[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednak jej rola jaką odegrała podczaskoronacji Leoncjusza nie była taka sama jak podczas spisku Bazyliskosa.Tutaj cesarzowawystępuje w roli formalnej, jako osoba dysponująca prawem do mianowania cesarzem -taki właśnie charakter miało pismo wysłane do prowincji.Aącząc rolę Weryny w wyniesieniu na tron Bazyliskosa, jak i pózniejsze o 9 lat,wyniesienie Leoncjusza, Leszka646, zauważył, że czasami uzurpatorzy do zalegalizowaniawładzy posługiwali się cesarzowymi, czy to wdowami po poprzednikach, czy też córkami.Ale zwróćmy uwagę, że mianowanie Bazyliskosa miało miejsce w obozie wojskowym,jego wyniesienie poparł senat.Dodatkowe poparcie Weryny było mu potrzebne, abyjeszcze bardziej umocnić swoją władzę.Takie samy czynniki odegrały decydującą rolęw drugim analizowanym przez nas przypadku koronacji Leoncjusza.Dokonana przezWerynę, a potem wysłanie przez nią listu do prowincji, według niego dawało mu większeprawa do tronu.Czynniki, o których wspomniał Bury, odegrały doniosłą rolę podczas wyboru natron Anastazjusza.Przypomnijmy, że rolą Ariadny było ogłoszenie wyboru już wcześniejdokonanego.Powodem, dla którego się nią posłużono był fakt, że jako córka cesarzaLeona I, matka Leona II, a żona cesarza Zenona, była związana ścisłymi więzami z trzemakolejno panującymi cesarzami.Nie możemy odrzucić także kolejnego czynnika, którywyjaśniłby nam udział Ariadny w tych wydarzeniach.Cesarzowa mogła cieszyć się dużą645The Constitution of the Later Roman Empire, [w:] Selected Essays, ed.H.Temperley, Amsterdam 1964,ss.99 125.646Uzurpacje., op.cit., s.116.161 sympatią mieszkańców stolicy, którzy uszanowaliby jej wybór.Wydaje się, że tenargument także nie był bez znaczenia.Bury647, który nie podważa ogromnej roli, jaką odegrała cesarzowa Ariadnaw wyborze Anastazjusza I, uważa senat i armię za główne siły, które doprowadziły do tegowyboru, ale jednocześnie podkreśla, że wybór właśnie Anastazjusza nastąpił zgodniez życzeniem Ariadny.Stanowisko bardziej uwypuklające rolę Ariadny zajmuje Anastos648,który sądzi, że to właśnie ta cesarzowa ustanowiła wzór dla przyszłych pokoleń, kiedy to,gdy umarł cesarz nie pozostawiając następcy tronu, wdowa po nim wybierała jegonastępcę, zarówno do tronu jak i do swojej sypialni.Dla poparcia swojej tezy powołuje sięna wypadki z 1034 r.kiedy cesarzowa Zoe po śmieci swojego męża, cesarza Romana IIIArgyrosa, wybrała na swego małżonka i cesarza Michała IV, a nawet własnoręcznie gokoronowała.Podobne stanowisko jeżeli chodzi o podejmowanie decyzji o obsadzie tronuzajął Runciman649.Stwierdził on, że wybór na cesarza Marcjana w 450 r., któregodokonała Pulcheria, siostra wcześniej panującego cesarza Teodozjusza II, spowodowałpowstanie czegoś w rodzaju casusu Pulcherii.Według tego historyka taki wybór nowegocesarza dał początek nowej praktyce ustrojowej, według której podczas tzw.interregnumcesarzowa miała prawo przekazania władzy cesarskiej poprzez wskazanie następcy.Teoriętą popiera Leszka650, który udział cesarzowej Weryny w 484 r., i cesarzowej Ariadnyw 491 r., tłumaczy właśnie tym niepisanym prawem.Ponadto autor ten twierdzi, żeAriadna była osobą, wokół której koncentrowały się losy państwa, ona reprezentowałamajestat cesarski i występowała jako arbiter, dbając o prawidłowy przebieg wydarzeń, a nakońcu podjęła decyzję o wyborze następcy Zenona na cesarskim tronie.Wydaje się jednak,że dowody przedstawione przez badaczy przedmiotu nie są wystarczające dla poparcia ichtez.W przypadku Anastosa nie możemy przyjąć jego stanowiska ponieważ porównaniedwóch przypadków tak odległych od siebie w czasie jest błędem.Tak samo Runciman, jaki Leszka przeceniają rolę, jaką odegrała Pulcheria zapominając o doniosłym udziale Asparaw desygnowaniu na cesarski tron Marcjana.Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że zarówno Weryna jak i Ariadna odegrałydoniosłą rolę w wyniesieniu na tron Zenona, ale polegała ona na udzieleniu mu wsparcia.Zenon poprzez swoje małżeństwo z Ariadną należał do rodziny cesarza Leona I, był ojcem647ibid., s.110.648op.cit., s.196.649Teokracja bizantyjska, Warszawa 1982, s.42; tenże Some Notes., ss.122-123.650,,Cesarzowa Ariadna , op.cit., s.267-269.162 właśnie panującego władcy- Leona II [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Jednak jej rola jaką odegrała podczaskoronacji Leoncjusza nie była taka sama jak podczas spisku Bazyliskosa.Tutaj cesarzowawystępuje w roli formalnej, jako osoba dysponująca prawem do mianowania cesarzem -taki właśnie charakter miało pismo wysłane do prowincji.Aącząc rolę Weryny w wyniesieniu na tron Bazyliskosa, jak i pózniejsze o 9 lat,wyniesienie Leoncjusza, Leszka646, zauważył, że czasami uzurpatorzy do zalegalizowaniawładzy posługiwali się cesarzowymi, czy to wdowami po poprzednikach, czy też córkami.Ale zwróćmy uwagę, że mianowanie Bazyliskosa miało miejsce w obozie wojskowym,jego wyniesienie poparł senat.Dodatkowe poparcie Weryny było mu potrzebne, abyjeszcze bardziej umocnić swoją władzę.Takie samy czynniki odegrały decydującą rolęw drugim analizowanym przez nas przypadku koronacji Leoncjusza.Dokonana przezWerynę, a potem wysłanie przez nią listu do prowincji, według niego dawało mu większeprawa do tronu.Czynniki, o których wspomniał Bury, odegrały doniosłą rolę podczas wyboru natron Anastazjusza.Przypomnijmy, że rolą Ariadny było ogłoszenie wyboru już wcześniejdokonanego.Powodem, dla którego się nią posłużono był fakt, że jako córka cesarzaLeona I, matka Leona II, a żona cesarza Zenona, była związana ścisłymi więzami z trzemakolejno panującymi cesarzami.Nie możemy odrzucić także kolejnego czynnika, którywyjaśniłby nam udział Ariadny w tych wydarzeniach.Cesarzowa mogła cieszyć się dużą645The Constitution of the Later Roman Empire, [w:] Selected Essays, ed.H.Temperley, Amsterdam 1964,ss.99 125.646Uzurpacje., op.cit., s.116.161 sympatią mieszkańców stolicy, którzy uszanowaliby jej wybór.Wydaje się, że tenargument także nie był bez znaczenia.Bury647, który nie podważa ogromnej roli, jaką odegrała cesarzowa Ariadnaw wyborze Anastazjusza I, uważa senat i armię za główne siły, które doprowadziły do tegowyboru, ale jednocześnie podkreśla, że wybór właśnie Anastazjusza nastąpił zgodniez życzeniem Ariadny.Stanowisko bardziej uwypuklające rolę Ariadny zajmuje Anastos648,który sądzi, że to właśnie ta cesarzowa ustanowiła wzór dla przyszłych pokoleń, kiedy to,gdy umarł cesarz nie pozostawiając następcy tronu, wdowa po nim wybierała jegonastępcę, zarówno do tronu jak i do swojej sypialni.Dla poparcia swojej tezy powołuje sięna wypadki z 1034 r.kiedy cesarzowa Zoe po śmieci swojego męża, cesarza Romana IIIArgyrosa, wybrała na swego małżonka i cesarza Michała IV, a nawet własnoręcznie gokoronowała.Podobne stanowisko jeżeli chodzi o podejmowanie decyzji o obsadzie tronuzajął Runciman649.Stwierdził on, że wybór na cesarza Marcjana w 450 r., któregodokonała Pulcheria, siostra wcześniej panującego cesarza Teodozjusza II, spowodowałpowstanie czegoś w rodzaju casusu Pulcherii.Według tego historyka taki wybór nowegocesarza dał początek nowej praktyce ustrojowej, według której podczas tzw.interregnumcesarzowa miała prawo przekazania władzy cesarskiej poprzez wskazanie następcy.Teoriętą popiera Leszka650, który udział cesarzowej Weryny w 484 r., i cesarzowej Ariadnyw 491 r., tłumaczy właśnie tym niepisanym prawem.Ponadto autor ten twierdzi, żeAriadna była osobą, wokół której koncentrowały się losy państwa, ona reprezentowałamajestat cesarski i występowała jako arbiter, dbając o prawidłowy przebieg wydarzeń, a nakońcu podjęła decyzję o wyborze następcy Zenona na cesarskim tronie.Wydaje się jednak,że dowody przedstawione przez badaczy przedmiotu nie są wystarczające dla poparcia ichtez.W przypadku Anastosa nie możemy przyjąć jego stanowiska ponieważ porównaniedwóch przypadków tak odległych od siebie w czasie jest błędem.Tak samo Runciman, jaki Leszka przeceniają rolę, jaką odegrała Pulcheria zapominając o doniosłym udziale Asparaw desygnowaniu na cesarski tron Marcjana.Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że zarówno Weryna jak i Ariadna odegrałydoniosłą rolę w wyniesieniu na tron Zenona, ale polegała ona na udzieleniu mu wsparcia.Zenon poprzez swoje małżeństwo z Ariadną należał do rodziny cesarza Leona I, był ojcem647ibid., s.110.648op.cit., s.196.649Teokracja bizantyjska, Warszawa 1982, s.42; tenże Some Notes., ss.122-123.650,,Cesarzowa Ariadna , op.cit., s.267-269.162 właśnie panującego władcy- Leona II [ Pobierz całość w formacie PDF ]