Koper Sławomir Afery i skandale Drugiej Rzeczypospolitej

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tak jest i u nas, tak jest za granicą [.]".Meysztowicz słusznie zauważył, że śledztwo nie zostało umo-rzone, tylko zawieszone.Nie znaleziono żadnych dowodówzabójstwa, nie znaleziono również zwłok Zagórskiego.Innasprawa, że jak stwierdził jeden z posłów, nie widziano równieżżywego generała.Ale stara zasada policyjna głosi, że brakZaginięcie generała Zagórskiego98Wojciech Trąmpczyńskiciała ofiary wyklucza oskar-żenie o zabójstwo.I piłsud-czycy w tym wypadku mielirację.Trąmpczyński powracał dodo sprawy jeszcze kilka razy.W listopadzie wezwał pre-miera do wyjaśnienia oko-liczności zwolnienia Zagór-skiego z aresztu.Zauważył,że nikt nie może w to uwie-rzyć, by w ten sposób zwol-niono więznia na ulicy".Po-wiedział, że w świetle obo-wiązujących procedur więzień ten w ogóle nie był zwolniony".A w takiej sytuacji odpowiedzialność za jego los spoczywała nawładzach.Premier Bartel nie odpowiedział na pytanie.W grudniu 1929roku Kazimierz Switalski tłumaczył przyczyny konfiskattytułów prasowych zajmujących się sprawą Zagórskiego: Konfiskowaliśmy i będziemy konfiskować nadal wiadomo-ści, które będą pojawiać się o �zabiciu� generała Zagórskiegodlatego, ponieważ ten fakt nie jest prawdziwy, i z tą chwilą, gdyw tej insynuacji pomawia się, że to czynniki rządowe tego zabój-stwa dokonały, jak to zrobił poseł Rybarski, korzystając ze swejwolności słowa na tej trybunie, darujcie panowie, ale [.] jestkoniecznością u nas kłaść temu rozwydrzeniu słowa tamy, bo onoi krew kosztować może".Switalski dobrze wiedział, o czym mówi.Plotki, plotki, plotki 99Plotki, plotki, plotkiZawieszenie postępowania nie zahamowało fali domysłów ispekulacji.Nakłady dzienników opozycyjnych wzrosły o kil-kanaście procent, a każda konfiskata oznaczała dodatkową re-klamę.Czasami można było odnieść wrażenie, że dziennikarzespecjalnie starali się o zajęcie numeru przez cenzurę, albowiemto zwiększało zainteresowanie czytelników.Inna sprawa, że nie-którzy dziennikarze prowadzili śledztwo na własną rękę, czasamidochodząc do zadziwiających wniosków.Z drugiej strony władze inspirowały pogłoski, że Zagórski żyje,że ukrywa się w kraju lub za granicą.Oprócz nieudolnych próbprzesyłania rzekomych informacji (jak wspomniany list w butel-ce), zdarzały się lepiej przygotowane (listy z Gdańska).A publi-kacje prasowe wiadomości, że ktoś gdzieś widział zaginionego,wprowadzały dodatkowe zamieszanie.Opinię publiczną najbardziej jednak interesowały plotki okrwawym zakończeniu sprawy.Krążyły pogłoski, że Zagór-skiego wyrzucono z samochodu (cadillaca nr 24) w połowie drogiz Warszawy do Rembertowa.Inni uważali, że generała zamor-dowano w lokalu Strzelca" przy ulicy Dobrej, a dokonać tegomieli osobiście Wieniawa-Długoszowski i kapitan WładysławKowalewski.Najwięcej emocji wzbudziła jednak informacja, żeZagórskiego zastrzelono w obecności Piłsudskiego.Podobnopanowie mieli spotkać się w Belwederze i tam Zagórski obraziłMarszałka, a nawet uderzył go w twarz rękawiczkami czy teżotwartą dłonią.Obecny przy rozmowie pułkownik Józef Beckmiał natychmiast zastrzelić generała.Ostatnia plotka dobrze oddaje atmosferę warszawskiej ulicy.Nie liczyły się fakty, ważna była sensacja.Nie miało znaczenia, żew ogóle nie doszło do spotkania Piłsudskiego z Zagórskim, chętniepowtarzano pogłoskę o zastrzeleniu Zagórskiego w Belwederze.A przy okazji wplątywano w sprawę coraz więcej osób z obozuZaginięcie generała Zagórskiego100rządowego.Kolejną ofiarą plotek warszawskiej ulicy został puł-kownik Walery Sławek - najbliższy powiernik Komendanta.Czternastego sierpnia na łamach Rzeczpospolitej" opubliko-wano kolejny artykuł poświęcony zaginięciu Zagórskiego.Czy-telnicy znalezli tam łatwą do zidentyfikowania sugestię: Trzeba szukać cierpliwie.Czasem drobiazg, jakiś znak szcze-gólny, ot, np.jakaś tam długa szrama idąca przez prawą skroń izachodząca aż na czaszkę, może być kluczem do rozwiązaniatajemnicy".Autor artykułu po raz pierwszy zasugerował udział Sławka wporwaniu generała.Pułkownik na skutek ran odniesionych odwybuchu bomby w 1906 roku miał wiele charakterystycznychblizn na twarzy.Trzy dni pózniej Rzeczpospolita" nie była już tak subtelna.Według kolejnej relacji, Zagórski po opuszczeniu samochodu udałsię w kierunku Nowego Zwiatu i tam podszedł do niego jakiśpan w ciemnym cywilnym ubraniu, słusznego wzrostu, z odkry-tą głową i charakterystycznym znakiem na czole.Po powitaniuobydwaj mężczyzni ruszyli w stronę ulicy Kopernika".Podobnogodzinę pózniej widziano Zagórskiego w okolicy politechniki, adziennikarz Rzeczpospolitej" sugerował, że lukę tę wypełniłagenerałowi rozmowa o charakterze decydującym o jego losie".Poza tąrelacjąbrak jest wiarygodnej informacji o udziale Sław-ka w sprawie, była to wyłącznie plotka dziennikarska.Natomiastdziennikarze Rzeczpospolitej", a szczególnie Tadeusz Dołęga--Mostowicz mieli niebawem osobiście przekonać się o metodachdziałań piłsudczyków.Pod koniec września pojawiła się ulotka zatytułowana Prawdao generale Zagórskim.Odbitą na powielaczu, kolportowano anoni-mowo pocztą, a nakład jej podobno wynosił aż 10 tysięcy egzem-plarzy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki