[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na pla-necie naturalnej, otwartej, takiej jak Ziemia te fizyczne ograniczenia też istnieją,choć są zupełnie inne.Zżyci z nimi, nie zauważacie ich nawet.Tutaj nie moż-na przebić skorupy zewnętrznej, by wydostać się z Paradyzji, a u was nie możnapodskoczyć tak wysoko, by się trwale oderwać od Ziemi.Ot i wszystko.Wszelkieidiotyzmy na temat naszego przymusowego zamknięcia wewnątrz planety są ta-ka samą brednią, jak krytykowanie ziemskiej grawitacji.Chciałbym, aby to byłojasne i niech to znajdzie odpowiedni wyraz w twojej przyszłej książce.Wolnośćczłowieka to bardzo zle zdefiniowane pojęcie! Ustaliliśmy już zauważył Rinah że człowiek staje się wolny wów-czas, gdy nic i nikt nie krępuje jego działań w granicach wyznaczonych przezobiektywne konieczności.Rozumiem wasze ograniczenia i nie zamierzam ichkwestionować. Jednakże nasi filozofowie przerwał Alvi są bardziej precyzyjniw określaniu pojęcia wolności.Bo cóż to są te obiektywne konieczności , o któ-rych mówisz? Czyż nie jest to temat do nie kończących się dysput i sporów?W naszym pojęciu wolność osiąga się przez uświadomienie, że w s z y s t k o, conas ogranicza, jest konieczne.Krócej mówiąc, wolność to świadomość braku37 alternatywy, innej możliwej rzeczywistości dla naszego świata niż ta, w której ży-jemy.Nasza wolność to wiara w optymalizację.Centralny System Zabezpieczeńkalkuluje bezstronnie i to on właśnie określa, co w danej chwili i sytuacji jestkonieczne dla przetrwania tego świata.Było pózne popołudnie.Niezmordowany Alvi oprowadził Rinaha po przeróż-nych zakątkach piętra, pokazując mu wszystko, co służyło mieszkańcom w ichcodziennym życiu.Wybierał z rozmysłem, według dobrze opracowanego planu,najbardziej interesujące obiekty, dające przybyszowi pojęcie o zainteresowaniach,rozrywkach i warunkach życia mieszkańców.Pokazał Rinahowi salę widowisko-wą, gdzie właśnie odbywała się próba zespołu muzycznego, pływalnię z trenują-cymi zawodnikami, parę magazynów z podstawowymi artykułami codziennegoużytku, kilka zakładów usługowych, biuro projektowo-konstrukcyjne urządzeńautomatycznych, zakład konserwacyjno-remontowy i miejscową przychodnię le-karską.Było tego dostatecznie dużo, by Rinah poczuł zmęczenie mimo żeodległości były niewielkie, a powierzchnia całego piętra nie przekraczała dwóchkilometrów kwadratowych.Ludzie pracowali pilnie, widać było, że znają swoje obowiązki i starają się jaknajsumienniej je wypełniać. Jesteśmy tu jakby jedną rodziną.Obowiązuje podział pracy wyjaśniałAlvi. Każdy musi zrobić, co do niego należy, by całość mogła prawidłowofunkcjonować.%7łycie nasze sprowadza się, w gruncie rzeczy, do tego, by umożli-wiać sobie życie.Jak zresztą wszędzie, na każdej z zamieszkanych planet.Czło-wiek musi jeść, spać, ubierać się, zażywać rozrywek, uprawiać sporty, tworzyćdzieła sztuki, uczestniczyć w życiu kulturalnym.To są potrzeby osobiste.Nato-miast dla społeczeństwa jako całości ważne są jeszcze takie dziedziny, jak po-rządek i bezpieczeństwo, ochrona przed zewnętrznymi wrogami, no i oczywiściepraca na Tartarze, której efekty są podstawą naszego bytu.Z tym wiąże się eksportsurowców i import wszystkiego, co nam potrzebne do życia, zwłaszcza żywnościi produktów nowoczesnej techniki.Jednym słowem, nie różnimy się w zasadzieod każdego innego społeczeństwa.Tylko warunki, w jakich odbywa się naszapraca, są inne niż na przykład u was.Obowiązuje nas ostrzejsza dyscyplina, ko-nieczna dla sprostania wymogom naszej rzeczywistości.Tutaj nie można sobiepozwolić na dowolny wybór rodzaju zajęcia, typu wykształcenia i specjalizacji.Liczba miejsc pracy w każdej dziedzinie jest ściśle określona.Nie możemy, naprzykład, mieć zbyt wielu elektroników kosztem niedoboru pracowników służbporządkowych.Musimy mieć także zapewnioną stałą kadrę do prac wydobyw-czych na Tartarze. To pewnie największy problem? zauważył Rinah. Mało jest chybaochotników do tej niebezpiecznej pracy. Problemu nie ma żadnego uśmiechnął się Alvi [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Na pla-necie naturalnej, otwartej, takiej jak Ziemia te fizyczne ograniczenia też istnieją,choć są zupełnie inne.Zżyci z nimi, nie zauważacie ich nawet.Tutaj nie moż-na przebić skorupy zewnętrznej, by wydostać się z Paradyzji, a u was nie możnapodskoczyć tak wysoko, by się trwale oderwać od Ziemi.Ot i wszystko.Wszelkieidiotyzmy na temat naszego przymusowego zamknięcia wewnątrz planety są ta-ka samą brednią, jak krytykowanie ziemskiej grawitacji.Chciałbym, aby to byłojasne i niech to znajdzie odpowiedni wyraz w twojej przyszłej książce.Wolnośćczłowieka to bardzo zle zdefiniowane pojęcie! Ustaliliśmy już zauważył Rinah że człowiek staje się wolny wów-czas, gdy nic i nikt nie krępuje jego działań w granicach wyznaczonych przezobiektywne konieczności.Rozumiem wasze ograniczenia i nie zamierzam ichkwestionować. Jednakże nasi filozofowie przerwał Alvi są bardziej precyzyjniw określaniu pojęcia wolności.Bo cóż to są te obiektywne konieczności , o któ-rych mówisz? Czyż nie jest to temat do nie kończących się dysput i sporów?W naszym pojęciu wolność osiąga się przez uświadomienie, że w s z y s t k o, conas ogranicza, jest konieczne.Krócej mówiąc, wolność to świadomość braku37 alternatywy, innej możliwej rzeczywistości dla naszego świata niż ta, w której ży-jemy.Nasza wolność to wiara w optymalizację.Centralny System Zabezpieczeńkalkuluje bezstronnie i to on właśnie określa, co w danej chwili i sytuacji jestkonieczne dla przetrwania tego świata.Było pózne popołudnie.Niezmordowany Alvi oprowadził Rinaha po przeróż-nych zakątkach piętra, pokazując mu wszystko, co służyło mieszkańcom w ichcodziennym życiu.Wybierał z rozmysłem, według dobrze opracowanego planu,najbardziej interesujące obiekty, dające przybyszowi pojęcie o zainteresowaniach,rozrywkach i warunkach życia mieszkańców.Pokazał Rinahowi salę widowisko-wą, gdzie właśnie odbywała się próba zespołu muzycznego, pływalnię z trenują-cymi zawodnikami, parę magazynów z podstawowymi artykułami codziennegoużytku, kilka zakładów usługowych, biuro projektowo-konstrukcyjne urządzeńautomatycznych, zakład konserwacyjno-remontowy i miejscową przychodnię le-karską.Było tego dostatecznie dużo, by Rinah poczuł zmęczenie mimo żeodległości były niewielkie, a powierzchnia całego piętra nie przekraczała dwóchkilometrów kwadratowych.Ludzie pracowali pilnie, widać było, że znają swoje obowiązki i starają się jaknajsumienniej je wypełniać. Jesteśmy tu jakby jedną rodziną.Obowiązuje podział pracy wyjaśniałAlvi. Każdy musi zrobić, co do niego należy, by całość mogła prawidłowofunkcjonować.%7łycie nasze sprowadza się, w gruncie rzeczy, do tego, by umożli-wiać sobie życie.Jak zresztą wszędzie, na każdej z zamieszkanych planet.Czło-wiek musi jeść, spać, ubierać się, zażywać rozrywek, uprawiać sporty, tworzyćdzieła sztuki, uczestniczyć w życiu kulturalnym.To są potrzeby osobiste.Nato-miast dla społeczeństwa jako całości ważne są jeszcze takie dziedziny, jak po-rządek i bezpieczeństwo, ochrona przed zewnętrznymi wrogami, no i oczywiściepraca na Tartarze, której efekty są podstawą naszego bytu.Z tym wiąże się eksportsurowców i import wszystkiego, co nam potrzebne do życia, zwłaszcza żywnościi produktów nowoczesnej techniki.Jednym słowem, nie różnimy się w zasadzieod każdego innego społeczeństwa.Tylko warunki, w jakich odbywa się naszapraca, są inne niż na przykład u was.Obowiązuje nas ostrzejsza dyscyplina, ko-nieczna dla sprostania wymogom naszej rzeczywistości.Tutaj nie można sobiepozwolić na dowolny wybór rodzaju zajęcia, typu wykształcenia i specjalizacji.Liczba miejsc pracy w każdej dziedzinie jest ściśle określona.Nie możemy, naprzykład, mieć zbyt wielu elektroników kosztem niedoboru pracowników służbporządkowych.Musimy mieć także zapewnioną stałą kadrę do prac wydobyw-czych na Tartarze. To pewnie największy problem? zauważył Rinah. Mało jest chybaochotników do tej niebezpiecznej pracy. Problemu nie ma żadnego uśmiechnął się Alvi [ Pobierz całość w formacie PDF ]