[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednakże wskutek zdumiewajÄ…cej sprzecznoÅ›ci swej politykiStany Zjednoczone, które miaÅ‚y swych przedstawicieli przy Pétainie,trzymaÅ‚y siÄ™ z dala od Wolnej Francji pod pretek-kaÅ„skich".Pleven wyjechaÅ‚ do Ameryki w pierwszych dniach czerwca;nie przybywaÅ‚ tam z pustymi rÄ™kami.Od razu ofiarowaliÅ›my StanomZjednoczonym możliwość zainstalowania swych siÅ‚ lotniczych wKamerunie, na terytorium Czadu i Konga, ponieważ Afryka byÅ‚a z górypredestynowana do tego, by sÅ‚użyć Amerykanom za bazÄ™ do dziaÅ‚aÅ„ naEuropÄ™ z chwilÄ…, gdy chwycÄ… za broÅ„.Ponadto, biorÄ…c pod uwagÄ™ groz
bęjapońską, pomoc wysp na Pacyfiku, nad którymi powiewała flaga zKrzyżem Lotaryngii, miała dla nich poważne znaczenie.Faktycznie też rząd amerykański zwrócił się do nas z prośbą oprzyznanie jego samolotom prawa do korzystania z niektórych naszychbaz afrykańskich, a potem także baz na Nowych Hebrydach i w NowejKaledonii.Ponieważ Stany Zjednoczone nie brały wtedy jeszcze udziałuw wojnie, prośba ta formalnie została skierowana do nas przez  PanAmerican Airways", nikt jednak nie mógł mieć wątpliwości co dowłaściwego jej znaczenia.W miarę jak Stany Zjednoczone widziały, że zbliża się chwila ichprzystąpienia do wojny, Waszyngton poświęcał nam coraz większąuwagę.W sierpniu 1941 roku wysłana została na terytorium Czaduamerykańska misja łączności pod kierownictwem pułkownikaCunninghama.We wrześniu Cordell Hull oświadczył publicznie, żemiędzy rządem amerykańskim i Wolną Francją istnieje wspólnotainteresów. Nasze stosunki z tym ugrupowaniem  powiedział  sąpod każdym względem jak najlepsze." l paz
dziernika Pleven zostałoficjalnie przyjęty w Departamencie Stanu przez zastępcę sekretarzastanu Sumnera Wellesa.11 listopada prezydent Roosevelt listemskierowanym do Stettiniusa rozciągnął na Wolną Francję działanieustawy  lend-lease" z tym uzasadnieniem, że  obrona terytoriówprzyłączonych do Wolnej Francji ma żywotne znaczenie dla obronyStanów Zjednoczonych".Gdy w końcu listopada Weygand zostałodwołany z Algieru, rozwiały się dotychczasowe iluzje Amerykanów iWaszyngton jeszcze nie wiedział, czym je zastąpić.Tymczasem Pleven,powołany w skład utworzonego wówczas Komitetu Narodowego,powrócił do Londynu; jego miejsce jako kierownika naszej delegacjizajął, w porozumieniu z Departamentem Stanu, dyrektorMiędzynarodowego Biura Pracy Adrien Tixier.Wreszcie w samymLondynie nawiązane zostały regularne stosunki między nami iambasadorem amerykańskim przy rządach emigracyjnych w AngliiDrexel Biddle'em.Podczas gdy w ten sposób zawiązywały się pierwsze oficjalnestosunki, zmienił się także ton amerykańskiej prasy i radia, któredotychczas odnosiły się do nas nieżyczliwie lub w ogóle nas ignorowały.Z drugiej strony wśród francuskich emigrantów, liczą-cych w swym gronie wiele szeroko znanych osobistości, przejawiało siędążenie do przyłączenia się do naszego ruchu wysoko trzymającegosztandar Francji.Tak, na przykład, profesor Focillon zakładając wNowym Jorku Instytut Francuski, skupiający najwybitniejszychprzedstawicieli nauki francuskiej, historyków i filozofów, za zgodąswych kolegów zwrócił się do generała de Gaulle'a z prośbą o uznanietego Instytutu dekretem.7 grudnia napad na Pearl Harbour wtrącił Amerykę do wojny.Możnaby pomyśleć, że z tą chwilą polityka amerykańska traktować będzieWolnych Francuzów, walczących z tymi samymi przeciwnikami, jakosojuszników.Tak jednak się nie stało.Zanim Waszyngton się na tozdecydował, musieliśmy przeżyć jeszcze wiele przykrych incydentów.Tak, na przykład, 13 grudnia rząd amerykański zarekwirował w swychportach transatlantyk  Normandie" i trzynaście innych francuskichstatków nie zadawszy sobie trudu porozumienia się z nami, a nawet niepowiadamiając nas o ich użyciu i uzbrojeniu.Kilka tygodni potem  Nor-mandie" spłonął w godnych pożałowania okolicznościach.W ciągugrudnia dwadzieścia siedem państw obradowało i podpisało paktNarodów Zjednoczonych, Francji jednak wśród nich nie było.Jakdziwny, a nawet niepokojący był stosunek Stanów Zjednoczonych donas, wykazał to wkrótce pewien sam przez się zupełnie nieznacznyincydent, któremu jednak koła oficjalne Waszyngtonu nadały poważneznaczenie.Być może, że sam go w pewnej mierze spowodowałem, abyujawnić prawdziwy stan rzeczy, tak jak, na przykład, rzuca się kamieńdo stawu, aby stwierdzić jego głębokość.Chodziło o przyłączenie do naswysp Saint-Pierre i Miquelon.Myśleliśmy o tym już od samego początku.Było istotnie rzecząskandaliczną, by w najbliższym sąsiedztwie Nowej Funlandii małyarchipelag francuski, którego ludność pragnęła przyłączyć się do nas,pozostawał pod władzą Vichy.Anglicy byli za przyłączeniem tych wyspdo Wolnej Francji, ponieważ obawiali się, że pewnego dnia niemieckieokręty podwodne grasujące na szlaku wielkich konwojów morskichmogłyby stąd otrzymać pomoc, w szczególności dzięki znajdującej sięna Saint-Pierre radiostacji [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl