Lackey Mercedes Sluga magii (pdf)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Czy i mybyliśmy tak zwariowani? Bogowie, czuję się, jakby mnie ktoś oblewał słodkimsyropem! Przez jakieś pięć czy sześć pierwszych miesięcy tak odparła z powagąSavil, upiwszy łyk wina. Równie zwariowani i równie przesłodzeni, a nawetbardziej sentymentalni.Wy dwaj moglibyście mi podziękować. Oczywiście, Savil odezwał się Tylendel, przekręcając głowę. Jeślitylko nam powiesz, za co mamy ci dziękować w tej chwili. O bogowie, Vanyelu, czy ty nigdy nie słuchasz, o czym się mówi? Wybacz mi, ciociu stęknął zakłopotany.Włosy wciąż zakrywały mujedno oko. Moja stopa boli tak mocno, że nie zwracałem uwagi na to, co mó-wiliście.A poza tym, muszę ci powiedzieć, że to nie było porządne kazanie.Savil wzniosła oczy ku niebu.128 Bogowie, dodajcie mi sił.Właśnie zakazałam ci opuszczać te pokoje doczasu, kiedy uznam za słuszne odwołać mą decyzję, ty mały głuptasie.Właśnieuwolniłam cię od tych chichoczących panienek i wydałam ci rozkaz pozostawaniatutaj przez czas nieokreślony.Z wyjątkiem lekcji, całe dnie będziesz spędzał tutaj.Rozkaz obejmuje też spożywanie tutaj posiłków. Naprawdę? zapytał Vanyel zdziwiony. Naprawdę? To znaczy, że mo-gę tu zostać? Razem z Tylendelem macie tu zostać i nie wzbudzać żadnych podejrzeń dodała. Właśnie to miałam na myśli.Twój ograniczony ojciec najprawdopo-dobniej ucieszy się, gdy usłyszy, że.Urwała, widząc, że żaden z nich już nie zwraca na nią uwagi.Z drugiego końcapokoju dobiegł ją chichot Mardika.Posłała mu ironiczne spojrzenie. Nie bądz taki zadowolony z siebie rzuciła w jego stronę. Bo opowiemparę historyjek o was. Dobrze, Savil odparł Mardik, bez cienia skruchy. Co tylko sobie życzysz.Czy chciałabyś troszkę miodu do wina?Savil popatrzyła na parę na kanapie.Tylendel bandażował właśnie kostkę Va-nyela, podchodząc do tego z taką delikatnością, jak gdyby było to skrzydło owada.Savil skrzywiła się. Nie, dziękuję opowiedziała. Jak na jeden wieczór, mamy tutaj ażnadto słodyczy.Tylendel podniósł na nią oczy i pokazał jej język.Vanyel oblał sięrumieńcem.Savil zareagowała uśmiechem i zadowolona ze swej uwagi, zanurzyła się głę-biej w fotel.Oby tylko zrelaksować się przynajmniej przez chwilę pomyślała,popijając wino to wszystko, na co może mieć nadzieję herold.O jutro będę sięmartwić, gdy nadejdzie jutro.ROZDZIAA SI�DMYTylendel rozparł się w swym ulubionym fotelu i spoglądał na Vanyela, którysiedząc na łóżku ze skrzyżowanymi nogami, pochłonięty był zakładaniem nowychstrun do swej lutni.Blask świecy podkreślał miodowe żłobienie wzdłuż okrągłegopudła instrumentu.Czy to już czas? zastanawiał się.Gra wprawdzie dla dziewcząt, ale to niema większego znaczenia.Wtedy nie dba o to, czy gra dobrze czy zle.Ale czyzagra dla kogoś, kogo kocha, dla kogoś, kto się liczy? Czy potrafi? Czy czuje sięjuż na tyle dobrze?Jest tylko jeden sposób, aby się o tym przekonać. Ashke podjął z cicha, wykorzystując, jak tylko mógł, swój dar empatii.Vanyel uniósł oczy znad lutni.Ze strunami zwisającymi mu z ust niczym wąsysuma, przedstawiał dość komiczny widok. Hm? odparł Zagrasz dla mnie, gdy już nastroisz swego Skowroneczka?Vanyel osłupiał.Tylendel dzięki swemu darowi wyczuł wstrząs i.ból wy-wołany pytaniem.Natychmiast zareagował. Proszę? Tak bardzo bym tego chciał.Vanyel wyjął struny z ust i Tylendelzrozumiał, że jego przyjaciel znów chowa się w swej skorupie. Dlaczego? zapytał gorzko.Jego wilgotne oczy błyszczały. Tu namiejscu, w Bardicum, są dziesiątki lepszych ode mnie.Po co słuchać okaleczo-nego amatora? Tylendel powstrzymał naturalny odruch nie podszedł do niego,nie przytulił, aby w ten sposób ulżyć mu w bólu.Z pewnością załagodziłoby tocierpienie, ale nie mogłoby zaleczyć ran. Ponieważ jesteś już zdrowy odparł. Ponieważ nie jesteś amatorem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki