King Stephen Regulatorzy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Burzowe niebo rozdziera się wreszcie i zaczyna pozbywać swych zapasówzimnej wody.Johnny widzi, jak chodnik pokrywa się ciemnymi plamami,czuje krople bębniące mu po karku w coraz szybszym tempie i słyszy zaplecami okrzyk Brada Josephsona:- Rany boskie!Furgonetka wciąż dobiera się do tyłka luminy, miażdży go, wgryza się wjego kruchą konstrukcję w stylu New Age.Rozlega się potwornymetaliczny zgrzyt, z głośnym trzaskiem odskakuje zamek bagażnika iotwiera się klapa, odsłaniając zapasowe koło, stare gazety i pomarańczowąlodówkę turystyczną ze styropianu.Przód luminy wskakuje na krawężnik.Samochód przejeżdża przez chodnik i zatrzymuje się, rąbnąwszyzderzakiem w płot pomiędzy posesją Billingsleya a domem Mary.Błyskawica - blisko, bardzo blisko - zabarwia na moment ulicę trupimfioletem.Po niej jak śmiercionośne działo dudni grzmot.Wiatr przybierana sile, gwiżdże wśród gałęzi, a deszcz zmienia się w wodną kurtynę.Widoczność raptownie słabnie, lecz nie na tyle, by Johnny nie mógłdojrzeć, jak żółty pojazd, nabierając prędkości, znika w strugach deszczu,a w luminie otwierają się drzwiczki po stronie kierowcy.Wysuwa się znich noga, a za nią cała Mary Jackson.Wygląda tak, jakby kompletnie niemiała pojęcia, gdzie się znajduje.Brad ściska Johnny'ego za ramię swą wielką, bardzo mokrą teraz dłonią ipyta, czy to widział, czy on to widział, przecież ta furgonetka specjalnie jąstuknęła! Lecz Johnny prawie go nie słucha, spostrzega bowiem jeszczejeden dziwny pojazd.Ten z kolei ma barwę błękitną, a na bokachwybrzuszenia i wklęśnięcia jak odciśnięte łyżką.Wyłania się z burzy jakryj prehistorycznej bestii.Deszcz spływa strumieniami po polaryzowanej,pochyłej przedniej szybie pozbawionej wycieraczek, a Johnny nagle znówwie, co się za chwilę wydarzy.- Mary! - wrzeszczy w kierunku oszołomionej kobiety oddalającej się odhondy na szpilkach chwiejnym krokiem, lecz jego głos ginie w kolejnejkanonadzie grzmotów.Ona nawet nie patrzy w jego stronę.Deszcz spływa po jej twarzy jaknadmiar sztucznych łez w kiczowatym brazylijskim serialu.- MARY, PADNIJ! - Johnny wytęża swe struny głosowe tak, że chyba muzaraz popękają.- POD SAMOCH�D!I wtedy otwiera się przednia szyba niebieskiej furgonetki.Chowa sięwłaściwie.Sunie w dół i chowa się w masce samochodu jak drzwi szklanejwindy.Za nią jest mrok, a w tym mroku upiory.Dwa.Te istoty są nimi zpewnością, tak są szare, tak podobne jasnej mgle, która okrywa krajobraz,zanim rozproszą ją pierwsze poranne promienie słońca.Ten za kierownicąma na sobie mundur Armii Konfederackiej - Johnny jest tego niemalpewien - ale nie jest to człowiek.Pod kawaleryjskim kapeluszem widniejebaniaste czoło i dziwaczne, migdałowo wykrojone oczy; drgają ustawystające z twarzy niczym mięsisty róg.Jego towarzysz, choć też jest całyjasną, ulotną szarością, przynajmniej przypomina ludzką istotę.Makoszulę z jeleniej skóry i biegnącą przez pierś taśmę ładowniczą.Twarzporasta mu coś przypominającego tygodniową brodę.Na tle nienaturalniesrebrzystej skóry ta szczecina wydaje się bardzo ciemna.Traper stoi, a wrękach trzyma ciężką, dwulufową strzelbę.Na oczach Johnny'ego unosi ją,wychyla się w stronę spływającego wodą i pełnego barw świata, który niejest ani odrobinę jego światem, i szczerzy zęby w uśmiechu.Spoza jegowarg wyłania się garnitur zębów, które z pewnością nigdy w życiu nieoglądały dentysty.Ta postać jak z sennych majaków kojarzy się z jakimśskretyniałym stworem zamieszkującym niedostępne bagna w kiepskimhorrorze.Nie, nie - myśli Johnny.- Kojarzy się faktycznie z filmem, ale nie tegorodzaju.- MARY! - woła znów pisarz, a Brad obok niego też się wydziera: -MARY, UWA%7łAJ, ZA TOB!Ale Mary niczego nie dostrzega.Tymczasem osobnik w skórzanej koszuliotwiera ogień.Oddaje trzy strzały, repetuje po każdym i ponownieprzystawia broń do ramienia.Pierwsza kula, z tego co widzi Johnny, idziew powietrze.Druga ścina antenę radiową luminy.Trzecia odłupuje MaryJackson lewą połowę głowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki