[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sprowadzone docyrkuÅ‚u niewiasty poddawano karze chÅ‚osty, tak okrutnej,  że aż wniebie sÅ‚ychać byÅ‚o".Czasy paskiewiczowskie charakteryzowaÅ‚ookrucieÅ„stwo.«Gazeta Policyjna» podaje, że w roku 1844 zatrzymano 1356kobiet za  pokÄ…tny nierzÄ…d".PokÄ…tny, gdyż od 30 stycznia 1843warszawiacy żyjÄ… pod rzÄ…dami rozporzÄ…dzeÅ„ dotyczÄ…cych policyjnegodozoru i kontroli prostytucji.Karom podlegaÅ‚y uprawiajÄ…ce nierzÄ…dpokÄ…tnie lub też takie, które okradaÅ‚y klientów bÄ…dz
awanturowały się inaruszały po pijanemu spokój publiczny.Dla nich przeznaczony byłDom Wyrobny.Dom ten funkcjonował do roku 1876, czyli do reformypenitencjarnej, po której jego funkcje przejęło więzienie kobiece przyulicy Dzielnej.Pensjonariuszki Domu wyprowadzano w niektóre dniświąteczne (na przykład w święta Wielkiejnocy) na spacer po mieście.Ten spacer (pod konwojem i w więziennych czepkach i sukniach) miałpensjonariuszki zawstydzić i (po odbyciu kary) skierować na drogęcnoty.Historia milczy, o ile skuteczny był ten środek wychowawczy,niemniej defilady pokaranych dziewczątek zadomowiły się w pejzażumiasta.Natomiast te, które poddane były nadzorowi i kontroli, przepisydzieliły na cztery kategorie.Do pierwszej zaliczano mieszkanki ipracowniczki domów publicznych.Do drugiej te, którym wypadało imieszkać, i pracować w domach schadzek.Do trzeciej -mieszkająceoddzielnie, ale poddane kontroli, tak zwane tolerant-ki.Do czwartej inajwyższej w hierarchii (a była to arystokracja zawodu) - tak zwaneindywidualistki, które miały prawo dobierać sobie krąg klientów, dokontroli sanitarnej zaś obowiązane były stawiać się dwa razy wmiesiącu.Domy publiczne także dzielono na cztery kategorie, domyschadzek zaś na dwie.Od roku 1688, kiedy zmarła  Baronowa",właścicielka jedynego pierwszorzędnego domu schadzek, funkcjo-nowały w Warszawie tylko drugorzędne.Różnice między tymi dwomarodzajami domów (schadzek i publicznymi) były mało uchwytne (jakwspominaliśmy wyżej).Domy schadzek uchodziły jednak za uczciwsze,dlatego było ich więcej, gdyż łatwiej werbowało się do nich personel.Tak więc w 1868 roku na 22 domyschadzek II kategorii było 16 domów publicznych, w tym jeden IIIkategorii, 15 zaś IV kategorii.106Geograficznie mieściły się one początkowo w śródmiejskichdzielnicach. Ulice Podwale, Freta od Zakroczymskiej, Kapitulna,Krakowskie Przedmieście od Placu Zamkowego do Trębackiej,Trębacka na całej długości, Bielańska, Mylna i część Długiej ku Freta,wreszcie początek Z
więtojerskiej od strony Freta wnet zapełniły siędomami publicznymi, utrzymywanymi wyłącznie przez %7łydów".107Domom owym nie przeszkadzało sąsiedztwo licznych kościołów,choć na pewno nie można tego powiedzieć o kościołach, gdyż formąreklamy (pomimo obowiązującego ustawodawstwa) było otwieranieokien w burdelach, aby muzyka zwabiała klientów.Okien tych niezasłaniano, więc z ulicy można było obserwować tańce frywolnieubranych panienek z gośćmi.Protesty przyzwoitej części mieszkańcówna nic się zdawały, bo policja chroniła te zakłady swym autorytetem,przecież nie z dobrego serca.Za czasów oberpolicmajstra Buturlina:Na posterunek nocny w domu publicznym wysyłano policjantówtylko faworyzowanych, bo policjant taki wracał obdarowany ipoczęstowany przez gospodarza, a w razie awantury godził stronyi tuszował skandale, także za to opłacany.Siedząc wraz zportierem w przedpokoju domu publicznego, pomagał rozbieraćgości i sumiennie pilnował ich zwierzchniej odzieży.108W latach siedemdziesiątych ugruntowały się wśród rosyjskichbywalców owych przybytków pewne stałe obyczaje.Z
wieżo przysłanido Warszawy ze stolicy cesarstwa oficerowie wprost z dworcazajeżdżali pod drzwi burdelu.Początkowo był to żart, gdyż starzyklienci ofiarowywali im te adresy na prośbę o rekomendację dobregomieszkania w mieście, póz
niej wszedł ten obyczaj do dobrego tonu wgarnizonie.Zważywszy, jak często wizytowano domy publiczne, niedziwią dane, mówiące, iż w owym czasie 75 procent junkrów ze szkoływ Pałacu Prymasowskim leczyło się na syfilis.109Autor monografii prostytucji, Zalewski, zamieszcza w swym,szalenie zresztą tendencyjnym, antyrosyjskim i obciążonym taniąmoralistyką dziele ciekawą uwagę na temat percepcji prostytucji.Twierdzi - i nie ma podstaw mu nie wierzyć - że  przyzwoici ludzie", naprzykład emeryci czy profesorowie, nie dostrzegali tego zjawiska.Tak samo jak nie czuli smrodu rynsztoków, tak jak nie akceptowalipowszechności alkoholizmu czy nędzy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl