Sowa, corka piekarza Marek Hlasko

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Czy bardzo pana przeklinała wczoraj?- Wszystko odbyło się tak, jak pan sobie tego życzył.Powiedziała mi, żebym już nigdy.- Rozumiem.Czy powiedziała coś więcej? - MA zamiar sprzedać samochód.- Będzie jej potrzebny jeszcze dzisiaj.Proszę go wymyć i zatankować.- Podał mi kopertę;schowałem ją do kieszeni.- To pieniądze na benzynę - powiedział.- Umyj pan teraz wóz izdejm pan kombinezon.To jej się nie będzie podobać.- Myśli pan, że ona przyjdzie tak szybko?- Pewnie jest już w drodze.Będzie pana błagać o przebaczenie za wczorajszy dzień.- To nie w jej stylu.- Mimo to będzie pana błagać - rzekł Samsonow.- Przebacz pan jej.- Pan niepotrzebnie taszczy ze sobą tę walizkę.Pan nigdzie nie wyjeżdża i nie ma panżadnych interesów do załatwienia.Ale jeśli pan już tyle rzeczy potrafi przewidzieć, powinienpan wiedzieć, że w niczym pan nie umie nam przeszkodzić.Ani jej, ani mnie.- Myśl, że ja tu jestem, będzie dla niej przykra.Proszę jej powiedzieć, że wyjechałem.- Powiem jej.To zresztą bez znaczenia.Ta kobieta jest obłąkana i nic może sprawić jejprzykrości.I jeszcze jedno: chciałbym pojechać a dzień do Warszawy.Czy mogę wziąć tensamochód?- Pan chce mnie zostawić? - zapytał Samsonow.Jego twarz drgnęła.- Nie.Chcępojechać tylko na jeden dzień i wrócić.- Dobrze.Do widzenia.- 1 jeszcze jedno.Pan powinien zamieścić w gazecie ogłoszenie następującej treści: Wszystkie ciosy życia przyjmuję z szyderczym uśmiechem.Samsonow." Mogę to panuzałatwić.Samsonow zatrzymał się.Wiedziałem, że tak zrobi, większość ludzi idzie w kierunkudrzwi, po czym zatrzymują się nagle i odwracają.- Panu się naprawdę zdaje, że jest pan lepszy ode mnie? zapytał.- Przecież pan równieżwie o wszystkim, co się dzieje dokoła, a mimo to śpi pan, je pan i na pewno chciałby panmieć jakąś małą słodką kobietkę i być z nią szczęśliwy, prawda?- Nic.Wszyscy marzą o szczęściu.To wystarczający powód dla mnie, aby trzymać się odtego z daleka - powiedziałem.Ale ma pan rację.Dziś nic ma gorszych ani lepszych.Aświętych tak czy owak zawsze wszyscy uważali za wariatów.Poszedłem do swego pokoju; umyłem się i zdjąłem kombinezon.Nie usłyszałem pukaniado drzwi, a kiedy odwróciłem się, ona patrzyła na mnie z uśmiechem, o którym zapewnemyślała, iż jest żartobliwy.To nie jej wina, iż nie mogła widzieć w tej chwili własnej twarzy.- Dzień dobry - powiedziałem.- Niech pani usiądzie na tym krześle.Muszę umyć ręcebenzyną.Zaraz poprawię pani włosy.- Pan wiedział, że ja przyjdę? - Nie.Znów się uśmiechnęła.- Pan nie umie kłamać.- TO nie moja wina.- Przykro mi, że uniosłam się wczoraj.Pan to chyba rozumie.- Ja już wiele rzeczyrozumiem.Nie rozumiem jeszcze tylko Samsonowa.Ale i w tym nit ma nic szczególnego.- Nic - powiedziała.- O Samsonowie powiem panu sama.Może już dzisiaj.- Proszę nic mówić.To za wcześnie.- Samsonow na pewno wyjechał, prawda?- Miał do załatwienia sprawy nic cierpiące zwłoki.Pani to powinna rozumieć.39Marek Hłasko Sowa, córka piekarzaPodszedłem do niej i chciałem poprawić jej włosy, ale odsunęła moją rękę.- Przepraszam - powiedziałem.- To na pewno nic stało się tutaj.- Pomysł Samsonowa jest dobry' - powiedziała.- Ale dużo dobrych pomysłów nit udajesię pózniej.- To tak jak z pisaniem - powiedziałem.- Na początku jest pomysł i wtedy wszystko jestświetne.Potem zarzyna się pism i wtedy jest już gorzej.A kiedy człowiek wreszcie skończy,widzi się tylko zmarnowany pomysł i nic więcej.- I co się wtedy robi?- Przychodzi czas wstydu.Niektórzy piją, inni zamykają się w domu.Każdy się dręczy naSW�J sposób.A potem przychodzi nowy pomysł i znów zaczyna się zabawa od początku.- Z takim samym końcem?- Przeważnie.Miernoty Pocieszają się szybciej.- Samsonow nic jest miernotą.- l ja tak myśl.Alt teraz jest jego najpiękniejszy czas.Teraz jest pewny, że uda mu sięwszystko, Oczywiście nie uda mu się nic.Tylko on o tym jeszcze nic nit wir.Chce paniherbaty?- Proszę - powiedziała, a kiedy' wróciłem z herbatą, zapytała mnie: - Dlaczego pan chciałzostać aktorem?- Mówiłem pani już o tym.Chciałem schować się przed ludzmi.Czy major Rackmann niepragnął tego samego?- Miał kiepskie życie - powiedziała.- Nie myślę, aby mu ktoś powiedział coś dobrego.- I pani także nic? - Nie umiałam.- Kiedy go skazano?- W czterdziestym dziewiątym roku.- Oczywiście skazano go za szpiegostwo na rzecz obcego mocarstwa?.- Tak.Dostała pani zawiadomienie o wykonaniu wyroku?- Nie.To niczego nit dowodzi.Czasem przysyłają w parę lat pózniej.Znam kilka takichwypadków.- Tak.- Czy on to właśnie odrzucił prośbę o łaskę? - Tak.- Głupio.- Bez znaczenia.Zabiliby go i tak.Odstawiła szklankę i wstała.- Chciałbym wziąć samochód pani na jeden dzień - powiedziałem.- Chcę pojechać doWarszawy i wrócić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki