Felicitas D. Goodman Egzorcyzmy Anneliese Michel

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Czy możesz się jeszcze modlid?aaa, aa a, aa a, aa a, aaOjciec Renz kontynuuje swoją relację na taśmie magnetofonowej :11 czerwca.Czy on dzisiaj coś powie albo coś zrobi? 14 czerwca1976 roku.Ostatnim razem, 14 czerwca, on nic nie powiedział.Czy ondzisiaj, 18 czerwca, coś powie?Potem słychad głos Józefa Michela: Piękna pogoda.Każdego dniamieliśmy piękną pogodę.I podczas gdy ojciec Renz stwierdza: Dzisiaj mamy21 czerwca , w tle rozbrzmiewa seria ochrypłych krzyków, ciągle w tej samejtonacji i tej samej długości.Brzmi mechanicznie, bełkotliwie, ciągle ten samkrzyk.Trzy dni przed tym ostatnim nagraniem ojciec Renz jeszcze raz napisał dobiskupa.Obrażenia zagoiły się, informował, ale oto obtarła sobie do krwi nos, a175na kolanach miała otwarte rany.Podczas egzorcyzmu nieustannie przyklęka,potem się znowu podnosi, i tak około czterdziestu razy po to, aby po krótkiejprzerwie rozpocząd od nowa, aż do wyczerpania.W poprzedni piątek (tzn.16czerwca) klęczała na tapczanie wsparta na łokciach, a tylna częśd ciałapodskakiwała w górę, jak u konia podczas galopu; w koocu zmęczyła się, alepotem znowu zaczęła od nowa.Następnego dnia, tzn.20 czerwca, także AnnaMichel zabrała się za egzorcyzmowanie.Józef Michel zadzwonił do ojca Renza,aby mu to opowiedzied. Moja żona wciąż próbowała wydawad rozkazy iegzorcyzmowad i myślała, że �mu� się dobierze do skóry.Potem zasnęła.Wieczorem się uspokoiła; kiedy poszła na wieczorne nabożeostwo, musiaławyjśd i zwymiotowała.Dla Anneliese był to ciężki dzieo, informował JózefMichel ojca Renza.Strasznie szalała i krzyczała, rzucała się we wszystkie strony iporaniła sobie do krwi twarz i nos.Było to około tygodnia przed śmiercią, kontynuuje ojciec Renz naostatniej taśmie, kiedy powiedziała podczas egzorcyzmu: Skooczyd,skooczyd!.Na początku nie miałem jasności, czy to ona sama tego sobieżyczyła, czy to był Zły, diabeł.Do takich słów diabła byliśmyprzyzwyczajeni.Dlatego powiedziałem mniej więcej tak: Anneliese,chcemy ci przecież pomóc! Co możemy dla ciebie zrobid? Czy mamynaprawdę przestad?.Wtedy ona powiedziała: Kontynuowad!.Modliliśmy się, więc dalej jeszcze przez jakiś czas.Niezależnie od tego, jak strasznie Anneliese szalała i miotała się, wmiędzyczasie były takie okresy, kiedy zupełnie normalnie rozmawiała z Piotremi z rodzicami.Często przy tym z nadzieją mówiono, że w lipcu wszystkoprzejdzie.Rozmawiano również o tym, czy nie należałoby jednak wezwadlekarza.Za każdym razem Anneliese zdecydowanie to odrzucała.Jeszcze 30czerwca Roswitha zapytała ją, czy chce lekarza.Anneliese nie chciała.Popierwsze wiedziała, że lekarz nie może nic dla niej zrobid.Po drugie bała się, żewyśle ją do zakładu dla nerwowo chorych w Lohr. Nie tam jest moje miejsce!- powiedziała.27 czerwca dostała gorączki; jej najbliżsi robili jej zimne okłady i gorączkaopadła.Józef Michel zadzwonił do księdza Alta, który poradził: Może było byjednak dobrze wezwad lekarza.Ale kiedy Roswitha zapytała Anneliese, taodrzuciła tę myśl daleko od siebie.Martwiła się, że nadal jeszcze nie była wstanie jechad do W�rzburga, by odbyd praktykę.Dlatego jej ojciec zadzwonił dodoktora Rotha do Frankfurtu, który wystawił drugie zaświadczenie za-pewniające jej ponowne odroczenie na okres dwóch tygodni.30 czerwca - kontynuuje na ostatniej taśmie swoje opowiadanieojciec Renz - w przededniu swojej śmierci powiedziała nagle podczas176egzorcyzmu: Proszę o rozgrzeszenie!.Najpierw nie zrozumiałem idlatego zapytałem Piotra:, Co powiedziała?.Piotr powtórzył mi: Proszę o rozgrzeszenie!.Oczywiście, udzieliłem jej natychmiastrozgrzeszenia. Rozgrzeszenie -to było jej ostatnie słowo, jakie do mniewypowiedziała [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki