§ Ahern Cecelia Pamietnik z przyszlosci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To było dość niezwykłe.Poranek przebiegł dokładnie tak, jak to przeczyta-łam.Rosaleen obudziła mnie, powiedziała, że mogę zostać w domu, i na-prawdę wydało mi się oczywiste, że nie chciała, aby jej mały światek do-wiedział się o moim istnieniu.Wyobrazcie sobie tylko grozę i wstyd, gdybymusiała się przyznać do tego, że mieszkamy u nich z mamą i że mój ojciecodebrał sobie życie.Największy grzech ze wszystkich.Oczywiście rozzło-ściła mnie ta myśl i musiałam zwalczyć w sobie pragnienie, aby zmusić ichdo zabrania mnie ze sobą.Udało mi się jednak zostać w łóżku.Kiedy przy-słuchiwałam się odjeżdżającemu samochodowi, wiedziałam, że w tym mo-mencie mój dzień zaczął się różnić od opisanego w pamiętniku.Niesamo-wite.Przeżywałam coś, co w pewnym sensie już się zdarzyło.Chyba za-częłam się już do tego przyzwyczajać.Zamiast położyć się znowu spać, ubrałam się i zbiegłam na dół.Kiedy nadrodze pojawiło się żółte cinquecento z opuszczonym oknem, siedziałam jużna murku otaczającym ogród przed domem.-Ach! - Oczy siostry Ignacjusz się rozjaśniły.- Właśnie ciebie szukałam.Chcesz iść na mszę?Spojrzałam na samochód ciasno wypakowany zakonnicami.-Och, możesz usiąść na kolanach siostry Piotra Reginy - zaproponowałażartobliwie.Usłyszałam ironiczne parsknięcie z wnętrza fiata.- ZpiewamyLRTna porannych mszach.Skoro należysz do chóru, powinnaś się do nas przy-łączyć, oczywiście jeżeli nie masz zapalenia krtani. Nie mogę" powiedziałam bezgłośnie, chwytając się za gardło i zamykającusta.- Przepłucz sobie gardło solą i wszystko będzie dobrze.- Spojrzała na mniesurowo, a potem się rozjaśniła.- Dziękuję za książkę.-Nie ma za co - odezwałam się.- Wybrałam ją specjalnie dla siostry.-Tak myślałam - zachichotała.- Wiesz, na początku mi się nie podobała.Mówię o Marilyn Mountrothman.Była nadęta i zbyt wiele oczekiwała.Ko-niec końców jednak ją pokochałam, zupełnie jak Tarią.Nie wydawali sięnajlepiej dobraną parą, ale on zawsze wiedział, co ona myśli.Zwłaszczakiedy płakała z powodu wiadomości od ojca, chociaż nie chciała o niczympowiedzieć Tariąowi.Och, muszę przyznać bez bicia, że to mnie naprawdęwzruszyło.A on wszystkiego się domyślił.Wiedział, że Marilyn go kocha.Mądry facet! Przypuszczam, że w ten sposób człowiek staje się milionerem ipotentatem w przemyśle rafineryjnym.Podobały mi się zdjęcia ich dwojgana okładce.Pomogło mi to wyobrażać sobie ich podczas lektury.On, zwłosami zaczesanymi gładko do tyłu, umięśniony.-Naprawdę siostra przeczytała tę książkę?-Oczywiście, że tak.Teraz kolej siostry Konceptuy.Kobieta siedząca na miejscu pasażera z przodu odwróciła się w naszymkierunku.-Nie mów mi, co się zdarzyło - poprosiła.- Właśnie dotarłam do miejsca, wktórym wynajął prywatny samolot do Istambułu.-Och, najlepsze jeszcze przed tobą.- Siostra Ignacjusz klasnęła w dłonie.-Dwa słowa: turecki przysmak - dodała.-Prosiłam o coś! - krzyknęła siostra Konceptua.- Wszystko wygadasz.-Musimy jechać - warknęła siostra Mary zza kierownicy.- Spóznimy się.LRT-Pomyśl o wybraniu się z nami w przyszłą niedzielę - poprosiła całkiempoważnie siostra Ignacjusz.-Dobrze.- Kiwnęłam głową.- Teraz rozważam powrót do łóżka.Jeżeli zo-baczysz Rosaleen, powiedz jej to, dobrze?-To prawda? - Spojrzała na mnie podejrzliwie.-Tak.Naprawdę o tym myślę.-Rozumiem.Co ty knujesz?-Musimy już jechać.- Siostra Mary włączyła silnik.-Zaczekajcie.- Spojrzałam na siostrę Ignacjusz lekko spanikowana.- Po-trzebuję czegoś od siostry.Nazwiska.Chwilę pózniej obserwowałam, jak znikają za rogiem.Siostra Ignacjuszpomachała do mnie zza szyby, zupełnie jak w pamiętniku.Była dziesiąta rano.Teraz najważniejsza była sprawa mamy.Przerzuciłam kilka kartek w książcetelefonicznej, aż znalazłam nazwisko, które podała mi siostra Ignacjusz.Telefon zadzwonił raz, drugi, trzeci i kiedy włączyła się automatyczna sekre-tarka, wreszcie odebrał jakiś mężczyzna.- Halo? - zachrypiał.- Chwileczkę - usłyszałam, że dyszy, jakby biegł.Przezchwilę walczył z automatyczną sekretarką, usiłując ją wyłączyć.Chrząknęłam.Dorosła Tamara miała sprawę do załatwienia.-Halo, chciałabym się umówić na wizytę z doktorem Gedadem.-Och, nie ma go tu.- Miał zaspany głos.- Mogę odebrać wiadomość?-Em.nie.Czy doktor wróci przed pierwszą po południu?-Klinika jest zamknięta w niedzielę.Przerwałam.Jego głos wydał mi się bardzo znajomy.-Właściwie to chodzi o wizytę domową.-Czy to nagły wypadek?Wstrzymałam oddech.LRT-Weseley, czy to ty?-Tak.Kto mówi?Skłam, Tamara.Skłam.Zmyśl jakieś imię.-Tamara.Przepraszam, że cię obudziłam.�-Tamara? - Wydawał się już bardziej rozbudzony.- Wszystko w porządku?Potrzebujesz lekarza? To mój tata.-Och.nie, to nie dla mnie, dla mojej mamy.Nic nagłego.Myślisz, że twójtata wróci przed pierwszą?-Nie wiem.Zwykle chodzą na mszę, a potem na targ.Wracają w okolicachpierwszej.-O co do diabła chodzi z tą cholerną mszą i targiem?-No właśnie.Wszyscy uwielbiają to robić.- Ziewnął.- Myślę, że tata chodzitam tylko po to, żeby wcisnąć swoją wizytówkę każdemu, kto kichnął lubzakaszlał.Roześmiałam się.-Długo zostałeś w zamku wczoraj w nocy?-Może jeszcze z godzinę.Nie słyszałaś nas?-Pół godziny spędziłam na wspinaniu się z powrotem do sypialni.Przezpomyłkę zamknęłam okno przy wychodzeniu.Zniszczyłam sobie paznokcie,usiłując je otworzyć.Zachichotał.-Powinnaś po mnie wrócić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki