[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W ostatnich latach przylatują do nas sikorki, które po francusku nazywają się mesanges,co dosłownie znaczy moje anioły ; uwiły sobie gniazdo w domku dla ptaków, którypowiesiłem na drewnianej burcie.Patrzymy, jak zbierają budulec na gniazdo, jak krzątają się,szukając owadów, aby nakarmić młode, aż wreszcie jak pisklęta wylatują z gniazda w sposóbnagły i tajemniczy, jakby na dany sygnał.Obserwujemy je pózniej, jak uganiają się zarodzicami po drzewach, wciąż wysuwając otwarte dzióbki.Również wiosną wykluwają się dzikie kaczątka.W tym roku matka zbudowała gniazdow szczelinie na górnym pokładzie; przyglądaliśmy się, jak zachęca każdą z trzynastu małychkaczuszek do oddania wielkiego skoku do rzeki.Są to kaczki krzyżówki, dzikie i wolne.Jesień ma własne uroki: liście żółkną, deszcze przyspieszają nurt rzeki, ptaki śpiewającewiercą się nerwowo, szykując się do lotu na ciepłe południe.Pokazują się pierwsze mewy,które przedostają się w głąb lądu na barkach pływających po drugiej stronie wyspy.Liściewpadają do rzeki i odpływają z prądem jak małe łódeczki.Znowu przychodzi zima.Rosemary chce, żebym założył centralne ogrzewanie.Wymyśliłem, że znajdujące się na przodzie zbiorniki balastowe wypełnię ropą naftową, którapod wpływem siły ciężkości będzie spływać do grzejnika.Na dole i na górze zainstaluję po dwakaloryfery, które połączę miedzianymi rurami i złączkami.Ale już widzę, że w tym roku damsobie spokój.Gdzieś musi być koniec żądaniom, które stawia nam barka.Wiem jednak, że prędzej czy pózniej zamontuję to centralne ogrzewanie.Jak sięzestarzeję, może nie będzie mi się chciało o szóstej rano wyskakiwać z ciepłego łóżka w ziąbpokoju.Pożyjemy, zobaczymy.Tak oto kończę tę opowieść o pewnej barce i o naszym życiu - naszą prywatną sagę.Niepotrafię sobie wyobrazić, jakimi bylibyśmy ludzmi, gdybyśmy nie zamieszkali na barce, alejestem pewny, że mój przyjaciel Jo Lancaster miał słuszność: barka zmieniła nasze życie nalepsze - nie tylko dając wygody i radości dnia codziennego, ale i uświadamiając nam, że choćumieliśmy tak mało, dokonaliśmy tak wiele.Nasza barka pływa! [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.W ostatnich latach przylatują do nas sikorki, które po francusku nazywają się mesanges,co dosłownie znaczy moje anioły ; uwiły sobie gniazdo w domku dla ptaków, którypowiesiłem na drewnianej burcie.Patrzymy, jak zbierają budulec na gniazdo, jak krzątają się,szukając owadów, aby nakarmić młode, aż wreszcie jak pisklęta wylatują z gniazda w sposóbnagły i tajemniczy, jakby na dany sygnał.Obserwujemy je pózniej, jak uganiają się zarodzicami po drzewach, wciąż wysuwając otwarte dzióbki.Również wiosną wykluwają się dzikie kaczątka.W tym roku matka zbudowała gniazdow szczelinie na górnym pokładzie; przyglądaliśmy się, jak zachęca każdą z trzynastu małychkaczuszek do oddania wielkiego skoku do rzeki.Są to kaczki krzyżówki, dzikie i wolne.Jesień ma własne uroki: liście żółkną, deszcze przyspieszają nurt rzeki, ptaki śpiewającewiercą się nerwowo, szykując się do lotu na ciepłe południe.Pokazują się pierwsze mewy,które przedostają się w głąb lądu na barkach pływających po drugiej stronie wyspy.Liściewpadają do rzeki i odpływają z prądem jak małe łódeczki.Znowu przychodzi zima.Rosemary chce, żebym założył centralne ogrzewanie.Wymyśliłem, że znajdujące się na przodzie zbiorniki balastowe wypełnię ropą naftową, którapod wpływem siły ciężkości będzie spływać do grzejnika.Na dole i na górze zainstaluję po dwakaloryfery, które połączę miedzianymi rurami i złączkami.Ale już widzę, że w tym roku damsobie spokój.Gdzieś musi być koniec żądaniom, które stawia nam barka.Wiem jednak, że prędzej czy pózniej zamontuję to centralne ogrzewanie.Jak sięzestarzeję, może nie będzie mi się chciało o szóstej rano wyskakiwać z ciepłego łóżka w ziąbpokoju.Pożyjemy, zobaczymy.Tak oto kończę tę opowieść o pewnej barce i o naszym życiu - naszą prywatną sagę.Niepotrafię sobie wyobrazić, jakimi bylibyśmy ludzmi, gdybyśmy nie zamieszkali na barce, alejestem pewny, że mój przyjaciel Jo Lancaster miał słuszność: barka zmieniła nasze życie nalepsze - nie tylko dając wygody i radości dnia codziennego, ale i uświadamiając nam, że choćumieliśmy tak mało, dokonaliśmy tak wiele.Nasza barka pływa! [ Pobierz całość w formacie PDF ]