§ Vlugt Simone van der Zjazd szkolny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Całe popołudnie leżę na kanapie, przełączając kanały telewizyjne w oczekiwaniu naserial As the World Tums.Słońce wpada do pokoju, oświetlając kurz na każdym przedmiocie.Zamierzałam posprzątać, ale nie mogę się do tego zabrać.Nie mam nawet siły siępodnieść, by zrobić sobie herbaty, z ochotą bym się jej napiła.Od niechcenia przyciągam stopą książkę ze stolika koło kanapy.Okładkę zdobiwyglądająca odważnie kobieta, podparta pod boki.Kobieta asertywna - czerwone litery tytułuwyglądają groznie.Wypożyczyłam ją ostatnio z biblioteki.Zawiera wiele cennych porad oraz informacjiz dziedziny psychologii, ułatwiających rozwiązywanie rozmaitych problemów.Wystarczytylko nauczyć się na pamięć wydrukowanych tam asertywnych zdań i powtarzać je wodpowiednich sytuacjach.To nie jest mój problem.Idę, do widzenia.A co mnie to może obchodzić?Proszę mnie teraz zostawić w spokoju.Nie akceptuję tego.Sam to zrób.Nie mam zamiaru się do tego zabierać.Nie mam ochoty.Nie zgadzam się.Wymyślam dobre asertywne zdanie, które mogłabym powiedzieć Ren�e, i dochodzędo przekonania, że wszystkie by się nadawały.Uczę się ich na pamięć do chwili, w której sięrozlega melodia z As the World Tums.8- No i jak, namyśliłyście się? - pyta Ren�e następnego ranka, kiedy już wszyscysiedzimy za biurkami.Nie mówię nic, spokojnie piszę dalej na komputerze.- Nad czym? - chce wiedzieć Zinzy.- Nad moją propozycją, żeby płacić karę za zmarnowany papier - odpowiada Ren�e.- Jestem za - wtrąca Margot.- To znakomity pomysł.Oczy Ren�e zwracają się w stronę Zinzy i moją.- A ty, Sabine? - dopytuje się Ren�e.Widzę przed sobą rządek asertywnych zdań.Najbardziej pożądane wydaje się użyciezaimka ja albo mój ; to wzmacnia przesłanie i wzbudza respekt.- Ja jestem przeciw - obwieszczam zdecydowanie.Przez chwilę trwa cisza.- Twoja reakcja nie dziwi wcale, jeśli się wezmie pod uwagę liczbę błędów w Ustachpisanych przez ciebie - mówi z naciskiem Ren�e.- Jestem przeciw - powtarzam.- To jest bezsensowny pomysł.Margot i Zinzy milczą.- Zinzy - zwraca się do niej Ren�e - ty też tak uważasz?- Właściwie.może.Sama nie wiem.Jeśli myślisz, że to konieczne.- plącze sięZinzy.- Musimy wszystkie poprzeć ten pomysł - powtarza z naciskiem Ren�e.W jednej chwili uświadamiam sobie, że cytuje słowa Woutera.Odwracam się zkrzesłem do Ren�e i patrzę jej prosto w oczy.Słuchaj, Ren�e - mówię.- Przychodzę tu po to, żeby zarabiać, nie po to, żeby płacić iw ten sposób finansować piątkowego drinka.Ponadto wcale nie wydaje mi się, abyśmynaumyślnie robiły więcej błędów.Jeśli się więc umówimy, że będziemy dokładniejsprawdzać napisane teksty przed ich wydrukowaniem, to to powinno wystarczyć.Patrzą na mnie z otwartymi ustami.Najwidoczniej udało mi się.- Jednemu zdarza się więcej błędów niż drugiemu - zauważa chłodno Ren�e.- Jeśli twoja propozycja zostanie umieszczona w umowie o pracę, będziemy musiałyją respektować, w przeciwnym razie nie jesteśmy zobowiązane - kontynuję równie chłodno,odwracając się do niej plecami.Ren�e nie odzywa się do mnie przez całe przedpołudnie.Margot i Zinzy unikają mnie.Atmosfera jest tak napięta, że każdy, kto wchodzi do sekretariatu, mimowolnie ściszagłos.Moja półka z papierami wypełnia się poleceniami wypisanymi na żółtych karteczkach.Jeśli gdzieś wymagane jest ustne wyjaśnienie, zadanie zostaje przekazane Margot lub Zinzy.- Wiesz, w czym tkwi problem? - zastanawia się Zinzy.Stoimy chwilę przy automacieze słodyczami, przy którym często stałam z Jeanine.- Wcale nie sprawiasz wrażenia, jakbyśmiała ochotę wracać do pracy.Siedzisz za biurkiem skwaszona.To odstrasza.Każdy sięzastanawia, co to za zgorzkniała, mrukliwa baba, która woli być na zwolnieniu niż w pracy.- Jak mogą ludziom przychodzić do głowy takie myśli? - pytam.Zinzy wydaje się miła.Szczupła, drobna, duże brązowe oczy i gładko uczesane czarnewłosy.Chciałabym tak wyglądać.W zachowaniu Zinzy czuć wahanie.Jakby się miało doczynienia z osobą niepewną [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki