KJELL ERIKSSON Komisarz Ann Lindell 03.Kamienna cisza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Może Gabriella Mark załatwiała jakąś sprawę w okolicy.Annrozejrzała się dokoła.W lesie było spokojnie, a cisza panująca w zagrodzie wprost przytłaczała.Wcześniej minęła jedno gospodarstwo, prawie kilometr przed domem Gabrielli, ale jeśli miałatam jakąś sprawę, chyba powinna była wziąć samochód? Ona sama przynajmniej by tak zrobiła.Może wyszła z psem.Ann pomyślała o pointerce Ceder�nów.Czekała jeszcze pół godziny, nim dotarło do niej, że Gabriella Mark szybko nie wróci.Jeśli ukryła się w lesie, by nie spotkać się z policjantką, pozostanie tam tak długo, aż Annodjedzie.Wyjęła telefon i zadzwoniła do Havera. Nie podoba mi się to powiedziała, a kolega się z nią zgodził. Myślisz, że coś się stało? Nie wiem powiedziała Ann ale sądzę, że gdzieś się ukrywa.Usłyszała mnie iuciekła do lasu.Chyba powinnam udać, że odjeżdżam, a potem wrócić pieszo.Może wtedyodważy się wyjść.W drodze do samochodu otworzyła pojemnik na śmieci i zajrzała do środka.Pusty.Irytacja spowodowana zachowaniem kobiety jeszcze się nasiliła.Nie miała czasu na zabawę wkotka i myszkę.Gabriella z pewnością miała jakieś informacje i Ann nie mogła zrozumieć,dlaczego tak jej zależało, by jej uwierzyła, żeby pózniej się przed nią ukryć.Odjechała mniej więcej kilometr, minęła dom sąsiadów i skręciła w leśną dróżkę, by tamzaparkować.Droga powrotna zajęła jej dobre dwadzieścia minut.Dawno nie spacerowała polesie.Ostatni raz w zeszłym roku z Edvardem.Zapachy przywołały wspomnienia i zbliżyła się do skraju lasu przy zagrodzie wmelancholijnym nastroju.Dom z ładnym ogrodem sprawiał nierzeczywiste wrażenie.Czymógłby kryć się w nim człowiek, który miał coś wspólnego z morderstwem? To wydawało sięnieprawdopodobne.Ann czuła jednak, że Gabriella nie żyła całkiem spokojnie.Słychać było w jej głosie, żenosi w sercu wielki smutek i lęk.Ann nie mogła dłużej czekać, bała się, że się zagubi we własnych myślach.Nie chciałapoddawać się emocjom, tylko jasno myśleć i działać jak policjant prowadzący śledztwo.Zostałajednak w tym samym miejscu.Jeśli czegoś musiała się nauczyć, to czekania.Czekała w ukryciu ponad godzinę, nim znów podeszła do domu, równie pustego i cichegojak przedtem.Stanęła niezdecydowana na podwórzu, zadzwoniła do Havera i podjęli decyzję, że zacznąszukać kobiety.Po skończonej rozmowie wpadła na pewien pomysł i zeszła do ziemianki.W dziurcetkwił potężny klucz i Ann z pewnym trudem zdołała otworzyć drzwi.Uderzył ją zapach ziemi istarych ziemniaków.Półki zapełnione słoikami i butelkami świadczyły o tym, co Gabriella robiła z plonamiswoich upraw.Ann miała wyrzuty sumienia, że zostawiła otwarte drzwi i wpuściła ciepłepowietrze.Nie było tu Gabrielli Mark, tylko sok i konfitury.Na prawo od ziemianki stała stara, rozpadająca się stodoła.Przez dużą dziurę w ścianieszczytowej prześwitywały zardzewiałe żłoby.Pokrzywy wdarły się do środka i kiełkowały terazmiędzy grubymi deskami podłogowymi.Przeszła się wokół stodoły.Na ścianie wisiało sporo podków.Pod przeciwną ścianą leżałkopiec kamieni.Omszałe głazy piętrzyły się na wysokość trzech metrów.Widok ten przypominałjej wykopaliska.Tu mieszkańcy zagrody przenosili kamienie z podwórza. Edvardzie powiedziała półgłosem podobałoby ci się tutaj.Pomyślała o Edvardzie i kaszycy, którą zbudował w zimie.Tu miałby mnóstwo materiału.W stercie kamieni było coś, co ją przyciągało.Wysiłek mieszkańców zagrody, masywnyciężar granitowych kamieni pokrytych mchem i porostami sprawiał melancholijne wrażenie.Wiedziała, że to wpływ Edvarda.Mówił o krajobrazie i o śladzie, jaki pozostawia w nimczłowiek, o znoju kryjącym się za pięknem.Kiedy obeszła stertę, od razu wiedziała, że coś jest nie tak.Parę kamieni zostałoprzeniesionych z ich pierwotnego miejsca.Mech był wytarty, a trawa przed stertą głazówzdeptana.Ktoś niedawno tutaj był.Ann zesztywniała ze wzrokiem utkwionym w kamiennym kopcu.Nie chciała widziećtego, co zobaczyła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki