Lemmens Agnes Marek

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Robi mu się intensywne transfuzje tychglobulek i pełnej krwi, aby zapobiec złu.Bierze to filozoficznie: czyta książki, słucha muzyki,przekomarza się z pielęgniarkami, gawędzi ze mną.Mamy zawsze tyle sobie doopowiadania.lub wspólnego przemilczenia.To siódme piętro w Lowanium stało się potrosze jego drugą rezydencją: wszystkich tam zna i ma uprzejme słowo dla każdego.Spotykatam od miesięcy takich samych chorych, ale nie mających jego żelaznego charakteru: dodajeim odwagi, ofiarowuje słowa nadziei.Po tygodniu szpitala znów jest na nogach.Po powrocie do domu znajduje nowy pokój,nowe umeblowanie, wybrane przez niego według własnego gustu, gdzie ma przeżyć ostatniemiesiące swego życia w ciszy i spokoju, spędzając tam godziny pracowite czy pełneskupienia.A przecież nasz dobry Marek chciał koniecznie odstąpić ten pokój swemu wujowiRen�, ciężko choremu także, który mieszkał u nas od Wielkanocy.I oto już wakacje, które spędzamy w Ardenii.Obecność bardzo cierpiącego wuja zmuszanas do wyrzeczenia się wielu przyjemności.Lipiec jest raczej przykry, Marek nie ma jużwprawdzie swojej ciężkiej, comiesięcznej kuracji, ale za to co tydzień otrzymuje leki jeszczebardziej przykre: przez cały dzień ma bez przerwy torsje.Nazajutrz jest wskutek tegozupełnie rozbity, a w wilię następnej dawki jest pełen niepokoju, bo wie, co go czeka.A więctylko cztery jako tako normalne dni! Spędza znów cztery dni w Lowanium, gdzie mu robiądwie punkcje lędzwiowe i dwie kostne po kolei, gdyż wyniki nie są zbytnio zadawalające.W sierpniu robi z tatusiem krótką wycieczkę do Londynu.Ma do dyspozycji cztery dni;czas na wskoczenie do samolotu, pośpieszne zwiedzenie miasta i powrót na następne trudnetrzy dni.We dwóch zrobili także wypad na cztery dni nad brzegi Renu, podczas gdy jazostałam w domu z moim bratem.Marek, tak jak i my, cierpi z powodu tego położenia:pragniemy przeżyć te dni nieskończenie cenne, a tak bardzo już wyliczone.Ogarnia nas smutek, który każdy z nas usiłuje ukryć.A podczas gdy Ania opiekuje sięwujem, my robimy z Markiem jedyną jednodniową wycieczkę do opactwa Orval.Ta ciszaklasztorna rozmarza Marka, jest także zródłem dodatkowego cierpienia.Seans audiowizualnybowiem opisuje życie mnichów, złożone z pracy i modlitwy.Widzę, że Marek jest smutny,zamyślony.Co tobie, braciszku? Widzisz, mamusiu, to życie bardzo mnie pociąga, wiem, wzywa mnie też działalnośćw świecie, ale milczenie klasztoru wydaje mi się rzeczą cudowną.Niestety, zdaję sobiesprawę, że mam zbyt słabe zdrowie, aby podołać pracy, której się oczekuje-od zakonnika! Otym więc także nie mogę myśleć.Wszystkie drogi są dla mnie zamknięte.Bolesne wyznanie, a ja nie mogłam mu pomóc! Powiedziałam mu jednak, że gdy sięwróciło z tak daleka, jak on, to trzeba mieć niemało cierpliwości, nim się odzyska zdrowie. Jeśli się kiedykolwiek odzyska powiedział ze smutnym uśmiechem, a Bóg tylkowie, co on myśli w istocie i chowa dla siebie.20-go sierpnia musimy opuścić nasz wiejski dom, bo Marek musi powrócić do Lowaniumna dwie nowe punkcje kontrolne, gdyż profesor Y się niepokoi.I rzeczywiście wyniki sąbardzo złe.Pomimo wszelkich starań tak intensywnych, bolesnych i systematyczniepowtarzanych, odkryto nowe ognisko białaczki w szpiku kostnym i trzeba natychmiast znówzastosować promienie kobaltu; oto brutalne zakończenie wakacji.Straszny zawód: wszyscy musimy powstrzymywać łzy.My z Józefem czujemy, że namodjęto coś niemożliwego do zastąpienia.Włosy wypadają mu znów, jak pierwsze liściejesienne.Nadszedł wrzesień.Marek wydaje się dosyć silny na to, by chodzić do szkoły.A pragnierozpocząć naukę, wie, że to warunek jego przyszłości.jeżeli ona jeszcze istnieje.I tu zaczyna się ostatni etap jego życia, najbogatszy, pełen radości z pracy codziennej iwspaniałomyślnego przyjmowania ciągłych bied.Podjął kurs poezji, szczęśliwy i pełenodwagi.Przeszedł jeszcze jedną kurację antynowotworową, która z medycznego punktuwidzenia jest ogromnym niepowodzeniem, ale tego się nie dostrzega.Jest on pełen życia iradości [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki