Zbigniew Nienacki Wielki Las

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rozdział dziesiątyLeśniczy Karol Stęborek nie spał prawie przez całą noc, ponieważ dręczył go jakiśtajemniczy ból wewnętrzny.yródła owego bólu nie potrafił umiejscowić, na pewno nie był todziurawy ząb ani żołądek, w ogóle nie miał on nic wspólnego z ciałem, ale raczej z czymś, coludzie nazywali sumieniem.Czy coś tak nieokreślonego, niewidzialnego, niematerialnego bolałoaż do tego stopnia, żeby nie mógł spać? �w ból jednak drążył go nieprzerwanie i nie pozwalałzasnąć, choć na tym samym tapczanie, tuż obok nagiego Stęborka, spała cichutko jego żonaMalwina i jeszcze ciszej, niemal jak martwe, w małym łóżeczku tuż obok tapczanu leżało ichmalutkie dziecko.Nie pomagały Stęborkowi jego zaklęcia: jestem szczęśliwy, szczęśliwy,szczęśliwy", gdyż czuł się bardzo nieszczęśliwy i być może świadomość owej prawdy sprawiałamu ból wewnętrzny.Nie udało się osadzić tartaku w żwirowni koło domu Horsta Soboty, rozpylić w jego sadziedrobin drewna i trocin, zgrzytem elektrycznego traka wypełnić powietrza, a na drodze przeddomem Horsta rozstawić ciągników z przyczepami załadowanymi tarcicą.Jak długo mógł siębronić Horst Sobota przed huraganem trocin, przekleństw i wrzasków pijanych kierowców? Byćmoże już po miesiącu sprzedałby swój dom nadleśnictwu.Albo jeszcze lepiej, jak opowiadano,położyłby się do swojej jesionowej trumny i umarł, a wtedy cały jego majątek przeszedłby naskarb państwa, gdyż było wiadomo, że wydziedziczył Weronikę z powodu jej małżeństwa zKuleszą.Niestety stało się inaczej.Przepisy zabraniały budowy tartaku w pobliżu jeziora i jeszczetam na miejscu, w starej żwirowni, Stęborek oświadczył Kożusznikowi i brodatemu Aukcie, że ztartaku nic nie będzie, on występuje ze spółki. Niech pan robi, co pan uważa - wzruszyłramionami brodaty Aukta.- Skoro jednak jest już trak elektryczny, to znaczy, że tartak możnazbudować w innym miejscu.Mam kawałek poła pod lasem, tuż koło pana domu.Owce tam tylkopasę.Dobre miejsce pod tartak".Przeraził się tych słów Stęborek, zląkł się o spokój Malwiny,która (jeśliby tartak zbudowano tuż obok leśniczówki) musiałaby wysłuchiwać nieustannegozgrzytu traka, przekleństw pijaków oraz wdychać w płuca pył trocin.Skrzyczał Stęborekbrodatego Auktę, nawymyślał Kożusznikowi, wystąpił ze spółki i umowę, jaką w trójkę podpisali,podarł na strzępy, i to na ich oczach.Ale czy jest w człowieku coś silniejszego niż chęć zysku? Wkilka dni Kożusznik i Aukta załatwili sprawę nowej lokalizacji tartaku i bezradny Stęborek patrzyłz okien swego domu, jak specjalnym ciągnikiem ryją w ziemi wielki kanał dla zabetonowaniatraka i wmurowania szyn na wózek z dłużycami.To on, Stęborek, był pomysłodawcą tartaku, to onchciał widzieć ból na twarzy Horsta Soboty.I to wszystko obróciło się przeciw niemu; bólwypełnił teraz duszę Stęborka, a nie Soboty.Tłumaczył się przed sobą, że uległ gadaniunadleśniczego o tym, że las lubi złych ludzi, i chciał się stać złym człowiekiem.Las jednak jakgdyby nie przyjął jego ofiary i zwrócił się przeciw Stęborkowi. Może las nie każde zło lubi?" -pomyślał Stęborek i rozgniewało go, że w ten sposób w ogóle myśli, ponieważ był to nienaukowysposób myślenia.Las przecież nie był żywą istotą, jak to twierdził Horst Sobota i po cichuprawdopodobnie w ten sposób myślało wielu leśnych ludzi.Nie byli to jednak, zdaniem Stęborka,ludzie światli, lecz zdegenerowani przez samotność leśną, przez wódkę, przez przyrodę, którauznawała tylko prawo silniejszego.Wczoraj nadleśniczy kazał mu podpisać pewien dokument. Będzie pan miał wkrótce domHorsta Soboty, ponieważ ograniczymy jego prawa i zamkniemy go w szpitalu dla wariatów" -powiedział i Stęborek podpisał niemal bez namysłu.Tym samym dokonał kolejnego aktu zła, abylas go polubił, a Malwina miała nareszcie ładny i suchy dom.W lesie należało wciąż czynić coraznowe zło - tak sobie tłumaczył Stęborek - gdyż las też nigdy nie był dobry i nie znał litości.Czyjednak i to zło nie obróci się przeciwko niemu? Podpisał się pod dokumentem pełnym fałszu ikłamstwa.Ale chyba innym złem była sprawa tartaku, a innym podpisanie fałszywego świadectwaprzeciw blizniemu swemu.Tamto zło uczynił Stęborek na własną rękę, było to więc jak gdybyjego prywatne zło, nie związane z lasem, to zaś zło miało zupełnie inny charakter [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki