Zola Emil Nana

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Była to istna wystawa zimnych mięs i koszów szampana, które służba wyciągała zeskrzynek.Wiatr tłumił słabe odgłosy wylatujących korków.Krzyżowały się dowcipy, brzęktłuczonych kieliszków był zgrzytem wśród tej nerwowej wesołości.Gaga i Klarysa urządziłyz Blanką solidny posiłek, jedząc kanapki na obrusie rozłożonym na kolanach.Ludwika Vio-laine, która wysiadła ze swego pojazdu, poszła do Karoliny H�quet; u ich stóp na trawnikupanowie instalowali bufecik, do którego przyszły pić Tania, Maria, Simona i inne.A w pobli-żu wypróżniano butelki w koczu Lei de Horn.Cala banda upijała się w słońcu, swawoląc iwyrabiając błazeństwa ponad tłumem.Lecz niebawem zaczęto się tłoczyć, szczególnie przedlandem Nany.Stojąc nalewała szampana do kieliszków i rozdawała go mężczyznom, którzysię jej kłaniali.Franciszek, jeden ze służących, podawał butelki, a la Faloise siląc się na łobu-zerski głos wrzaskliwie reklamował.% Bardzo proszę.panowie.Rozdajemy darmo.Wystarczy dla wszystkich.% Dość tego, mój drogi % rzekła wreszcie Nana.% Wyglądamy jak kuglarze.Uważała, że la Faloise jest doprawdy śmieszny, i bardzo ją to bawiło.W pewnej chwiliwpadła na pomysł, by przez Jerzego posłać kieliszek szampana Róży Mignon, lecz ona uda-wała, że nie pije.Henryk i Karol nudzili się śmiertelnie; obaj malcy chętnie by się napiliszampana, lecz Jerzy wypił ten kieliszek, obawiając się sprzeczki.Nana przypomniała sobie oLudwisiu.Może ma pragnienie? I zmusiła go do wypicia kilku kropel wina, co wywołałostraszliwy kaszel.% Bardzo panów proszę % powtarzał la Faloise.% Ani za dwa, ani za jeden grosz.Tu sięrozdaje.Lecz Nana przerwała mu z okrzykiem:% O, proszę! Jest Bordenave!.Zawołajcie go, och, łapcie go koniecznie!164Był to istotnie Bordenave.Założywszy ręce do tyłu spacerował w kapeluszu zaczerwienio-nym od słonecznego blasku i w zatłuszczonym surducie wytartym już w szwach; Bordenavezubożały na skutek bankructwa, lecz mimo wszystko pełen fantazji, prezentował swoją nędzęw eleganckim świecie, przyjmując postawę człowieka zawsze gotowego do przeciwstawieniasię losowi.% Do diaska! Co za elegancja! % rzekł, gdy Nana przymilnie wyciągnęła do niego rękę.Awychyliwszy kieliszek szampana powiedział z głębokim żalem: % Ach! Gdybym ja był ko-bietą!.Ale do licha, to nic nie szkodzi! Chcesz wrócić do teatru? Mam pomysł, wynajmuję Gaite i we dwoje podbijemy Paryż.No co? Powinnaś to dla mnie zrobić.I tak pomrukiwał, szczęśliwy, że ją znowu zobaczył.Bo % jak mówił % wystarczyło mu jużto, że ta przeklęta Nana była w pobliżu, od razu czuł balsam w sercu.Była to jego córka, na-prawdę jego krew.Krąg się powiększał.Teraz la Faloise nalewał, a Filip i Jerzy werbowali przyjaciół.Powoliprzysuwał się do niej cały trawnik.Nana każdemu rzucała uśmiech lub zabawne słowo.Zbli-żały się grupy pijących, jakby zewsząd płynęła ku niej fala szampana.Niebawem dokoła jejlanda powstał już tylko zwarty tłum i zgiełk.Królowała wśród wyciągniętych kieliszków, zeswoimi rozpuszczonymi jasnymi włosami i śnieżnobiałą twarzą skąpaną w słońcu.I wreszciechcąc, żeby inne kobiety, rozwścieczone jej triumfem, pękały z zazdrości, uniosła w górę peł-ny kielich w swej dawnej pozie zwycięskiej Wenus.Lecz w tej chwili ktoś ją dotknął z tyłu.Odwróciwszy się, zdumiała się widząc na ławeczceMignona.Usiadła obok niego, gdyż miał jej coś ważnego do zakomunikowania.Mignonwszędzie opowiadał, że jego żona jest śmieszna ze swą urazą do Nany.On uważa to za głupiei bezsensowne.% Moja droga % szepnął % miej się na baczności i nie doprowadzaj Róży do szału.Rozu-miesz, wolę cię uprzedzić.Tak, ona ma broń w ręku, a ponieważ nigdy ci nie wybaczyłasprawy Małej diuszessy.% Broń? % rzekła Nana.% Gwiżdżę na to!% Słuchaj no, chodzi o list, który musiała znalezć w kieszeni Fauchery'ego, list napisany dotego dziennikarzyny przez hrabinę Muffat.Tam wszystko jest jasne jak na dłoni.Otóż Różachce posłać ten list hrabiemu, żeby się zemścić na Faucherym i na tobie.% A ja gwiżdżę na to! % powtórzyła Nana.% Zabawne.Ach, więc to tak, chodzi o Fauc-hery'ego.Muszę powiedzieć, że jestem z tego rada, bo hrabina mnie drażniła.Przynajmniejsię uśmiejemy.% Ależ nie, ja tego nie chcę % podjął żywo Mignon.% Byłby ładny skandal! A poza tym, conam z tego przyjdzie.Zatrzymał się w obawie, że powie za dużo.Ona wykrzykiwała, że oczywiście nie ma zamia-ru ratować osoby z towarzystwa.Lecz gdy nalegał, przeszyła go wzrokiem.Na pewno się bał,że gdyby Fauchery zerwał z hrabiną, wmieszałby się znowu w ich małżeństwo.A Róża z ze-msty właśnie tego chciała dopiąć, knując swoją intrygę, gdyż ciągle jeszcze miała feblika dodziennikarza.Nana wpadła w rozmarzenie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki