2) nišc na jawie Gwen Hayes

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Przyciągnął naszą uwagę inatychmiast się speszył, jakby nie wiedział, co właściwie teraz zrobić znaszym zainteresowaniem.Potarłam sobie skronie, ale nijak nie ulżyło mi to w bólu głowy.- Niech zgadnę - zaczęłam.- Miasteczko się zmienia.Czuć tu złąenergię i to się pogarsza".To chciałeś powiedzieć, mam rację?- Skąd wiedziałaś? - spytał.Roześmiałam się szyderczo jak dorośli tuż przed tym, zanimstwierdzą: A kto powiedział, że życie jest sprawie-204dliwe?" albo Kiedyś jeszcze zatęsknisz za dzieciństwem".Wreszciezrozumiałam, czemu ludzie robili się cyniczni.- Ostatnie dwa dni to jakaś powtórka z przeszłości.Problem w tym,że nie łapię, o co chodzi.Wszystko jest nieskładne, nic się nie zgadza.Musisz mi pomóc wskoczyć na odpowiednie tory, Varnie.- To niezbyt dobry pomysł.- Proszę.Pokręcił głową.- Wiem, że ty też jesteś tego częścią, Varnie.Ze rozumiesz, co taknaprawdę się dzieje.Wydaje mi się.To dziwnie zabrzmi, ale mamwrażenie, że wszystko jest jakieś sztuczne.- Choć Varnie wyglądałniechlujnie, ufałam mu.- Błagam.- Nie rozumiem, czemu myślisz, że potrafię ci pomóc.Jestem tylkofacetem, który widzi zbyt dużo tego, czego nie widzi nikt inny.Najlepsze, co mogę dla ciebie zrobić, to poradzić, żebyś stąd odeszła,póki jeszcze możesz.-Upił piwa.-1 tak właśnie zrobię.- Błagam - powtórzyłam.- Czego ode mnie oczekujesz? Jestem zwykłym tchórzem.Pokręciłam głową.- Nieprawda.Przeczuwam, że jesteś najprawdopodobniejnajwiększym bohaterem, jakiego znam.Roześmiał się.- Jasne.Słuchaj, jak tu przyjechałem, to wydawało mi się, że tomiasto ma w sobie świetną energię, najlepszą, jaką gdziekolwieknapotkałem.Takiemu facetowi jak ja dawało to niezłego kopa.Aleatmosfera robi się coraz bardziej mroczna i zaczynam się bać.Chciałbym ci pomóc, ale nie umiem.Amelia przyłączyła się do mojej prośby.- Byłabym naprawdę bardzo wdzięczna, gdybyś spróbował pomócmojej przyjaciółce.205Spojrzeli sobie w oczy, a ja poczułam się jak intruz, który przerwałim bardzo intymną chwilę.Coś między nimi zaiskrzyło.Donny też tozauważyła.W końcu chłopak pokiwał głową, a Amelia się uśmiechnęła.Varnie podniósł się, a ja stanęłam obok niego na środku pokoju.Wypuścił głośno powietrze, jakby chciał dać wyraz swoimwątpliwościom, ale spojrzenie miał przyjazne.Wziął moją rękę iodwrócił ją tak, żeby się przyjrzeć liniom na wnętrzu dłoni.Jego dotyk był jak dzgnięcie widłami w mózg.Odskoczyliśmy odsiebie zdziwieni.- Co się stało? - spytała z niepokojem Amelia.Spojrzałam pytającona Varniego, ale on miał taką minę, jakby zobaczył ducha.- Nie wiem.Nigdy wcześniej nie zdarzyło mi się coś takiego.Jestpani pewna, że chce kontynuować, panno Theio?No pewnie, że nie chciałam, ale kiwnęłam głową i znów podniosłamrękę.Z niepokojem wpatrywał się w nią dłuższą chwilę.- Jakaś potężna siła chroni coś, czego nie chce ci pokazać.- Dlatego właśnie musisz pomóc mi to zobaczyć, Varnie.Ja poprostu wiem, że jesteś w stanie rozjaśnić mrok.Nie potrafię tegowyjaśnić, ale skądś cię znam.- To się często zdarza w mojej profesji.- Rozciągnął wargi w cienkąlinię i znów ujął moją dłoń.Przed oczami wyświetliły mi się groteskowei makabryczne obrazy - jak błyskawice, a po chwili nie widziałam jużnic więcej.Tańczące gobliny, kościotrupy, okaleczone kobiety pozszywaneczarną nicią.wijąca się bestia na talerzu, zabarwiony na różowo dym,facet za stary na chłopca, ale za młody na mężczyznę, czerwonasukienka.mój ojciec traci przytomność, cienie pojawiają się i znikająna ścianie.czarna róża, czerwona sukienka, cylinder, pierwszy206pocałunek.poświata wokół ludzi, obietnica, piekło, niebo upadek.idealne serce, mniej idealne pożądanie, kobieta z czarnymi oczami.machina znęca się nad ojcem, przemożny głód&Odskoczyłam od Varniego.Krew huczała mi jeszcze od niedawnychdoznań jak od elektrowstrząsów.Te wszystkie obrazy wydawały się bezsensu, ale Varnie tez był wyraznie wstrząśnięty.Rozumiem, co się stało.Zwykłe wychwytuję tylko jakieś fragmenty,ale w tobie energia aż buzuj.- Roztrzęsioną dłonią przeczesał swojejasne włosy.- Kto to jest Haden Black, Theia? - spytał.Haden Black.Na dzwięk tego imienia i nazwiska cos we mnie pękło.Haden Black.Był wszystkim.- Muszę go znalezć.- To chyba nie najlepszy pomysł - stwierdził Varnie.Zamknęłam oczy i zacisnęłam pięści.Pamiętaj Theio.Miałam wrażenie, że cała obecna sytuacja jest sztucznie stworzona.Może jakimś zaklęciem? Od kiedy to zaczęłam wierzyć w czary? Poprostu wydawało mi się, ze śnię na jawie, że krawędzie rzeczywistościzatarły się, ze była pełna ślepych uliczek.Gdzieś w kącie mignął mijakiś cień, ale kiedy się odwróciłam, przestał się poruszać.- Nie wiem, jak wam to wszystko wytłumaczyć.ale nas tu nie ma.A może jesteśmy, tylko to jakaś alternatywna wersja nas.Spojrzałam na ich twarze.Nie zrozumieli.Ja tez nie rozumiałam.Copowinnam zrobić? Amelia i Donny przez cały ten czas siedziały dziwniecicho, wyraznie wystraszone.Donny odchrząknęła.- Wczoraj w nocy śnił mi się chłopak, który pojedynkował się zkościotrupem.Mówił, że nazywa się Haden Black.207Amelia złapała Donny za rękę.- Miałam ten sam sen! Ale było w nim jeszcze kilku innychchłopaków.Gabe od ciebie z klasy i jakiś Archibald.Varnie odwrócił się gwałtownie.- Co powiedziałaś?Ame uroczo zmarszczyła nos.- Ze miałam ten sam sen, ale.- Powiedziałaś Archibald - zawołał niemal oskarżycielko.- No i.?Zbliżył się do niej powoli.- Archibald to ja.- Myślałam, że nazywasz się Varnie.- A ty nie używałabyś samego nazwiska, gdybyś miała na imięArchibald? Drugie imię mam jeszcze gorsze.%7łycie jest dużo prostsze,gdy podpisuję się wszędzie A.E.Varnie.- No dobra, wszystko to bardzo ciekawe - zaczęła Donny, po czymzmieniła zdanie.- Nie, właściwie to przerażające.- Zacisnęła mocnowargi, a mięśnie przy szczękach napięły jej się wyraznie.- To, jak sięnazywasz i ubierasz, jest niezwykle interesujące, ale nie na tym musimysię skupić.Co mamy robić?- Chyba zaczekać - odparłam.Zaczęła mnie ogarniać strasznaciemność, przenikać aż do szpiku kości, do samego serca.Cokolwieknadchodziło, znajdzie mnie.I przeczuwałam, że długo nie będę musiałaczekać.Muriel zostawiła mi na lodówce informację, że ojciec zostaje na nocw San Francisco.I dobrze.Nie widziałam go jeszcze od czasu, kiedyprzydarzyła mi się cała ta historia z d�j� vu.Czy to kolejny sygnał, że tonie jest prawdziwa rzeczywistość? Miałam niewielkie pole manewru,jeśli chodzi o walkę z tym, co się dzieje: mogłam grać na skrzypcachalbo recytować z pamięci kwestie pa-208na Darcy'ego z Dumy i uprzedzenia.Prawdopodobnie ja najmniejnadawałam się na to, żeby nieść komuś ratunek, a mimo to czułam, że toja muszę wszystkich ocalić.Wyciągnęłam sobie coś do jedzenia i zaczęłam zastanawiać nadnazwiskiem Black.Haden Black był kluczem do całej zagadki.Brakującym elementem.Uderzyłam o talerz breloczkami.Podniosłamrękę, żeby się przyjrzeć bransoletce.Wyglądało na to, że noszę ją jużdługo, ale za żadne skarby nie przypomniałam sobie, skąd ją mam.Mójumysł po raz kolejny płatał mi figle.- Witaj, kotku.Przerażenie zmroziło mi krew [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki