Bidwell George Zdobywca Anglii Wilhelm I z Normandii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W pewnym sensie jesteśmyjego wasalami, chociaż tak mu bardzo potrzeba naszej pomocy wojskowejpomocy że słuszniej byłoby powiedzieć, że jesteśmy sprzymierzeńcami.Gdyby król nas wezwał.to byśmy poszli się bić za niego? przerwał chłopiec.O ile by to było z korzyścią dla Normandii. odparł Robert. Musisz tozawsze mieć na uwadze.Pierwsze, najważniejsze ze wszystkiego, jest dobroNormandii.Czego jeszcze nauczyłeś się z naszej historii?Wiem, że wszyscy książęta od czasów Rollo, prócz jednego tylko mego stryjaRyszarda, który nie żyje, dobrze rządzili i dzielnie wojowali.Tak.Bywali wybitniejsi i mniej wybitni, ale każdy godzien pamięci.To prawda.I wiem, że Normandia jest lepiej rządzona niż Francja, i walczy lepiej.Wilhelm był jeszcze za młody, by zrozumieć, że wła- 35 śnie te nieprzeciętne zdolności organizacyjne zapewniły normandzkim księciomwyższość nad wielu władcami europejskimi.Nie posiadali oni, biorąc ogólnie,zdolności twórczych.Wykorzystywali pomysły innych narodów, istniejące instytucje,udoskonalali je i organizowali w sprawnie funkcjonujący ustrój.Zdolności Normanów znane były nie tylko w północnej Europie.W pierwszejpołowie XI wieku Normanowie pomagali w zaprowadzeniu chrześcijaństwa wmuzułmańskiej Hiszpanii; uczestniczyli z powodzeniem w długich i powikłanychwojnach we Włoszech między przedstawicielami interesów bizantyjskich,muzułmańskich, lombardzkich i papieskich; w roku 1059 wódz normandzki,Guiscard, przezywany Czarownikiem, otrzymał od papieża Mikołaja księstwo Apuliii Kalabrii.Miało to doprowadzić do podboju Sycylii przez Normanów. A czy wiesz - pytał syna Robert dlaczegoNormanowie, jak powiadasz, lepiej walczą?Odpowiedz bez wahania: Bo najlepiej ze wszystkich jeżdżą konno.Po części było to prawdą.Normanowie zaczynając od koni miejscowych różnychkrajów, wyhodowali nową rasę rumaków bojowych o niezwykłej sile i wy-trzymałości.Wierzchowiec normandzki niósł na swym grzbiecie rycerza w pełnejzbroi i nadal z łatwością można nim było powodować. Ostatecznie, głowę masz chyba także nie od parady zadecydował z uśmiechem Robert, targającczuprynę chłopca. A w nagrodę siadaj na konia, pojedziemy razem, dam ci lekcję układania sokołów!Wkrótce po tej rozmowie ojca z synem rozeszła się wiadomość o śmierci królaFrancji, a niebawem do Normandii przybył, jako uciekinier, jego najstarszy syn iprawowity następca, Henryk.Wdowa, królowa 36 Konstancja, despotyczna intrygantka, powzięła niechęć do Henryka, natomiast ślepokochała swego drugiego syna i jego zamierzała osadzić na tronie. Jeżeli królowa wdowa mówił książę Robert pozbędzie się Henryka, to de facto sama będzie rządzić Francją.A ona Normandii przyjaznią nie darzy.Muszę dopomóc Henrykowi.Temu Normanowi, który skrytobójczo usunął własnego starszego brata, byzagarnąć tron, nie wydawało się wcale dziwne, że szykował się do walki o prawafrancuskiego starszego brata przeciw młodszemu.Robert troszczył się jedynie o to,co w jego pojęciu było korzystne dla Normandii.Książę Normandii poprowadził więc swoje wojska w pole.Henryk francuski jechałobok niego, a przed nimi niesiono chorągwie dwóch krajów.Wilhelm, stojąc nabalkonie obok matki tłumiącej łzy z zachwytem przypatrywał się wspaniałemuwidowisku: zbroje rycerzy i ostrza dzid połyskiwały w słońcu, piesi żołnierze szlitwardym krokiem, odziani w dobrze chroniące ich kubraki z grubej skóry wielesporządzonych zręcznymi rękami jego dziada, Fulberta garbarza.Czemuś smutna, mamo? spytał chłopiec. Przecież to jest wspaniałe! Aojciec najwspanialszy ze wszystkich!Proś Boga, synku, by nam ojca zachował w zdrowiu odrzekła Arletta.Dobrze, mamo powiedział posłusznie.Ale ze znacznie większym zapałem wgłosie wykrzyknął: I ja, gdy dorosnę, będę prowadzić wojska do bitwy!Robert powrócił zdrowo, z powodzeniem przeprowadził swoją misję, zwycięskoprzepędziwszy wojska królowej Konstancji.Na tronie zasiadł król Henryk, dobrestosunki francusko-normandzkie były utrwalone 37 na solidnych podstawach.Książę nie próbował wpływać na Henryka.Mieszanie siędo skomplikowanej i płynnej polityki wewnętrznej Francji nie byłoby z korzyścią dlaNormandii.Podniecony odniesionym sukcesem, Robert skierował teraz uwagę ku innemuprzedsięwzięciu, bardziej ryzykownemu.Kiedy na tronie angielskim zasiadłDuńczyk Kanut, na wygnaniu w Normandii, w opactwie Jumi�ges, żył najstarszy synpoprzedniego, anglosaskiego władcy, Ethelreda, imieniem Edward.Ciotka Roberta,Emma, wyszła za mąż za Kanuta, którego siostrę on sam poślubił.Skomplikowanepowiązania dynastyczne łączyły królestwo angielskie z księstwem normandzkim.Akrólowa Emma otoczyła się dworzanami i damami ze swego ojczystego kraju [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki