeństwa ma Patty, od jak dawna jest żonaty, jaką lubimuzykę? Ma dzieci?Za tę rozmowę Pavlik jest bardziej wdzięczny Demirci niż zawszystko inne. Johna, S�amusa i Marię.Ona ma piętnaście lat i pierwszegochłopaka. Usta Pavlika są suche, szorstkie. Tydzień pózniejLissek przechodził na emeryturę.Schlaliśmy się w Irish Pubie,wyciągaliśmy stare historie, przysięgaliśmy, że nigdy się niezmienimy ani nie zapomnimy o sobie nawzajem.Ostatni toastwypadł na mnie: %7łeby zmarli na nas czekali.W tym samymczasie SAS zaatakował w Belfaście.Podczas wymiany strzałówPatty został zabity.Dowiedziałem się o tym następnego dnia.To był ten dzień, kiedy pani objęła stanowisko.Pojechałem dodomu i zacząłem rąbać drewno.Tak czy owak chciałem zrobićnową szafę do pokoju.Przez chwilę patrzy w zadymkę śnieżną, a Demirci nie możewydobyć z siebie słowa.Potem szepcze: Niech mi pani tego nie robi. Rąbanie drewna w godzinach pracy? Myśli pan o tym, żeby się wycofać.Ale to niemożliwe.Niemogę z pana zrezygnować. Kiedy zobaczyłem, jak stoi pani obok Lisska, trzymającbukiet kwiatów, pomyślałem, że jeśli się zatrzymam, to& urywa. Z bukietem kwiatów, który pani& z bukietemkwiatów& Rozumiem pana.W tym samym momencie Pavlik przypomina sobie pierwsząwizytę Aaron z Kvistem w ich domu.Siedzieli w ogrodzie,Pavlik poszedł do kuchni po kostki lodu.Na stole jeszcze leżałpomięty papier z bukietu, który Kvist przyniósł dla Sandry.Pavlik wrzucił papier do kubła na śmieci, lecz rzucił okiem nanaklejkę.Eva Askamp Zwiat Flory. Pavlik? pyta Demirci.Nagle zadymka ustaje.Księżyc prześwieca międzywystrzępionymi chmurami.Pavlik słyszy silnik, rusza na polnądrogę i widzi furgonetkę, która bez świateł zbliża się do polany.Chmury się przerzedzają, księżyc uśmiecha się szeroko nadwzgórzem. Kontakt szepcze Pavlik.Kończy rozmowę, ściąga prezerwatywę z wylotu lufy i bierześwieży śnieg do ust.Kilka kilometrów za gospodarstwem Bosch zatrzymał się poraz pierwszy, aby pomyśleć.Holm jest chory.Bosch niewiedział, co dzieje się z nim w ciągu ostatnich godzin, alewątpił, żeby przeżył noc.Wtedy on byłby wydany na pastwęSaschy.Nie zobaczyłby ani grosza z miliona, musiałby tylkoczekać na kulkę.Oczywiście gdyby wrócił do gospodarstwa.Co zależy mu na życiu? To pytanie brzmi tak prosto, a taktrudno na nie odpowiedzieć.Nie mógł ponownie włożyćodświętnego garnituru, kupić kwiatów dla Simone ani prezentudla Eliasa i powiedzieć im, że wszystko będzie dobrze.Więc poco żyć?Jechał dalej przez ośnieżony las, wyglądający jak w jednejz bajek, które czytał Eliasowi, i zatrzymał się po raz drugi.Chyba jednak trochę zależy mu na tym życiu.W przeciwnymrazie nigdy nie poszedłby z Holmem, nie odważyłby się na takwiele.Tak, to brzmi logicznie.Gdy jechał przez wieś, zobaczył ludzi wychodzącychz gospody pewnie jakaś rodzinna uroczystość.Jakiśsamochód zaparkował na drodze i Bosch musiał zaczekać.Pewien mężczyzna urządził sobie z synem bitwę na śnieżki;Elias byłby mniej więcej w wieku tego chłopca za dziesięć lat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki