[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. On nie znosił być człowiekiem przyzwoitym  przerwała jej ostro Jane. Uważał,że człowiek się w ten sposób sprzedaje. O Boże, co za świat  westchnęła Aleksandra, obserwując wiewiórkę, która czuj-nie to zatrzymywała się, to ruszała przed siebie, posuwając się w ten sposób wzdłuż wa-lącego się muru w końcu ogrodu.Partia cycuszek wypiekała się w tykającym piecu w pomieszczeniu obok kuchni.Aleksandra próbowała je powiększyć, ale robiąc to przekonała się, że gdy są większe,wychodzi na jaw i zaczyna się bardziej liczyć niedoskonałość jej techniki (tej techniki,której nauczyła się sama) oraz jej nieznajomość anatomii. A co z Brendą? Jak ona to przyjęła? Prawie dokładnie tak jak można się było spodziewać.Histerycznie.Ona właści-wie otwarcie tolerowała romanse Eda, ale nigdy nie przypuszczała, że Ed ją rzuci.Dlakościoła to też będzie problem.Ona i dzieci nie mają niczego poza plebanią, a plebaniaprzecież do nich nie należy.W końcu wyrzucą ich stamtąd.Złośliwość w głosie Jane zaskoczyła trochę Aleksandrę. Będzie musiała znalez
ćpracę  dodała Jane. Przekona się, jak to jest, kiedy kobieta jest sama. Może powinnyśmy.Aleksandra chciała powiedzieć zaprzyjaz
nić siÄ™ z niÄ…, ale nie dokoÅ„czyÅ‚a. Nigdy  odpowiedziaÅ‚a Jane, która, dziÄ™ki zdolnoÅ›ciom telepatycznym, zgadÅ‚a,o czym myÅ›li jej przyjaciółka. Jeżeli chcesz znać moje zdanie, to powiem ci, że onabyÅ‚a zbyt zadowolona z siebie; byÅ‚a cholernie zadufana.Tak siÄ™ puszyÅ‚a, taka byÅ‚a dum-na, że jest paniÄ… pastorowÄ…, siedziaÅ‚a przy ekspresie do kawy, jak jakaÅ› Greer Garson,Å‚asiÅ‚a siÄ™ do wszystkich staruszek.No i trzeba byÅ‚o widzieć, jak wparowuje do koÅ›cio-Å‚a podczas naszych prób.Wiem  dodaÅ‚a  nie powinnam odczuwać takiej satysfakcjina widok zasÅ‚użonej kary spadajÄ…cej na innÄ… kobietÄ™, ale cóż, ja tÄ™ satysfakcjÄ™ czujÄ™.TymyÅ›lisz, że nie mam racji.Uważasz, że jestem zÅ‚a. Ależ nie  powiedziaÅ‚a nieszczerze Aleksandra.Kto jednak wie, czym jest zÅ‚o? Biedna Franny Lovecra5à  wtedy po koncercie mogÅ‚a zÅ‚amać sobie biodro, a potem chodzić z balkonikiem aż do chwili zstÄ…pieniado grobu.104Kiedy zadzwoniÅ‚ telefon, Aleksandra podeszÅ‚a do niego, trzymajÄ…c w rÄ™ce drewnianÄ…Å‚yżkÄ™; teraz, czekajÄ…c aż Jane wypuÅ›ci z siebie caÅ‚Ä… zÅ‚ość, leniwie wysiliÅ‚a umysÅ‚ i i spra-wiÅ‚a, że jego fale zgięły Å‚yżkÄ™ tak, że jej trzonek zwinÄ…Å‚ siÄ™ jak psi ogon i spoczÄ…Å‚ w wy-drążonej miseczce.NastÄ™pnie Aleksandra rozkazaÅ‚a temu podobnemu do węża kółku,żeby owinęło siÄ™ powoli wokół jej ramienia.Szorstka pieszczota drewna podrażniÅ‚a jÄ…. A co z Sukie?  zapytaÅ‚a. Ona przecież też jest w jakiÅ› sposób porzucona. Sukie jest zachwycona.PowiedziaÅ‚a mi, że go zachÄ™caÅ‚a, żeby wycisnÄ…Å‚ z tej dziew-czyny, ile siÄ™ da.MyÅ›lÄ™, że byÅ‚a nim znudzona. Ale czy to znaczy, że teraz ma jakieÅ› zamiary wzglÄ™dem Darryla?A
yżka owinęła się Aleksandrze wokół szyi, miseczka dotykała jej warg.Aleksandrapoczuła smak oliwy do sałatki.Dotknęła językiem drewna i język wydał jej się podob-ny do pióra  rozwidlony.Coal łasił się do niej, przytulał jej się do nóg.Był zaniepoko-jony, bo czuł zapach magii  odór spalenizny, taki, jaki wydziela się z palnika gazowe-go używanego po raz pierwszy. Z
miem twierdzić  powiedziała Jane  że ona ma inne plany.Darryl nie pocią-ga jej tak jak ciebie.Ani tak jak mnie, skoro już o tym mowa.Sukie lubi, żeby mężczy-zna był przygnębiony.Moja rada brzmi: uważajmy na Clyde a Gabriela. Och, ta jego okropna żona  krzyknęła Aleksandra. Powinno się ją wybawićz jej nieszczęścia.Prawie nie zdawała sobie sprawy z tego, co mówi, gdyż zajęta była obserwowaniemCoala.Chcąc go podrażnić, położyła wijącą się łyżkę na podłodze, wskutek czego psuzjeżyła się sierść na zadzie; łyżka podniosła głowę i wargi Coala cofnęły się, obnażajączęby, a w jego oczach zapłonęła chęć ataku. Zajmijmy się tym  odpowiedziała żywo Jane Smart.Mając uwagę zajętą tym, żeJane znowu manifestuje złość i będąc trochę tą złością przestraszona, Aleksandra po-zwoliła łyżce wyprostować się; łyżka opuściła głowę i, zastukawszy o linoleum, rozcią-gnęła się na nim na wznak. Nie sądzę, że to my powinniśmy się tym zajmować  zaprotestowała łagodnie.* * * Ja zawsze nim gardziłam i nie jestem tym wcale zdziwiona  oświadczyła FelicjaGabriel kategorycznie i tonem osoby zadowolonej z siebie.Jej słowa brzmiały tak, jak gdyby wypowiadała je do gromadki przyjaciół zgodnie są-dzących, że należy ją podziwiać, podczas gdy w rzeczywistości jedynym ich słuchaczembył jej mąż, Clyde, który  zanim się odezwała  próbował, przeniknąwszy pijacką po-kolacyjną mgłę, zrozumieć artykuł zamieszczony w Scientific American i dotyczący naj-nowszych zdobyczy astronomii.Felicja, w zrzędliwym, pełnym oczekiwania napięciu,ustawiła się w drzwiach obudowanego regałami pokoju, którego Clyde (teraz nie byłojuż w domu Jenny i Chrisa zatruwających atmosferę elektronicznymi hałasami, głosamiJoan Baez i Beach Boys) usiłował używać jako swojego gabinetu.105Felicja nigdy nie wyrosła z zarozumiałości, jaka cechowała ją w młodości, z zarozu-miałości ładnej i pełnej życia licealistki.Ona i Clyde chodzili razem do szkół publicz-nych w Warwick.Co z niej wtedy była za dziewczyna! Po prostu dziewczyna-wulkan,zaangażowana we wszelkie rodzaje pozalekcyjnej działalności, od samorządu szkolne-go po drużynę siatkówki; a do tego była doskonalą uczennicą, żeby nie wspomniećjuż o tym, że pełniła funkcją prezeski koła dyskusyjnego, którą została jako pierwszaw dziejach szkoły dziewczyna, gdyż dotychczas prezesami bywali tylko chłopcy.Jejprzejmujący głos, górujący nad wszystkimi pozostałymi w niemożliwie wysokiej par-tii  Gwiaz
dzistego sztandaru , przeszywał Clyde a na wskroś, jak nóż.Miała całe tuzi-ny adoratorów, uganiali się za nią wszyscy.Clyde wciąż sam sobie o tym przypominał.W nocy, kiedy ona już zasnęła z tym przygnębiającym pośpiechem osoby cnotliwej i hi-peraktywnej, pozostawiając go samotności towarzyszącej jego wielogodzinnym zmaga-niom z demonami bezsenności, którą w jego żyły wprowadziła wieczorna dawka trun-ku, Clyde przyglądał się przy świetle księżyca jej rysom, przyglądał się jej ocienionym,zamkniętym powiekom w zagłębieniach oczodołów i wargom zatrzaśniętym nad jakąśniewypowiedzianą kwestią w śnionej dyskusji, przyglądał się im i przypominała mu siędawna doskonałość jej ładnie ukształtowanego ciała.Felicja w chwilach nieświadomo-ści robiła wrażenie osoby kruchej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl