[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zachwyca go natura i naturalność.Werter poznał Lottę.Od razu zafascynował się jej pięknem.Ostrzegano go by się w niej nie zakochał, bo jest ona już zaręczona.Werter czuje się jednak z nią szczęśliwy.Kocha ją ale wie, że nie może być jego.Nastrój Wertera ulega błyskawicznym zmianom.Otrzymuje propozycję pracy w poselstwie i wyjeżdża.Ma nadzieję, że w pracy zmniejszy się jego ból.Tęskni jednak jeszcze bardziej.Miażdży to jego osobowość.Jest opętany miłością, nie może jednak z miłości do Lotty i pragnienia jej szczęścia zniszczyć jej życia z Albertem.Przeżywa depresję.Werter prosi o dymisję.Spotyka się z Lottą.Zaczynają wspólnie czytać Ojsona i całować się.Lotta zrozumiała, że też kocha Wertera.Werter nie potrafiłby jednak już żyć z Lottą.Pożycza pistolet od Alberta i popełnia samobójstwo.lTragizm WerteralTragizm Wertera polega na nieszczęśliwej miłości, jego wybujałej uczuciowości i wrażliwości.Żeby być szczęśliwie zakochany musiałby unieszczęśliwić inna osobę.Werter czuł się inny od wszystkich.Nie mógł pogodzić się z rzeczywistością.Był w niej zagubiony.Jego uczucia dominowały nad racjonalnym postępowaniem.lCechy postawy życiowej - werteryzmullsentymentalizml(wyraża się w kulcie natury i egzaltacji; wywyższanie, stan zachwytu spowodowany uczuciami, ożywienie, uzewnętrznianie własnych uczuć i namiętności)lprzesada, wybujała uczuciowośćllspoglądanie na otaczający świat poprzez pryzmat marzeń, poezji, sztuki, jego idealizacjallwieczne niepogodzenie się ze światem, niemożność znalezienia sobie miejsca na nimllwyobcowanie z ludzkiej społecznościllodczuwanie bólu świata (choroba wieku)llCHARAKTERYSTYKA ROMANTYZMU FRANCUSKIEGOllRousseaulJego hasła znalazły swój wyraz w „Nowej Heloizie”.Powieść epistolarna.Temat:lmiłość dwojga kochankówlllisty pełne wyznańllon starszy mężczyznallnie mogą się kochać gdyż ona jest bogatsza, dużo młodszallnieszczęśliwa miłośćllutwór nawiązuje do sentymentalizmullczułośćllElementy sentymentalnelljest dużo o przyrodziellutwór o uczuciachllwykrzykniki, które świadczą o emocjachllwyolbrzymiona uczuciowośćllGermaine de StaëllTeoretyk epoki romantyzmu.Zafascynowana tym co tajemnicze.Literaturę dzieliła ze względu na położenie geograficzne.Wykreowały się dwie postawy:laktywna, chętna do radykalnych zmian, energicznallbierna, pesymistyczna, charakteryzująca się ucieczką od rzeczywistościllRene ChateaubriandlNapisał powieść poetycką „Rene”.Od postawy głównego bohatera powstał nurt - reneizm.lWiktor HugolBył on dramaturgiem.Napisał „Cronuwell”, ze wstępem, w którym zaprezentował artystyczną deklarację romantyzmu.Żądał w niej:laby dramat romantyczny powinien sięgać do dramatów historycznychllzburzenia zasady trzech jednościllmieszania się scen tragicznych i szczęśliwychllnadawania cech realizmu (poprzez zgodność z epoką)llposługiwania się zróżnicowanym językiem, który wskazywałby na pochodzenie i siłę emocji bohaterallmoże być wprowadzona mowa potocznallAleksander DumaslTworzył powieści awanturnicze.Fabuła była fikcją.Nagromadzenie przygód i perypetii, z których wydaje się, że nie ma wyjścia.Zakończenie zawsze jest szczęśliwe.Obecny jest wątek romansowy.lAlfred de MussellNapisał utwór „Spowiedź dziecięcia wieku”.lROMANTYZM W ANGLIIllByronizmlNurt ten rozwinął się w latach 1812 - 1830.Człowiek, który wyznawał byronizm był zazwyczaj skłócony ze światem i innymi ludźmi.Cechy byronizmu:lnienawiść do świata uciskullnakaz bezkompromisowej walki ze wszystkim co ogranicza swobodęllCechy bohatera byronicznegollczłowiek dumny i wyniosłyllczłowiek wyobcowany z otaczającego go światallindywidualista (w swój własny sposób postrzega świat)lljest obciążony tajemnicą z przeszłościllnie jest skłonny do pokory i skruchylljest skłonny do śmiałych i desperackich czynówlljest odważny, śmiały i niezwykły, dotyczy to też siły charakterullprzedkłada uczucia i emocje nad rozsądek i rozum, bywa bardzo impulsywnyllbohater tragiczny (tragizm potęgowany jest przez nieszczęśliwą miłość)llnie ma sojusznikówlljest skłócony ze światem i nie chce zgodzić się na rządzący nim porządekllpoświęca własne życie osobiste dla wyższej ideilljest bohaterem aktywnym, który walczy o wolność i swobodęllCechy powieści poetyckiej („Giaur”)llutwór fabularnyllposiada akcjęllnarracja w trzeciej osobiellkilku narratorów (pierwszy to narrator wszechwiedzący, drugi narrator bohater)llnarratorzy są często subiektywnillbrak chronologicznego ułożenia wydarzeńllnarrator reguluje prezentowanie fabuły, tak aby ukazać tragiczne elementyllnastrój ponury, tajemniczości, grozyllprzyroda wzmaga nastrójllegzotyka scenerii, dotyczy umiejscowienia akcji w przestrzeni, w przeszłości (sceneria orientalna)llsłownictwo orientalnellwystępowanie bohatera byronicznegollpowiązanie narracji z innymi rodzajami literackimillTreść i problematyka utworu „Giaur”lGiaur (niewierny) przybył z Grecji, z Wenecji.Był chrześcijaninem ale zmienił wiarę na muzułmanizm.Prowadził życie rycerza.Był wykształcony i zacnie urodzony.Zabił on Hassana z chęci zemsty za zabicie ukochanej.Giaur urasta do rangi bohatera tragicznego.Utracił kobietę, którą kochał.Sprzeniewierzył się prawom natury (zabił), z drugiej zaś strony czynił to w imię miłości, czyli prawu natury.Giaur cierpi.Wstępuje do zakonu.Odsuwa się od świata zewnętrznego i chce odprawić pokutę, która polega na ograniczeniu wolności i swobody, czyli tego czego w swoim postępowaniu był rzecznikiem.Zawsze był człowiekiem czynu i nagle pozbywa się tego.Nie zwierza się nikomu.Nie chce zapomnieć o swoim czynie.Przed śmiercią postanawia się wyspowiadać.Nie był to jednak typowa spowiedź.Nie okazuje skruchy.Jest to bardziej opowiadanie o sobie.Nie chce rozgrzeszenia i nie oczekuje współczucia.Nie wstydzi się tego co zrobił i nie ukrywa tego.Chce spowiadającego przerazić tym jakim jest łotrem.Pokazuje mu jak bardzo jest niezależny.lSPECYFIKA ROMANTYZMU ROSYJSKIEGOlW pierwszej połowie XIX wieku kapitalizm w Rosji rozwijał się bardzo słabo.Istniały w pełni stosunki feudalne.Wszelkie przejawy życia poddane były ścisłemu nadzorowi policyjnemu, najmniejsze ślady wolnej myśli były tłumione w zarodku, rósł ucisk pańszczyźniany chłopów.Przeciwko temu występowali młodzi przedstawiciele ówczesnej literatury rosyjskiej.W ten sposób romantyzm rosyjski wyrażał walkę narodu z carskimi rządami i przeżytkami feudalizmu.Był wyrazem walki z uciskiem społecznym i politycznym.Reprezentował wolnościowe dążenia szerokich mas narodu rosyjskiego.Romantyzm trwał jednak w Rosji stosunkowo krótko [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Zachwyca go natura i naturalność.Werter poznał Lottę.Od razu zafascynował się jej pięknem.Ostrzegano go by się w niej nie zakochał, bo jest ona już zaręczona.Werter czuje się jednak z nią szczęśliwy.Kocha ją ale wie, że nie może być jego.Nastrój Wertera ulega błyskawicznym zmianom.Otrzymuje propozycję pracy w poselstwie i wyjeżdża.Ma nadzieję, że w pracy zmniejszy się jego ból.Tęskni jednak jeszcze bardziej.Miażdży to jego osobowość.Jest opętany miłością, nie może jednak z miłości do Lotty i pragnienia jej szczęścia zniszczyć jej życia z Albertem.Przeżywa depresję.Werter prosi o dymisję.Spotyka się z Lottą.Zaczynają wspólnie czytać Ojsona i całować się.Lotta zrozumiała, że też kocha Wertera.Werter nie potrafiłby jednak już żyć z Lottą.Pożycza pistolet od Alberta i popełnia samobójstwo.lTragizm WerteralTragizm Wertera polega na nieszczęśliwej miłości, jego wybujałej uczuciowości i wrażliwości.Żeby być szczęśliwie zakochany musiałby unieszczęśliwić inna osobę.Werter czuł się inny od wszystkich.Nie mógł pogodzić się z rzeczywistością.Był w niej zagubiony.Jego uczucia dominowały nad racjonalnym postępowaniem.lCechy postawy życiowej - werteryzmullsentymentalizml(wyraża się w kulcie natury i egzaltacji; wywyższanie, stan zachwytu spowodowany uczuciami, ożywienie, uzewnętrznianie własnych uczuć i namiętności)lprzesada, wybujała uczuciowośćllspoglądanie na otaczający świat poprzez pryzmat marzeń, poezji, sztuki, jego idealizacjallwieczne niepogodzenie się ze światem, niemożność znalezienia sobie miejsca na nimllwyobcowanie z ludzkiej społecznościllodczuwanie bólu świata (choroba wieku)llCHARAKTERYSTYKA ROMANTYZMU FRANCUSKIEGOllRousseaulJego hasła znalazły swój wyraz w „Nowej Heloizie”.Powieść epistolarna.Temat:lmiłość dwojga kochankówlllisty pełne wyznańllon starszy mężczyznallnie mogą się kochać gdyż ona jest bogatsza, dużo młodszallnieszczęśliwa miłośćllutwór nawiązuje do sentymentalizmullczułośćllElementy sentymentalnelljest dużo o przyrodziellutwór o uczuciachllwykrzykniki, które świadczą o emocjachllwyolbrzymiona uczuciowośćllGermaine de StaëllTeoretyk epoki romantyzmu.Zafascynowana tym co tajemnicze.Literaturę dzieliła ze względu na położenie geograficzne.Wykreowały się dwie postawy:laktywna, chętna do radykalnych zmian, energicznallbierna, pesymistyczna, charakteryzująca się ucieczką od rzeczywistościllRene ChateaubriandlNapisał powieść poetycką „Rene”.Od postawy głównego bohatera powstał nurt - reneizm.lWiktor HugolBył on dramaturgiem.Napisał „Cronuwell”, ze wstępem, w którym zaprezentował artystyczną deklarację romantyzmu.Żądał w niej:laby dramat romantyczny powinien sięgać do dramatów historycznychllzburzenia zasady trzech jednościllmieszania się scen tragicznych i szczęśliwychllnadawania cech realizmu (poprzez zgodność z epoką)llposługiwania się zróżnicowanym językiem, który wskazywałby na pochodzenie i siłę emocji bohaterallmoże być wprowadzona mowa potocznallAleksander DumaslTworzył powieści awanturnicze.Fabuła była fikcją.Nagromadzenie przygód i perypetii, z których wydaje się, że nie ma wyjścia.Zakończenie zawsze jest szczęśliwe.Obecny jest wątek romansowy.lAlfred de MussellNapisał utwór „Spowiedź dziecięcia wieku”.lROMANTYZM W ANGLIIllByronizmlNurt ten rozwinął się w latach 1812 - 1830.Człowiek, który wyznawał byronizm był zazwyczaj skłócony ze światem i innymi ludźmi.Cechy byronizmu:lnienawiść do świata uciskullnakaz bezkompromisowej walki ze wszystkim co ogranicza swobodęllCechy bohatera byronicznegollczłowiek dumny i wyniosłyllczłowiek wyobcowany z otaczającego go światallindywidualista (w swój własny sposób postrzega świat)lljest obciążony tajemnicą z przeszłościllnie jest skłonny do pokory i skruchylljest skłonny do śmiałych i desperackich czynówlljest odważny, śmiały i niezwykły, dotyczy to też siły charakterullprzedkłada uczucia i emocje nad rozsądek i rozum, bywa bardzo impulsywnyllbohater tragiczny (tragizm potęgowany jest przez nieszczęśliwą miłość)llnie ma sojusznikówlljest skłócony ze światem i nie chce zgodzić się na rządzący nim porządekllpoświęca własne życie osobiste dla wyższej ideilljest bohaterem aktywnym, który walczy o wolność i swobodęllCechy powieści poetyckiej („Giaur”)llutwór fabularnyllposiada akcjęllnarracja w trzeciej osobiellkilku narratorów (pierwszy to narrator wszechwiedzący, drugi narrator bohater)llnarratorzy są często subiektywnillbrak chronologicznego ułożenia wydarzeńllnarrator reguluje prezentowanie fabuły, tak aby ukazać tragiczne elementyllnastrój ponury, tajemniczości, grozyllprzyroda wzmaga nastrójllegzotyka scenerii, dotyczy umiejscowienia akcji w przestrzeni, w przeszłości (sceneria orientalna)llsłownictwo orientalnellwystępowanie bohatera byronicznegollpowiązanie narracji z innymi rodzajami literackimillTreść i problematyka utworu „Giaur”lGiaur (niewierny) przybył z Grecji, z Wenecji.Był chrześcijaninem ale zmienił wiarę na muzułmanizm.Prowadził życie rycerza.Był wykształcony i zacnie urodzony.Zabił on Hassana z chęci zemsty za zabicie ukochanej.Giaur urasta do rangi bohatera tragicznego.Utracił kobietę, którą kochał.Sprzeniewierzył się prawom natury (zabił), z drugiej zaś strony czynił to w imię miłości, czyli prawu natury.Giaur cierpi.Wstępuje do zakonu.Odsuwa się od świata zewnętrznego i chce odprawić pokutę, która polega na ograniczeniu wolności i swobody, czyli tego czego w swoim postępowaniu był rzecznikiem.Zawsze był człowiekiem czynu i nagle pozbywa się tego.Nie zwierza się nikomu.Nie chce zapomnieć o swoim czynie.Przed śmiercią postanawia się wyspowiadać.Nie był to jednak typowa spowiedź.Nie okazuje skruchy.Jest to bardziej opowiadanie o sobie.Nie chce rozgrzeszenia i nie oczekuje współczucia.Nie wstydzi się tego co zrobił i nie ukrywa tego.Chce spowiadającego przerazić tym jakim jest łotrem.Pokazuje mu jak bardzo jest niezależny.lSPECYFIKA ROMANTYZMU ROSYJSKIEGOlW pierwszej połowie XIX wieku kapitalizm w Rosji rozwijał się bardzo słabo.Istniały w pełni stosunki feudalne.Wszelkie przejawy życia poddane były ścisłemu nadzorowi policyjnemu, najmniejsze ślady wolnej myśli były tłumione w zarodku, rósł ucisk pańszczyźniany chłopów.Przeciwko temu występowali młodzi przedstawiciele ówczesnej literatury rosyjskiej.W ten sposób romantyzm rosyjski wyrażał walkę narodu z carskimi rządami i przeżytkami feudalizmu.Był wyrazem walki z uciskiem społecznym i politycznym.Reprezentował wolnościowe dążenia szerokich mas narodu rosyjskiego.Romantyzm trwał jednak w Rosji stosunkowo krótko [ Pobierz całość w formacie PDF ]