09. George Melanie Mroczny anioł

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ominęła go, uważając, by się o niego nie otrzeć, i wyszłana dwór.- Nie mogę tu zostać.Stanął w drzwiach i założył ręce na piersi; wydawał siędziwnie nie na miejscu na tle fantazyjnie przystrzyżonychkrzewów rosnących po obu bokach drzwi wejściowych.- Znowu uciekamy, co?- Ja nie uciekam - żachnęła się Sheridan, choć w duchuprzyznawała mu rację.- Nie? - Umilkł i z ponurą determinacją zacisnął usta.-Czyżby inny ogier wyczekiwał na padoku na twój powrót?Sheridan zmarszczyła brwi, jakby nie rozumiała, co miałna myśli.- Och, przestań, moja droga.Starczy tej zabawy w kobręi ichneumona.Nie chcesz chyba udawać przede mną niewi�niątka.Oboje wiemy, jak jest.Nicholas sam nie wiedział, co w niego wstąpiło, dlaczegoświadomie zadał jej cios poniżej pasa, ale docinek nie chybiłcelu.Dziewczyna odwróciła się z taką miną, jakby ją spolicz�kował.A niech go diabli, jeśli nie poczuł ukłucia żalu.Nigdy do�tąd nie odzywał się do kobiety w równie grubiański sposób,ale ten pełen słodyczy, niewinny wyraz jej twarzy działał naniego jak płachta na byka, a roziskrzone, piękne oczy i bun�townicza postawa rozpalały zmysły.Uświadomił sobie, że chciał ją zranić - z nie mniejszążarliwością, jak pocałować.I to przeklęte pragnienie do-czytelniczkascandalouskuczało mu niczym świeża rana, którą ktoś posypał solą.W jej oczach pojawił się błysk zrozumienia; przypomina�ły teraz dwa blizniacze płomienie.Dawał o sobie znać ów gorący temperament", do którego sama onegdaj się przy�znała.Z tym swoim rozdygotanym ze wściekłości ciałemprzywodziła mu na myśl trzymaną na uwięzi nawałnicę.Zupełnie nieoczekiwanie uśmiech opromienił jej twarz; topowinno było zawczasu dać mu do myślenia.Rzuciła sięprzed siebie i schyliła, żeby coś podnieść z ziemi.W tej sa�mej sekundzie Nicholas omal nie stracił ucha, gdyż tuż obokniego śmignął solidny kamień.I następny.A każdy większy od poprzedniego.- Psiakrew, Danny! - zaklął Nicholas, gdy o czubek jegonosa prawie że otarła się w locie jakaś kolczasta roślina.Najwyrazniej czas najwyższy, żeby się kryć.Przykucnął za wystrzyżonymi krzewami i w tej samejchwili pecyna ziemi z trawą i całą resztą rąbnęła go w plecy.Zerkając na dziewczynę spomiędzy liści, spytał:- Skąd w tyle tobie złości, dziewczyno? Jeśli burzysz sięz tego powodu, że zasnąłem ci w oberży, to solennie ślubu�ję, że to się więcej nie powtórzy.Pudło.Gdyby Sheridan umiała ciskać oczami sztylety, jego ciałowyglądałoby w tej chwili jak kaktus.- Och, ty parszywy arogancki, nadęty, angielski rajfu�rze! - Nerwowo rozglądała się za czymś, co nadałoby sięna amunicję.Z drugiej strony, czy powinien spodziewać się czegokol�wiek innego? Rzucił jej rękawicę, a ona podniosła ją z ziemii dała mu nią, by tak rzec, porządnie przez łeb.Odwróciła się na chwilę i Nicholas dostrzegł w tym oka�zję do przypuszczenia ataku od tyłu.Dał susa w jej kierunku,ale w ostatniej chwili zrobiła unik, skutkiem czego Nicholaswylądował w jadowicie zielonych kolczastych zaroślach,czytelniczkascandalousa z jego odsłoniętym torsem przywitały się ostre ciernie.Jego gnębicielka zmełła na ustach jakieś szyderstwo, któ�re jednak szybko przerodziło się w wybuch radosnego śmie�chu - jego, psiakrew, kosztem.Do stu diabłów, ależ ona pięk�nie się śmiała.Przetoczył się na bok i zajęczał.- Wydaje ci się to zabawne, tak?Pokiwała głową z zarazliwym uśmiechem.- Toż ci już pierwej mówiłam, że do walki to ty nie jesteśstworzony.Nicholas zazgrzytał zębami.- Jak cię przełożę przez kolano i przyprawię to twoje kształt�ne siedzenie o rumieńce, zobaczymy, komu będzie do śmiechu.- Najpierw musiałbyś mnie złapać.Błyskawicznie uczepił się skraju jej spódnicy.Uśmiech znikł z twarzy dziewczyny jak zmyty gąbką.- Nie ośmielisz się.- Ośmielę - odparował z przekonaniem nie pozwalającymwątpić w jego prawdomówność.Nastąpiła wymiana pełnych wściekłości spojrzeń, którąprzerwało dopiero dyskretne kaszlnięcie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki