Wariatka Maigreta

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Myślę, że dodała pani, że kiedyś odziedziczy pani po niej duże pieniądze. Poznaję jego kłamstwa.Powiedziałam tylko, że miała dwóch mężów i że ma życiezabezpieczone.Gdzie on jest? O ile nie zmienił planów, jest w tej chwili w drodze do Tulonu. Ciągle mi opowiadał o Tulonie i o swoich tamtejszych przyjaciołach. Nie wie pani, z jakiej pochodzi rodziny? Nie. Nigdy nie opowiadał pani o swej młodości? Nie.Wiem tylko, że żyje jeszcze jego matka, mieszka w jakimś miasteczku wśrodkowej Francji. Jest pani pewna, że nie była tu pani w ciągu ostatnich ośmiu dni, powiedzmy, ostatnichdwóch tygodni? Znowu pan zaczyna? Proszę się zastanowić, zanim pani odpowie. Jestem pewna. Czy wie pani, co jest w szufladzie szafki nocnej? Nie otwierałam jej. Nawet dzisiaj rano, porządkując pokój zmarłej? Nawet dzisiaj. Czy wie pani, że ciotka posiadała broń? Niemożliwe! Nie potrafiłaby nawet utrzymać rewolweru w ręku. Nie bała się mieszkać sama? Nie bała się niczego i nikogo. Czy zdarzyło jej się mówić z panią o wynalazkach swego drugiego męża? Pokazała mi kiedyś przyrząd do obierania kartofli.Obiecała mi go, ale nigdy nie dała.To było jeszcze za życia wuja Antoine.Pokazała mi też jego warsztat, jeśli tak można nazwaćkomórkę, w której ledwie się można obrócić. Dziękuję pani. Przyjdzie pan na pogrzeb? Prawdopodobnie. Wyprowadzenie będzie za kwadrans dziesiąta.O dziesiątej powinniśmy być w kościele. Do jutra.Były chwile, kiedy jej niemal męska oschłość nie była antypatyczna i nawet mogłauchodzić za szczerość.Nie była piękna.Nigdy nie była ładna.Z wiekiem utyła.Dlaczego nie miałaby domagać się tych samych praw co mężczyzni, którzy w jej wieku isytuacji pozwalali sobie na przygody?Nie kryła się z tym.Przyjmowała u siebie kochanków na jedną noc czy na tydzień.Dozorczyni widziała, jak przychodzili i odchodzili.Inni lokatorzy też się chyba zorientowali.Z drugiej zaś strony była nieufna i spoglądała na rozmówcę, jakby się spodziewała pułapki.W drodze powrotnej na Quai des Orf�vres Maigret zatrzymał się w piwiarni Dauphinena kieliszek białego wina.Nie miał ochoty na piwo.Białe, niemal musujące w kieliszku winobardziej pasowało do wiosennej pogody.Było pusto.Poza dostawcą w niebieskim fartuchu w piwiarni nie było nikogo. Jeszcze jeden zamówił.Doktor Pardon nie dowie się o tym; zresztą zalecał mu tylko umiar.Na Quai des Orf�vres zastał Lapointe a, który raz jeszcze obszedł lokatorów domupokazując fotografię Marcela. Rezultat? %7ładnego. Jutro rano zawieziesz mnie na pogrzeb.Wrócił do domu piechotą, nieprzyjemne myśli krążyły mu po głowie. Jedyna rzecz, której jesteśmy pewni, to ta, że znikł rewolwer.Czy byli tego tak bardzo pewni? Znalezli ślady smaru do broni w szufladzie, Ale czy tensmar nie pochodził skądinąd?Eksperci od Moersa twierdzili, ze plama powstała najdalej miesiąc temu.Maigret także stawał się nieufny wobec wszystkiego i chciałby zacząć śledztwo od zera,byle tylko mieć jakiś, bodaj słaby punkt oparcia. Już jesteś!Nie otworzyła mu drzwi, tym razem posłużył się własnym kluczem. Wieczorem znów pewnie wyjdę. Dokąd? Tam, gdzie wolę cię z sobą nie zabierać: do małego bistro hippisów na placu Maubert.Przed kolacją zdążył przeczytać gazetę i wziąć prysznic.I tym razem jedli przy otwartymoknie. Idę jutro na pogrzeb. Spodziewasz się, że ktoś przyjdzie? Prócz jej siostrzenicy i mnie chyba nikogo nie będzie.Do mieszkania przyszło tylkodwóch lokatorów, żeby pożegnać zmarłą. A dziennikarze? Sprawa nie zainteresowała czytelników.Teraz jedynie podają kilka linijek na trzeciejstronie.Włączył telewizję.Musiał czekać do dziesiątej wieczór, jeśli chciał znalezć małego BillyLouette w Bongo.Na rogu bulwaru Voltaire złapał taksówkę i kiedy podał adres, kierowca spojrzał na niegozaskoczony, dziwiąc się, że mieszczuchowi z tej dzielnicy zachciało się pohulać w takimmiejscu!Właściciel poskąpił widocznie wydatków na wystrój wnętrza.Biało malowane ścianypokryte były mnóstwem kolorowych, nic nie znaczących linii.Stanowiło to jedyną oryginalną cechę tej restauracji.Bar był klasyczny, z cynkową ladą;właściciel, w koszuli i niebieskim fartuchu, sam obsługiwał.Drzwi prowadziły do zadymionejkuchni, skąd dochodził swąd przypalonego tłuszczu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki