Karina Pjankowa Z miłoci do prawdy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Porzuciłam towarzystwo niespodziewanie rozmownegolaro Riencharna i poszłam do siebie, żeby porozmawiać zmoim ostatnim przyjacielem.- Ler! - zawołałam, gdy przez niewiarygodnie długąminutę ignorował moje wezwanie.- Ler, strasznie cięprzepraszam, że przeszkadzam ci w życiu osobistym, alejesteś mi pilnie potrzebny.- Risz, ty jak zawsze nie w porę.- burknął alchemik.- Ler, przecież wiesz, że nie zawracałabym ci głowybez powodu.Poza tym sam kazałeś mi się kontaktować wrazie potrzeby.- Pamiętam.I co tym razem?- Mam problemy.- Też mi nowina.- Bardzo poważne problemy - oznajmiłam z wes-tchnieniem.- Potrzebuję nieoficjalnej obserwacji kilkuosób.- A co ja mam z tym wspólnego?! - udał zdumienie.- Tylko mi nie mów, że nie masz żadnych kontak-tów! Ja jestem teraz niczym lis osaczony w norze przez psy.Na wydziale już wkrótce rozedrą mnie na kawałki, wisinade mną przemieniec, który zajmuje się badaniem zama-chu na moją osobę.Nie mam się do kogo zwrócić!- A tośmy czasów dożyli.- skonstatował ponuroLer.- Zledczy prosi rzeczoznawcę, żeby ten załatwił muśledzenie jego podejrzanych.- Sam widzisz, że nie mam innych możliwości.- Zawsze potrafiłaś zdobyć zezwolenie na dowolneprzedsięwzięcie.- Tak, ale wtedy byłam czysta - wyznałam z wes-tchnieniem.- A teraz.- Popełniłaś przestępstwo służbowe? - zaniepokoiłsię Ler.- Zwariowałeś? - oburzyłam się.- Jak mogłeś takpomyśleć!- Uspokój się, Risz, i powiedz po ludzku, o co cho-dzi.- Mój pierwszy podejrzany to Riencharn Aen.Terazmuszę ukrywać jego i jego siostrzeńca, ponieważ człowiek,który zlecił zabójstwo lare Sofii, chce doprowadzić do tego,żeby kahe został skazany i powieszony z całą pompą.Niemogę go wsypać, po pierwsze dlatego, że to wbrew moimzasadom, po drugie, jeśli się wyda, że chroniłam Aena,zrobią ze mnie siekany kotlet.Do tego wszystkiego mam nakarku zwierzołaka, który ma zbyt bliskie powiązania z wy-wiadem klanu Rysiów, by mogło się to dobrze skończyć.Ico ty na to?- Jeśli chodzi o pakowanie się w kłopoty, nie maszsobie równych, droga przyjaciółko - prychnął Ler.- Trzebamieć nie lada talent, żeby tak się władować w tak krótkimczasie.- Ja w ogóle jestem zdolna - westchnęłam.- Zrobimy wszystko jak należy, może się pani niemartwić, lare śledcza - zapewnił mnie ze śmiechem Ler.-Możesz na mnie polegać, słońce.Dawaj listę.- Wiesz co, Ler, jesteś ostatnią osobą, której mogęzaufać, więc jeśli ty też mnie zdradzisz, to najpierw cięzabiję, powoli i długo, a potem popełnię samobójstwo -uprzedziłam półżartem.- Nie pleć, Risz! - syknął.- Jesteśmy w jednej sali.Daj listę tych biedaków, którzy mieli nieszczęście stać sięobiektem twojej uwagi.Westchnęłam ciężko i zaczęłam dyktować.Wciąganie wto Lera nie było najlepszym pomysłem, ale co innego mipozostało?O�- %7łe co takiego?! - zawołał wściekle.- Co to znaczy,że moi ludzie zginęli?!- Proszę o wybaczenie, ale tak właśnie jest - wyjęczałten idiota, który nie zdołał wykonać nawet elementarnegozadania.- Kto? - spytał sucho.Ten, kto śmiał się wtrącić dojego spraw, będzie umierał długo i powoli.Wprawdzie niejest kahe i nie ma pojęcia o rytualnych zabójstwach, alebogata wyobraznia zdoła zrekompensować brak wiadomo-ści w tej kwestii.- Nie wiemy, ale to byli doświadczeni wojownicy.%7ładen z najemników nie przeżył, jedynie dwóch zdążyłowyciągnąć broń, żeby odeprzeć atak.Kto śmiał ingerować w jego plany? Komu starczyło zu-chwalstwa na coś takiego? Na pewno nie Straż, tam wszyst-ko było pod kontrolą.Czyżby Tyen kogoś wynajęła? Nie,to niemożliwe, zwykły śledczy nie może sobie pozwolić nawynajem oddziału wojowników.Ponadto ta suka jeszczenie wpadła na jego udział w całej sprawie.Ale ktoś jednakmusi chronić śledczą, skoro zaatakowano tych, którzyośmielili się zbliżyć do jej mieszkania?- A co z rodzicami %7łmii?- Nie pojawiała się tam - rozmówca wyraznie ucie-szył się ze zmiany tematu.- %7ładne zaklęcie szukające niezarejestrowało zjawienia się tam Tyen.Obserwacja ze-wnętrzna potwierdza, że jej tam nie było, chociaż musiałakontaktować się z rodzicami.- Dlaczego?- Praktycznie przestali wychodzić z domu.- Porwanie?- Niemożliwe.- Do demonów.- zaklął.Czyli Tyen nadal pozosta-wała poza zasięgiem.A przecież należało zlikwidować jąjak najszybciej!O�- Ilu ich było? - Laro kae Oron przeciągnął się leni-wie, spoglądając na uśmiechających się złośliwie krewnych.Przemieniec czuł się jak najedzony kot, który ułożył sięwygodnie przed płonącym kominkiem.Za jednym zama-chem udało się zrobić ludziom świństwo, delikatnie pomóclare Tyen i pozwolić chłopakom na odrobinę rozrywki.Przemieńcy muszą od czasu do czasu wypuścić na zewnątrzswoje zwierzę.- Tylko piętnastu żałosnych człowieczków - wzruszyłramionami Kass, ukochany starszy brat.Nie radził sobiezbyt dobrze w dyplomacji i intrygach, za to był świetnymwykonawcą, co Raen chętnie wykorzystywał.- Czy poinformowałeś drogiego kuzyna o swoichdziałaniach? - zapytał Lier.On z kolei był młodszym bra-tem, ukochanym nicponiem, rudym, rozczochranym i wred-nym aż do bólu.- Cóż, nasz drogi kuzyn dowie się o tym już niedłu-go.Zapewne.A na razie, jak sądzę, należy chronić nerwyTrzeciego Lorda przed nadmiernymi wstrząsami, żebynadal mógł gorliwie i owocnie pracować dla dobra klanu.- Samowola - rzucił Sen kae Werr z odcieniem dez-aprobaty.Sen nie był jego krewnym, lecz potomkiem odle-głej linii sławetnego niegdyś rodu, który teraz powoli nik-czemniał.Krążyły słuchy, że niektórzy kae Werrowie niepotrafią już zmieniać postaci, ale Sena to nie dotyczyło:chłopak był wspaniałym wojownikiem o elastycznym umy-śle.- Linch przetrzepie ci skórę za takie akcje.Niby traktujecię po przyjacielsku, ale jak nie przestaniesz robić głupstw,skoczy ci do gardła.- Wszystko, co robię, robię dla chwały klanu, a więcmoje działania nie mogą być sprzeczne z wolą TrzeciegoLorda - wygłosił Raen po raz tysięczny.Właśnie za takieakcje Linch go cenił: za umiejętność samodzielnego działa-nia, bez ciągłego oglądania się na zwierzchników; działaniamającego na celu wyłącznie dobro klanu.Poza tym.pozatym jego wysoko postawiony krewniak wiedział, że Raenpodziwia go od zawsze.Linch był dla niego ideałem i wzo-rem do naśladowania, w zamierzchłym dzieciństwie dzisiej-szy śledczy gotów był przynosić swojemu bóstwu kapcie wzębach.- Kiedy on w końcu sprawi ci lanie? - zapytał reto-rycznie Kass.- W innym życiu - roześmiał się zarozumiale Raen.-Poobserwujcie lare Tyen, chłopaki.Nie chcę, żeby ta wy-bitna jednostka odeszła na tamten świat, zanim nam pomo-że.- A jeśli nas zauważą? - warknął niezadowolony Sen.- Zróbcie tak, żeby was nie zauważyli - prychnąłśledczy.On wydawał rozkaz, wykonanie nie było już jegoproblemem.- Drań z ciebie, braciszku - stwierdził Kass bez zło-ści.- Dokładnie.Napisze do kuzyna dopiero wtedy, gdy będzie już powszystkim.Linch zrozumie.Zapewne.Rinnelis Tyen! - zadzwięczał na krawędzi mej świa-domości czyjś zdeterminowany głos [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki