Witkiewicz Magdalena Zamek z piasku

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Zadzwonię do Ewy.Może wspólnie coś wymyślimy. Nie dzwoń. Dominika powstrzymała mnie przed sięgnięciempo telefon. Sama sobie poradzę. Zgasiła papierosa w opakowaniu poserku waniliowym. Zawsze sobie sama radziłam. On wie? Wie.Dowiedział się wczoraj. I co? zapytałam. Nie muszę mówić, że się nie ucieszył? Dominika spojrzała namnie. Może jeszcze wszystko się ułoży.Nie musicie być razem, alemożecie się jakoś wspólnie podzielić tym wszystkim. Bezradnierozłożyłam ręce. Razem z jego żoną? Dominika uśmiechnęła się drwiąco. O Boże, on ma żonę? Tak.I jest w niej ślepo zakochany. Zasmuciła się. Weronika,muszę to zrobić.Wczoraj mi powiedział, że jeżeli tego nie zrobię, toon.To go już nie będzie na tym świecie.Nie mogę tego zrobić jegożonie. Dominika, znam ich? Serce zabiło mi gwałtowniej. Nieważne, Werka.Muszę iść.Muszę znalezć rozwiązanie.Czy.Czy miałabyś pożyczyć dwa tysiące? Tyle to kosztuje? zapytałam. Coś koło tego. Pokiwała głową. Już nawet wiem gdzie. Już się zorientowałaś?Przytaknęła. Nie spodziewałam się, że to takie proste.Dzwonisz, płaciszi dostajesz nowe życie. I jesteś mądrzejsza w tym nowym życiu? Trochę na pewno.Już jestem.Nie będę się bzykać z żonatymifacetami, zakochanymi w swoich wybrankach. Gdyby był taki zakochany, to by się nie bzykał westchnęłam. Nie znasz mężczyzn.Nie tak jak ja.Mówiłam ci kiedyś, każdywagonik można odczepić.Trzeba tylko wiedzieć jak.Ciao rzuciłai zamknęła za sobą drzwi z drugiej strony.Gdy wyszła, zaczęłam się zastanawiać, dlaczego w ogóle do mnieprzyszła.Nie wypłakać się, nie wyżalić.Zachowywała się jak maszyna,która ma do spełnienia jedno zadanie i zrobi wszystko, by to zadaniewykonać prawidłowo.Przypomniałam sobie, że chciała pożyczyćpieniądze.Jakie to cholernie niesprawiedliwe.Ja staram się już tyle czasuo dziecko.Badania, leki, witaminy.I nic.A ona raz pójdzie na całośći już.Los bywa bardzo przewrotny.I to żonaty facet.Usiadłam do komputera i zalogowałam się do banku.Na bieżącymkoncie mieliśmy trzy tysiące.Mogłabym jej pożyczyć, zaraz miaławpłynąć kolejna pensja, więc nie byłoby zle. Domino, pożyczę ci poinformowałam ją przez telefon. Już mam, dziękuję powiedziała. Jakoś zebrałam. Czy mogę ci w czymś jeszcze pomóc? zapytałam. Werka.A mogę do ciebie po wszystkim przyjechać? Kiedy? Nie wiem jeszcze.Zadzwonię.Sytuacja Dominiki rozbiła cały mój dzień.Spojrzałam na ekranlaptopa, by się wylogować z banku.Saldo konta wynosiło tysiąc złotych.Pomyliło mi się?Sprawdziłam historię operacji wypłata w bankomacie kilkaminut temu.Marek?O Boże.Przez głowę przelatywało mi tysiąc myśli na minutę.Marek wybrał pieniądze dla Dominiki? Kiedy? Myśli kłębiły sięw mojej głowie.A jeżeli.to Marek? Niemożliwe, by to był Marek.Przecież on nie może mieć dzieci!***Nie poruszyłam tego tematu z Markiem.Sam przyznał, że gdywracał do domu, spotkał Dominikę, która poprosiła go o pieniądze.Poszli razem do bankomatu i jej pożyczył. A masz coś przeciwko temu? zapytał. Nie, nie mam. OK, bo sprawiała wrażenie, jakby się spieszyła, nie zdążyłem jużdo ciebie zadzwonić i zapytać.To chyba niemożliwe, żeby on był ojcem.A jeżeli tak, to znaczy,że może mieć dzieci.Więc o co chodzi?W jednej wiadomości mogły być zawarte dwie.Zarówno bardzodobra, jak i bardzo, bardzo zła.***Jak wynikało z moich skrupulatnych obliczeń, żona-nieżona Kubymiała akurat trzydziestosześciogodzinną przerwę w pracy.Dlatego teżnie od razu mogłam dostać odpowiedz na maila, w którym podzieliłamsię moimi wątpliwościami z Kubą.***Dominika zadzwoniła do mnie w środę.Byłam jeszcze w pracy. Werka, już po.Czy mogłabyś po mnie przyjechać? Chyba już niemam nikogo.Podała adres i nazwę gabinetu, którego wielki szyld mijałamcodziennie w drodze do pracy. Będę za kilka minut.Poczekaj.Zwolniłam się u szefa. Problemy rodzinne szepnęłam i szybko wybiegłam z jegogabinetu.Dominika siedziała na murku przy parkingu.Wysiadłamz samochodu. W porządku? zapytałam. Tak.Muszę się tylko wyspać.Mogę pobyć u ciebie? Nie chcębyć teraz sama.Pojechałyśmy do mnie.Dominika zasnęła z głową na moichkolanach, a ja głaskałam ją niczym małe dziecko, którego wciąż niemiałam, a którego Dominika nie chciała mieć.***Kuba nie odpisywał na maila.Nie wiedziałam, co się dzieje.Czekałam na jakiś znak z jego strony, gdy natknęłam się na notatkęprasową na stronach jednego z trójmiejskich portali.W wypadku zostało rannych dwoje kierowców.Oboje trafili doszpitala.Do zdarzenia doszło po godzinie 17.00 na ul.Grunwaldzkiejw Gdańsku.Dwudziestoczteroletnia kobieta jadąca samochodem markiPeugeot w stronę Sopotu skręcała na rondzie w lewo, w ul.Bażyńskiego,i wymusiła pierwszeństwo.Wpadła na 43-letniego motocyklistę, któryjechał kawasaki w kierunku centrum Gdańska.Do szpitala trafiłzarówno motocyklista, jak i kierująca peugeotem.Policja apeluje, by kierowcy zwracali szczególną uwagę najednoślady.Od razu pomyślałam o Kubie.Nigdy do niego nie dzwoniłam.Wystarczały maile.Tym razem wybrałam numer. Kuba? zapytałam drżącym głosem. Wszystko w porządku? Jak najbardziej.Nie jestem przy komputerze.Coś się stało?Powiedziałam mu o tym, co przeczytałam w Internecie. Nie mam kawasaki, kochana.Ale miło, że się martwisz.Odezwęsię po spotkaniu, dobrze? OK.To, że u Kuby wszystko w porządku, przyjęłam z niewysłowionąulgą.***Od: Jakub NowakowskiDo: Weronika SnarskaTemat: DzieckoDlaczego nie zapytasz go wprost, czy to jego dziecko? Kobietymają niezwykły dar do komplikowania sobie życia.Do zawoalowaniaswoich próśb, myśli, pytań, oczekiwań.Mężczyzni lubią klarownesytuacje.Gdyby wszyscy mówili wprost, na pewno byłoby lepiej na tymświecie.Ale może mniej interesująco?Na proste pytanie, powinnaś dostać prostą odpowiedz.Kiedy kawa? Pamiętaj, że wciąż mam twoje muszelki.KubaRozdział 6Nie znamy się, my jeszcze się nie znamy,choć dzieli nas szerokość naszych ramionZamknięci tak, w swych twierdzach, samotniach przez ścianę.Edyta Bartosiewicz Nie znamy sięOczywiście nie zapytałam Marka wprost, czy spał z Dominiką.Tylko w teorii było to takie łatwe.Wielokrotnie stawałam przed lustremi w myślach powtarzałam ten dialog.Za każdym razem odrzucałammyśl, że Marek mógłby się przespać z moją chyba przyjaciółką.Alezastanawiało mnie, dlaczego dał jej pieniądze na ten zabieg.Niemogłam o tym myśleć.W moich stosunkach z Dominiką pojawiła sięrysa, która chyba nigdy nie zniknie.Zawsze będę na nią patrzyła jak naosobę, która mogła spełnić moje marzenie (i to być może z moimmężem) i zapłaciła za to, by z tego zrezygnować.Jakie to proste.Przespać się z cudzym mężem, zajść w ciążęi pozbyć się jej w najbardziej smutny sposób.Nasze dni zaczynały wyglądać tak samo.Rano śniadanie, czasemwspólne, czasem szybko wybiegałam z domu, by na ostatnią chwilęzdążyć do pracy, która coraz mniej mnie fascynowała.Bo jak możezachwycać praca asystentki? Gdzie się podziały moje marzeniao tłumaczeniu powieści sióstr Bront� czy świecie Jane Austin?Wszystkie prysły, nim jeszcze naprawdę zaczęłam na poważnie myślećo ich realizacji.Po pracy spotykaliśmy się w domu na obiedzie, ale też corazrzadziej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki