Montalban Manuel Vazquez Ptak Bangkoku

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Carvalhoodprężył się, podziękował Tajowi, usunął się z linii strzału i zapytał chłopaka, jak nazywają się ptaki.Taj spojrzał w górę, pomyślał przez chwilę, wzruszył ramionami i odparł z uśmiechem:- To ptaki.Po prostu ptaki.Obudził się z uczuciem, że ma coś ważnego do zrobienia: zaraz przypomniał sobie, że chodzi oamerican breakfast, zapowiedziane w hotelowej ulotce.Wyjrzał przez okno, które było wrzeczywistości balkonem, wychodzącym na basen i oświetloną kaskadę.Słońce wciąż jeszczeprzesłaniały chmury i wysokie budynki Dusit Thani".Carvalho obiecał sobie, że wróci do Hiszpaniiopalony na tropikalny brąz.W restauracji czekał na niego szwedzki stół: sadzone jajka, bekon, szynka,parówki, jajecznica, placki ziemniaczane, wędliny, wędzone i gotowane ryby, owoce tropikalne,ananasy, banany, pomelo, mandarynki, liczi, różane jabłka, owoce gozdzikowca i jojoby, mangostany,mango, rambutany, salaki, arbuzy, orzechy kokosowe, karambole, tamaryndy, panava, guawy,longany, owoce flaszowca, duriany.Liczi i papaja z sokiem z limy były wyśmienite, Carvalho nałożyłsobie dodatkową porcję.Następnie ułożył plan dnia, uzależniony od tego, co mu powiedzą wambasadzie, do której miał zamiar pójść nieco pózniej, zgodnie z hiszpańskim rytmem pracy.Zacząłwłóczyć się po hotelu i odkrył nagle, że promień słońca zdołał przeniknąć między blokami budynku iogrzewał część basenu.Carvalho założył spodenki kąpielowe, okrył się kimonem i zabrał ze sobąkrem, chroniący przed zdradliwym słońcem tropików.Popływał trochę, a potem wysmarował siękremem i położył w słonecznym trójkącie.Przez godzinę walczył z chmurami o władzę nad słońcem,wreszcie wrócił do pokoju z przyjemnym uczuciem gorąca i wszedł pod prysznic, pogwizdując zzadowolenia.Za drzwiami hotelu czekał na niego upał, odprowadził go do placu Lumphini i parku, który obiecywałzieloną i cienistą Azję.Carvalho szukał dzielnicy ambasad, ale zatrzymał się na chwilę w kuszącychogrodach, podziwiając jeden z najweselszych zakątków Bangkoku.Wireless Road była spokojną ulicąwillową, nad którą panowała niepodzielnie ogromna ambasada amerykańska, pyszniąca sięprywatnymi kanałami, jeziorkami i tropikalną roślinnością.Tuż obok, jak stróżówka, przycupnęłaambasada hiszpańska - dom, łączący tradycje architektoniczne Tajlandii i Tyrolu.Carvalho zostałprzyjęty przez dwóch Tajów, którzy oświadczyli mu, że musi chwilę zaczekać.Zciany i podłogiambasady były wyłożone drewnem pomalowanym na kremowo, a słaby wiatrak bezskuteczniepróbował walczyć z upałem.Na ścianach wisiały plakaty reklamujące galisyjskie nas, konkursśpiewaków imienia Vinasa, a także portrety królów Hiszpanii, w osobliwy sposób podobne dowizerunków tajlandzkich monarchów.- Chciał pan się widzieć z panem ambasadorem? - zapytała dyplomatycznie blondynka, mówiąca zpołudniowoamerykańskim akcentem.- Z kimś, kto może mnie poinformować o sprawie pani Teresy Mars�.- Reprezentuje pan rodzinę pani Mars�?- Właśnie.- Jeśli nie ma pan nic przeciwko temu, osobiście przekażę panu wszystkie informacje, jakimidysponujemy.Pan ambasador jest bardzo zajęty.Carvalho przytaknął, kobieta odeszła i detektyw znów został sam.Jakiś tubylec prosił o informacjena temat stypendiów do Hiszpanii.Urzędniczka wróciła po chwili, usiadła naprzeciw Carvalha irozłożyła na kolanach teczkę.- Mamy jakieś informacje, ale nie są szczególnie pokrzepiające, a najgorsze jest to, że ambasadanie może już nic zrobić.Sprawa jest w rękach policji, a oni nie lubią konkurencji.- Czy wiadomo, gdzie jest Teresa Mars�?- Nie.Najprawdopodobniej próbuje wydostać się z kraju.- 69 -- Dlaczego nie zwróciła się o pomoc do ambasady?- Ambasada znajduje się pod stałą obserwacją, panie Carvalho.Sprawy poważnie sięskomplikowały.Blondynka potrafiła panować nad emocjami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki