[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stagflacja, stan gospodarki charakteryzujący się jednocześnie wysokim poziomem inflacji, wysokim bezrobociem i stagnacją gospodarczą.Miernikiem opisującym ten stan jest stopa stagflacji, zwana też stopą ubóstwa, stanowiąca sumę stopy inflacji i stopy bezrobocia.Stagflacja wiąże się z fazą depresji w cyklu koniunkturalnym, przy czym pojawiła się stosunkowo niedawno (lata 70.), kiedy procesy inflacyjne nabrały trwałego charakteru (wcześniej fazę depresji charakteryzowała stabilizacja cen na niskim poziomie).Jest też uznawana za szczególny rodzaj inflacji.17.Właściwości koniunktury gospodarczej w rozwiniętych krajach gospodarki rynkowej w latach90 - tych.W latach 1990 - 1993 rozwinięte kraje gospodarki rynkowej przeżywają kolejne załamanie koniunktury, uważane za największe w okresie po II wojnie światowej, ale nie ze względu na głębię załamania produkcji, lecz ze względu na niezwykłe wysokie bezrobocie - największe od czasów wielkiego kryzysu ekonomicznego lat 30.W krajach OECD osiągnęło 35 milionów osób, w tym w Europie Zachodniej 20 milionów.Stopa bezrobocia dla całej OECD wyniosła 8,5% w europejskiej części OECD 10,6%.W poszczególnych krajach była ona znacznie wyższa jak np.w Finlandii, gdzie osiągnęła poziom 20%.W tym czasie stopa wzrostu produktu narodowego była natomiast dodatnia.W czteroleciu 1990 - 1993 przeciętny roczny wzrost tego produktu wynosił dla wszystkich krajów OECD 1,5%.Po okresie recesji na początku lat 90, rozwinięte kraje gospodarki rynkowej weszły w fazę ożywienia koniunkturalnego, które w większości z nich występowało jeszcze w połowie 1999 r.W roku 1997 produkcja przemysłowa krajów rozwiniętych byłaW stosunku do roku 1990 wyższa o 14%.Według szacunków Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego Produkt Krajowy Brutto krajów uprzemysłowionych był w końcu 1998 r.wyższy w stosunku do roku 1990 r.o około 17%.Szczególnie wysokie tempo wzrostu gospodarczego wystąpiło w tym okresie USA, gdzie PKB w końcu roku 1999 może być wyższy w stosunku do roku 1990 o prawie 25%.W drugiej połowie lat 90 w części gospodarki światowej wystąpiło załamanie gospodarcze, które określano jako „kryzys azjatycki”.U jego podstaw leżało gwałtowne, zapoczątkowane w roku 1997, wycofywanie kapitałów zagranicznych z szeregu krajów Azji Południowo - Wschodniej (Filipin, Indonezji, Malezji, Południowej Korei i Tajlandii) co pociągnęło za sobą załamanie w sferze produkcji w tych krajach, a także szereg reperkursji o podobnym charakterze w Japonii i niektórych krajach Ameryki Łacińskiej.Kryzys przeniósł się także do Rosji i był odczuwalny - jednak nie w takim stopniu - w innych regionach gospodarki światowej.Spośród krajów wysoko rozwiniętych najbardziej wyraźne załamanie koniunktury miało miejsce w Japonii, w której w roku 1998 produkt krajowy brutto zmniejszył się o około 2,5% z tendencją stagnacyjną w roku 1999.Rozwijający się obecnie - prawie 10-letni cykl koniunkturalny - rozpoczął się od fazy recesyjno - stagnacyjnej na początku lat 90.W końcu lat 90.większość krajów rozwiniętych znajduje się w fazie koniunkturalnego boomu.Jego długotrwałość, a zatem dalszy kształt cyklu koniunkturalnego pozostaje sprawą otwartą.18.Przedstawić główne etapy kształtowania się ekonomicznej roli państwa w krajach gospodarkirynkowej.Państwo od momentu swego powstania - a proces tego powstania sięga daleko w głąb historii - zawsze pełniło pewne funkcje ekonomiczne.Najstarszą jest funkcja gromadzenia, ściągania dla celów ogólno - społecznych - przede wszystkim dla tworzenia i rozbudowy siły zbrojnej - części zasobów ekonomicznych kraju.Również posiadanie przez władzę państwową zasobów produkcyjnych - majątków ziemskich, przedsiębiorstw produkcyjnych jest zjawiskiem historycznie odległym.Państwo odegrało istotną rolę w procesie narodzin kapitalizmu.Przyśpieszyło ono proces pierwotnej akumulacji kapitału m.in.prowadząc wojny handlowe i podboje obcych terytoriów [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Stagflacja, stan gospodarki charakteryzujący się jednocześnie wysokim poziomem inflacji, wysokim bezrobociem i stagnacją gospodarczą.Miernikiem opisującym ten stan jest stopa stagflacji, zwana też stopą ubóstwa, stanowiąca sumę stopy inflacji i stopy bezrobocia.Stagflacja wiąże się z fazą depresji w cyklu koniunkturalnym, przy czym pojawiła się stosunkowo niedawno (lata 70.), kiedy procesy inflacyjne nabrały trwałego charakteru (wcześniej fazę depresji charakteryzowała stabilizacja cen na niskim poziomie).Jest też uznawana za szczególny rodzaj inflacji.17.Właściwości koniunktury gospodarczej w rozwiniętych krajach gospodarki rynkowej w latach90 - tych.W latach 1990 - 1993 rozwinięte kraje gospodarki rynkowej przeżywają kolejne załamanie koniunktury, uważane za największe w okresie po II wojnie światowej, ale nie ze względu na głębię załamania produkcji, lecz ze względu na niezwykłe wysokie bezrobocie - największe od czasów wielkiego kryzysu ekonomicznego lat 30.W krajach OECD osiągnęło 35 milionów osób, w tym w Europie Zachodniej 20 milionów.Stopa bezrobocia dla całej OECD wyniosła 8,5% w europejskiej części OECD 10,6%.W poszczególnych krajach była ona znacznie wyższa jak np.w Finlandii, gdzie osiągnęła poziom 20%.W tym czasie stopa wzrostu produktu narodowego była natomiast dodatnia.W czteroleciu 1990 - 1993 przeciętny roczny wzrost tego produktu wynosił dla wszystkich krajów OECD 1,5%.Po okresie recesji na początku lat 90, rozwinięte kraje gospodarki rynkowej weszły w fazę ożywienia koniunkturalnego, które w większości z nich występowało jeszcze w połowie 1999 r.W roku 1997 produkcja przemysłowa krajów rozwiniętych byłaW stosunku do roku 1990 wyższa o 14%.Według szacunków Instytutu Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego Produkt Krajowy Brutto krajów uprzemysłowionych był w końcu 1998 r.wyższy w stosunku do roku 1990 r.o około 17%.Szczególnie wysokie tempo wzrostu gospodarczego wystąpiło w tym okresie USA, gdzie PKB w końcu roku 1999 może być wyższy w stosunku do roku 1990 o prawie 25%.W drugiej połowie lat 90 w części gospodarki światowej wystąpiło załamanie gospodarcze, które określano jako „kryzys azjatycki”.U jego podstaw leżało gwałtowne, zapoczątkowane w roku 1997, wycofywanie kapitałów zagranicznych z szeregu krajów Azji Południowo - Wschodniej (Filipin, Indonezji, Malezji, Południowej Korei i Tajlandii) co pociągnęło za sobą załamanie w sferze produkcji w tych krajach, a także szereg reperkursji o podobnym charakterze w Japonii i niektórych krajach Ameryki Łacińskiej.Kryzys przeniósł się także do Rosji i był odczuwalny - jednak nie w takim stopniu - w innych regionach gospodarki światowej.Spośród krajów wysoko rozwiniętych najbardziej wyraźne załamanie koniunktury miało miejsce w Japonii, w której w roku 1998 produkt krajowy brutto zmniejszył się o około 2,5% z tendencją stagnacyjną w roku 1999.Rozwijający się obecnie - prawie 10-letni cykl koniunkturalny - rozpoczął się od fazy recesyjno - stagnacyjnej na początku lat 90.W końcu lat 90.większość krajów rozwiniętych znajduje się w fazie koniunkturalnego boomu.Jego długotrwałość, a zatem dalszy kształt cyklu koniunkturalnego pozostaje sprawą otwartą.18.Przedstawić główne etapy kształtowania się ekonomicznej roli państwa w krajach gospodarkirynkowej.Państwo od momentu swego powstania - a proces tego powstania sięga daleko w głąb historii - zawsze pełniło pewne funkcje ekonomiczne.Najstarszą jest funkcja gromadzenia, ściągania dla celów ogólno - społecznych - przede wszystkim dla tworzenia i rozbudowy siły zbrojnej - części zasobów ekonomicznych kraju.Również posiadanie przez władzę państwową zasobów produkcyjnych - majątków ziemskich, przedsiębiorstw produkcyjnych jest zjawiskiem historycznie odległym.Państwo odegrało istotną rolę w procesie narodzin kapitalizmu.Przyśpieszyło ono proces pierwotnej akumulacji kapitału m.in.prowadząc wojny handlowe i podboje obcych terytoriów [ Pobierz całość w formacie PDF ]