lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ch�opak mia� te� du�o przyjació� na wsi.Ruchliwy ��dny przygód, Smia�y, zebra� liczn� band� ch�opców i imponowa� im pomys�owo-Sci� i si��.Przepadali za nim, bo nie czuli w nim panicza , który tylko zni�a� si� do nich; nigdy nieusi�owa� poucza� ich, lub wySmiewa�.Wo�odzia, zwykle nieufny i nieraz opryskliwy wzgl�demswoich gimnazjalnych kolegów, tu czu� si� w swoim �ywiole.By� równym wSród równych.Nieraz powraca� do domu z podbitem okiem.Gdy Marja Aleksandrówna robi�a mu gorz-kie wymówki, odpowiada�, z �agodnym uSmiechem, wpatruj�c si� w kochan� twarz matki: To nic, mamusiu! BawiliSmy si� w kozaków i rozbójników.Dosta�em pi�Sci� w okood Wa�ki rudego, ale ja mu te� nabi�em porz�dnego guza.Nie chcia�em si� podda� i walczy-�em jeden przeciwko pi�ciu, a� nadbiegli moi rozbójnicy.Teraz, po otrzymaniu cenzury i sko�czonym roku szkolnym, wszystkie te rozkosze ocze-kiwa�y Wo�odzi�.Starszy brat pozosta� w mieScie, siostry Aleksandra i Olga by�y zaproszone do ciotki, wi�cjecha� tylko sam z rodzicami.Przybywszy do wsi, Wo�odzia natychmiast wymkn�� si� z chaty.Rodzice rozpakowywaliwalizy i kosze.Ch�opak zaS pobieg� do lasu.S�o�ce mia�o si� ju� ku zachodowi.Drzewa, okryte Swie�emi, pachn�cemi liS�mi, zrzuca�y ostatnie kwiaty i nasiona.Jaskra-wa, zielona trawa, bia�e, �ó�te i niebieskie kwiatki wiosenne tchn�y aromatem.Mocny za-pach jeszcze wilgotnej ziemi nape�nia� powietrze.Lata�y motyle, po�yskuj�ce muchy, hucz�-ce chrab�szcze i chybkie ��tki.Rmiga�y wiewiórki po wierzcho�kach sosen.Ptaszki fruwa�ydoko�a, szczebioc�c, gwi�d��c i uganiaj�c si� za owadami.Ch�opak stan�� w zachwycie.Wita� las, traw�, owady i ptaki.Wszystko doko�a wydawa�o mu si� pi�knem, niezmiernie szcz�Sliwem, nieSmiertelnem.Mimowoli zerwa� czapk� i zatopi� oczy w bezdennym b��kicie pogodnego nieba. Bóg! Wielki dobry Bóg!. zawo�a� z wdzi�cznoSci� i rozrzewnieniem.Brzmienie tego s�owa przypomnia�o mu ojca Makarego i radc� kolegjalnego Bogatowa.Skrzywi� si� boleSnie, oczy zmru�y� z�oSliwie i nacisn�� czapk� zpowrotem.Przeszed� las, pl�cz�c si� w pe�zn�cych przez Scie�k� korzeniach drzew, i wyszed� na wy-soki brzeg rzeki.ZaroSni�ty krzakami dzikich malin i kaliny urywa� si� niemal prostopad�ym spychem.Ni�ej, niewidzialne z poza g�szczu, dzwoni�y i szemra�y wybiegaj�ce na w�ski piaszczy-sty brzeg fale.Rzeka, rozlana szeroko a� hen, do kwadratów pól, ci�gn�cych si� od niskiego brzegupiaszczystego, od �ó�tych �ach, dobrze znanych ch�opakowi, a teraz ukrytych pod wod�, p�yn�a spokojnie i majestatycznie.Niby powiewne szaty anio�ów i archanio�ów, pi�knie namalowanych na suficie kopu�ykatedralnej, blado niebieska, ró�owa, z�ocista, zielonawa wst�ga rzeki.Chcia� si� rzuci� do jej barwnych, pieszczotliwych strug i p�yn��, p�yn�� daleko, ku s�o�-cu, co rozpryskuje szkar�at i z�oto, wo�a i poci�ga ku sobie.Znowu obna�y� g�ow� ma�y W�odzimierz, sta� w zachwycie niewypowiedzianym nierucho-my, zapatrzony, bezwiednie ca�� moc� p�uc wci�gaj�c Swie�y powiew, zalatuj�cy od Wo�gi.22Z poza wystaj�cej ska�y, gdzie pieni�y si� i wirowa�y wartkie strugi, wyp�yn�a du�a tra-twa.Ludzie, wparci ramionami w d�ugie bosaki, wbijali ich okute �elazem ko�ce w dno i po-pychali setki grubych pni sosnowych i bukowych, powi�zanych �ykami.PoSrodku tratwy sta� sza�as z kory i zielonych ga��zi, a przed nim na p�ycie kamiennej p�o-n�o ma�e ognisko.Gruby, brodaty kupiec siedzia� przed ogniem i pi� herbat�, nalewaj�c j� z kubka na spodek.Od czasu do czasu, pokrzykiwa� zach�caj�co: Hej, hej! Mocniej, szybciej, t�ej! ZaSpiewajcie no, ch�opcy, praca lepiej sporzy� si�b�dzie! N no!Schyleni nad bosakami robotnicy ponuremi g�osami pomrukiwa� zacz�li: Ej, dubniuszka, uchniem! Ej, zielonaja, sama pojdiot! Ej, uchniem! Ej, uchniem! 1)Niech�tnie mrukliwe g�osy o�ywia�y si� powoli, nabiera�y g�oSniejszego, Smielszego tonui rytmu.Stoj�cy przy d�ugiem wioSle sterowem m�ody robotnik, nagle zaSpiewa� dxwi�cznym,wysokim tenorem pieS� zbójeck�: Iz za ostrowa na strie�e�, Na prostor riecznoj wo�ny Wyp�ywajut razpisnyje Stie�ki Razina cze�ny. 2)Chór przygarbionych postaci, tupi�cych bosemi stopami na ruchomych, mokrych belkach,poderwa� zgranym chórem: Wyp�ywajut razpisnyje Stie�ki Razina cze�ny!Stromy spych odbi�, odrzuci� s�owa pieSni; potoczy�y si� nad rzek�, spad�y nad nizin�,poci�t� kwadratami pól i okryt� zieleni� ��k bez kresu.Tratwa nagle zawadzi�a o ukryty kamie� i gwa�townie obraca� si� zacz�a, porywana pr�-dem na g��bin�.Rozleg� si� krzyk, umilk�a pieS�, g�oSniej i cz�Sciej tupa�y nogi, mocniej wpija�y si� opar-cia d�ugich dr�gów w um�czone ramiona pracuj�cych ludzi, pluska�a woda, skrzypia� ster,trzeszcza�y wi�zania belek.Jeszcze nie skona�o dalekie echo pieSni, jeszcze drga�a, dr�a�a w powietrzu ostatnim s�o-wem: .cze�ny. , gdy siedz�cy przed sza�asem kupiec porwa� si� na równe nogi i podbieg�do sternika.Rozmachn�� si� szeroko i uderzy� walcz�cego z pr�dem cz�owieka w twarz, krzycz�cwSciek�ym, chrapliwym g�osem: Psi synu! Oby matk� twoj� suk�.Do djab�ów rogatych! Wy n�dznicy, �ebracy pod-li, wyrzutki, wi�zienne Scierwo! Oby was cholera wydusi�a! Oby [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki