§ Gargash Maha Arabska perla

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wolała przełykać ślinę.Jassem odchylił muślinowyparawan za jej plecami, mówiąc:- Już jest spokojnie.Można chodzić.Podniosła na niego wzrok i zobaczyła jego rozdęte nozdrza.Musiała wyglądaćinteresująco z potarganymi włosami wystającymi spod chusty i opadającymi naspoconą twarz, na pewno bardziej zieloną niż jej oczy.Mimo to wyciągnął do niejrękę.- Chodz - powiedział - możesz teraz wstać i umyć twarz.Przez chwilęzapomniała o przełykaniu.Trzymając Jassema za rękę, zwymiotowała na niego.Wiatr ustał, łódz płynęła spokojnie.Jassem poszedł doprowadzić się doporządku, a Latifa, znów ukryta pod kocem, obserwowała świat przez jegosztywny splot.Nie skomentowała bałaganu, jakiego narobiła Noora, tylko nadalnarzekała na niewygody:- I to nazywają kocem? Jest tak wytarty, że czuję, jak przenika przez niegowiatr.A materac, na którym siedzę, jest tak cienki, że czuję, jak kości wbijają misię w deski.- Stęknęła.- Teraz mi robi się niedobrze.Przynieście tu zaraz �imety iwodę! - krzyknęła.- Hej, bin-Surour!Jakby czekając na polecenie, w rogu parawanu pojawiła się ręka Hamada.Trzymał w niej kilka limetek i ociekający wodą dzbanek, który po omackupowiesił na drążku.Latifa odrzuciła koc i natychmiast zaczęła płukać ustawychylona za burtę.Wtedy za parawanem znowu pojawiła się ręka Hamada, tymrazem trzymająca chustę Noory.Noora sięgnęła po nią, lecz wiatr znów pokazał swoje szelmowskie oblicze.Wyrwał tkaninę z rąk Hamada i poniósł do nieba.Spojrzała na niego.Wiedziała, że powinna spuścić wzrok, ale nie zrobiła tego,chłonąc intensywność jego nieruchomego spojrzenia - smutnego i czułegojednocześnie.Była to krótka chwila, ale dla Noory ciągnęła się jak bezsenna noc.Dopiero kiedy usłyszała potężne chrząknięcie i splunięcie Latify za burtę,wzdrygnęła się i podniosła ręce do policzków, mrugając na widok rdzawychkręgów ślubnej henny namalowanych na środku jej dłoni.Była mężatką patrzącąbezwstydnie na twarz innego mężczyzny.Noora była zaintrygowana.Dlaczego ten chłopak tak jej się przyglądał?Przypomniała sobie jego twarz, prośbę w oczach.Był nieznajomym, ale z jakiegośpowodu miała wrażenie, że jest z nim związana.Dostrzegała u niego tę samądesperację, którą sama czuła.Może dlatego, że jego życie też należy do Jassema.Słuchając tego, co mówili żeglarze po drugiej stronie parawanu, wywnioskowała,że Ha-mad terminuje u jej męża.Czy czuje, że jest w potrzasku, tak jak ona?Zauważyła rozdarcie w dolnym rogu parawanu, przy burcie, i szybkozdecydowała, że z tego skorzysta.Jeśli ułoży się na boku, tyłem do Latify, możeudawać, że śpi.Oprze głowę na ręce, żeby znalazła się na wysokości rozdarcia.Wtedy wystarczy, że spojrzy przez dziurę, a zobaczy, co robi Hamad i resztazałogi.Poczekała, aż Latifa ułoży się do drzemki, żeby przetestować swój pomysł,przygotowana do wprowadzenia niezbędnych korekt, na przykład oparcia się nałokciu, a nawet powiększenia rozdarcia, jeśli będzie to konieczne.Jednak zgodniez jej przewidywaniami nie trzeba było niczego poprawiać.Noora najpierwzobaczyła stopy o zgrubiałych podeszwach.Duże stopy, małe stopy, wszystkiebrązowe i stwardniałe od słońca i wiatru.Przez wiele dni, gdy morze wspaniałomyślnie otwierało się przed nimi, amiejsce gór zajęły skaliste pagórki, Noora wypatrywała Hamada.Pozostawałjednak poza jej polem widzenia.Wreszcie pewnego ranka, gdy Noora obudziła sięw pierwszych promieniach słońca, na plecach czując jego ciepło, usłyszała głosHamada blisko parawanu.Trwało krótką chwilę, zanim odpędziła resztki sennościi ułożyła się przy rozdarciu, żeby popatrzeć.Czuła drżenie powiek, próbując gowypatrzeć, ale dostrzegła tylko kawałek jego koszuli, po czym materiał parawanu,wydęty nagłym podmuchem wiatru, uderzył ją w otwarte oczy.Cofnęła sięgwałtownie.Oczy piekły i łzawiły.Potarła je i wróciła na swoje stanowiskoobserwacyjne.Hamad zniknął.Teraz w polu widzenia pojawił się Jassem, sterujący łodzią najej przeciwległym krańcu.Część mężczyzn przerwała pracę, żeby go posłuchać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki