Beckett Simon Szepty zmarłych

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miał na sobie ubranie,przypominające mundur sanitariusza, ale tak brudne, \e ostatecznie trudno było zgadnąć.Równie dobrze mógł w nim uchodzić za ochroniarza.- Zrób to! - Kyle szarpnął przedramieniem zaciśniętym na szyi Gard�nera, miotając nimjak lalką.Nie mogłem się zorientować, czy agent nadal oddycha.Wiedziałem jednak, \e nawet jeśliprze\yje, po dłu\szym nacisku dozna uszkodzenia mózgu.Podniosłem kawałek stłuczonego lustra.Długi i wąski jak nó\.Ostre krawędzie wbiły mi sięw dłoń, kiedy schwyciłem go mocno, modląc się, by chłopak nie zobaczył, jak trzęsą mi sięręce.Kyle obserwował mnie z niepokojem.- Co robisz?- Daj mu oddychać.Próbował uśmiechnąć się szyderczo, ale wyglądało to równie nieprze�konująco jak mojabroń.- Myślisz, \e mnie tym zranisz?- Nie wiem - przyznałem.- Chcesz się przekonać?Przesunął językiem po wargach.Był wielkim, tęgim, ale solidnie zbu�dowanym mę\czyzną.Zupełnie jak York.Gdyby puścił Gardnera i rzu�cił się na mnie, wątpię, \ebym miał jakąśszansę.Ale wcią\ spoglądał na szklany odłamek i widziałem w jego oczach niepewność.Osłabił chwyt, pozwalając Gardnerowi zaczerpnąć kilka świszczą�cych oddechów, a potemznowu zacisnął rękę.Zobaczyłem, jak zerka w stronę drzwi.- Puść go, a obiecuję, \e nie będę próbował cię zatrzymać.- Mnie? Dajesz mi swoje pozwolenie?- Wsparcie zjawi się tu lada chwila.Je\eli teraz odejdziesz, będziesz mógł.- A ty im powiesz, kim jestem? Uwa\asz mnie za durnia?Mo\na było powiedzieć o nim wiele rzeczy, ale nie to, \e jest głupi.I co teraz? Nie miałempojęcia.Przypuszczałem jednak, \e on te\ nie wie.Oddychał cię\ko, przygarbiony izaczerwieniony z wysiłku, z jakim podtrzymywał bezwładnego Gardnera.Kątem okawidziałem pistolet przy pasie.Najwidoczniej Kyle jeszcze o nim nie pomyślał.Je\eli sobieprzypomni.Zmuś go do mówienia.Wskazałem zwłoki Yorka.- Było ci przyjemnie, kiedy go tak masakrowałeś?- Nie zostawiliście mi wyboru.- A więc tylko miał odwrócić uwagę? Okaleczyłeś go, \eby uciec? - Starałem się, aby wmoim głosie nie zabrzmiała pogarda.- I nawet to nie podziałało, prawda? Wszystko na nic.- Myślisz, \e o tym nie wiem? - Krzyknął i skrzywił się, jak z bólu.Spoj�rzał wścieklena ciało przedsiębiorcy pogrzebowego.- Jezu Chryste, zdajesz sobie sprawę, ile czasu mi tozajęło? Ile planowania? York był moją drogą ucieczki, moim szczęśliwym pieprzonymzakończeniem! Mieliście go zna�lezć z \oną Avery'ego.Ofiara losu, która wolała popełnićsamobójstwo, za�miast dać się złapać.Koniec historii! Potem wyjechałbym z Knoxville,zaczął gdzieś od nowa, a teraz popatrz! Cholera jasna, co za marnotrawstwo!- Nikt by w to nie uwierzył.- Nie? - parsknął.- Uwierzyli w fotografie, które zostawiłem w jego domu! Wierzyli wewszystko, w co chciałem!Kiedy wspomniał o Sam, w skroniach zaczęło mi pulsować.- Dobra, i co dalej? Zamordowałbyś więcej cię\arnych kobiet?- Nie musiałbym! śona Avery'ego miała w sobie tyle \ycia! To była ona, czułem to!- Tak jak czułeś przy wszystkich innych? Jak wtedy, kiedy zabijałeś Summer? -wrzasnąłem, zapominając o ostro\ności.- Była pupilką Liebermana!- Lubiła cię!- Ale bardziej Irvinga!Wstrząs mnie uciszył.Wszyscy uznaliśmy, \e Irving stał się ofiarą z powodu wywiadu wtelewizji.A przecie\ Kyle był w prosektorium, kie�dy psycholog flirtował z Summer.Następnego dnia profesor zniknął.A teraz Summer te\ le\ała w ciemnościach.Przecie\ tylko uśmiechnęła się do Irvinga.Nic więcej.Ale Kyle'owi wystarczyło.Zrobiło mi się niedobrze.Zdołałem jednak odwrócić uwagę Kyle'a na tyle, \e rozluznił chwytna gardle Gardnera.Zobaczyłem, \e powie�ki agenta zaczynają się unosić, i powiedziałempierwszą rzecz, która mi przyszła do głowy.- A co miałeś przeciwko Tomowi? A\ tak bardzo ci zagra\ał?- Był oszustem! - Twarz Kyle'a wykrzywiła się w grymasie.- Wiel�ki antropologsądowy, ekspert! Pławił się w chwale, słuchał jazzu przy pracy, zupełnie jak w jakiejśpizzerii! Hicks to zwykły dupek, ale Lieber-man uwa\ał się za kogoś szczególnego.Miałprzed samym nosem naj�większą tajemnicę wszechświata, a brakowało mu wyobrazni, bydostrzec coś więcej poza zgnilizną!- Tom wiedział, \e nie warto tracić czasu na szukanie odpowiedzi, których nie mo\naznalezć.- Słyszałem świszczący oddech Gardnera, ale nie odwa\yłem się spojrzeć w jegostronę.- Nawet nie wiesz, czego szu�kałeś, prawda? Zabijałeś ludzi, gromadziłeś zwłoki.ipo co? Wszystko bez sensu.Jesteś jak dzieciak szturchający patykiem coś martwego.- Zamknij się! - Zlina bryzgała mu z ust.- Czy w ogóle zdajesz sobie sprawę, ile istnień ludzkich zmarnowa�łeś? - krzyknąłem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki