Pancol Katherine Żółte oczy krokodyla 02 Wolny walc żółwi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mieszkał na drugim piętrze. To był kumpel Lefloca Pignela? W pewnym sensie.Jos�phine usłyszała, że mówi coś po angielsku do Nicholasa, ale niezrozumiała. Co mówiłaś, kochanie? spytała z obawą, czekając na jakiśprzejaw smutku ze strony Hortense. Poprosiłam Nicholasa, żeby mi dał drugiego croissanta.Umie-ram z głodu! Chyba wezmę jego croissanta!Z drugiego końca linii dochodziły odgłosy kłótni.Nicholas niechciał oddać swojego croissanta, a Hortense oderwała od niego kawałek,po czym mówiła dalej z pełnymi ustami: Dobrze, mamo! Powiedz Philippe'owi, żeby zarezerwował dużypokój w hotelu dla Zo�, Alexandre'a i dla mnie.Nie przejmuj się.Wiem,że to trudne.ale wyjdziesz z tego.Zawsze dajesz sobie radę.Jesteś sil-na, mamo.Nie wiesz o tym, ale jesteś silna!LRT To bardzo miłe z twojej strony.Naprawdę bardzo miłe.A gdy-byś wiedziała, co ja. Wszystko się ułoży, zobaczysz. Wiesz, gdy widziałam ją ostatnim razem, siedziałyśmy w kuchnii przeczytała mi mój horoskop, a potem swój, i nie chciała przeczytaćrubryki, ,,Zdrowie".spytałam jej: dlaczego" i.Jos�phine wybuchnęła płaczem, łzy tryskały i spływały jej po twa-rzy jak wyrzucone z procy. Widzisz. westchnęła Hortense. Mówiłam ci, że tak bę-dzie.A teraz nie będziesz mogła przestać!Jos�phine stwierdziła, że musi zadzwonić do matki.Wybrała numerHenriette.Wielkie łzy płynęły jej po policzkach.Miała przed oczymaIris, gdy w swoim pokoju wybierała ubrania do szkoły i pytała ją, czyjest piękna, najpiękniejsza w całej kamienicy, najpiękniejsza w szkole,najpiękniejsza w dzielnicy. Najpiękniejsza na świecie" mruczała Jo-s�phine. Dziękuję ci, Jo mówiła Iris odtąd będziesz moją pierw-szą damą do towarzystwa".I uderzała ją szczotką w ramię, pasując naswoją damę.Henriette odebrała i wrzasnęła: Halo? Mamo, to ja, Jos�phine. Coś podobnego.Jos�phine.Duch z zaświatów! Mamo, czytałaś gazety? Wiedz, Jos�phine, że co rano czytam gazety. I nie znalazłaś w nich niczego, co. Czytam całą prasę ekonomiczną, a potem dokonuję transakcji.Niektóre akcje niezle stoją, o inne się trochę martwię, ale to giełda i uczęsię. Iris nie żyje rzuciła Jos�phine.LRT Iris nie żyje? Co ty bredzisz? Została zamordowana w lesie. Co ty za bzdury opowiadasz, biedna dziewczyno? Nie, ona nie żyje. Moja córka! Zamordowana! To niemożliwe.Ale jak to się stało? Mamo, nie mam siły teraz o tym mówić.Zadzwoń do Philippe'a,on ci to lepiej opowie. Powiedziałaś, że pisali o tym w gazetach.Co za wstyd! Trzebazapobiec temu, aby.Jos�phine odłożyła słuchawkę.Nie mogła już powstrzymać łez.Philippe wyszedł z łazienki.Przytuliła się do niego i wytarła nos wrękaw jego białego płaszcza kąpielowego.Usadził ją sobie na kolanach iprzycisnął do siebie. Wszystko będzie dobrze, wszystko się ułoży szeptał, całującjej włosy. Nie mogliśmy już nic dla niej zrobić.Sama doprowadziłasię do zguby. Mogliśmy! Nie powinnam była wyjeżdżać, zostawiać jej samej. Nikt nie mógł wyobrazić sobie takiego rozwoju wypadków.Zawsze potrzebowała czegoś większego od niej samej i wierzyła, żewreszcie to znalazła.Ale ani moja miłość, ani twoja nie mogły jej wy-starczyć ani jej wyleczyć.Nie masz sobie nic do zarzucenia, Jo. Nie mogę się przed tym powstrzymać. To normalne.Ale zastanów się, a zrozumiesz.Długo z nią ży-łem, dałem jej wszystko.Była jak studnia bez dna.Nigdy nie było jejdość.Sądziła, że będzie z nim w siódmym niebie.Mówił tak, jakby chciał stłumić w sobie te same wyrzuty, które od-czuwała Josrphine. Właśnie dzwoniła Hortense, zajmie się Alexandre'em i Zo�.Do-dzwoniłam się do naszej drogiej matki, powiedziałam, że jeżeli chce po-LRTznać szczegóły, powinna zadzwonić do ciebie.Nie miałam siły z niąrozmawiać. Rozmawiałem z Carmen.Chce przyjść na pogrzeb.Zrobił listę osób, które trzeba powiadomić.Jos�phinepomyślała, że powinna zadzwonić do Shirley.I do Marcela, i Josia-ne. Nie przyjdą, jeśli twoja matka będzie zauważył Philippe. Nie, ale trzeba im powiedzieć.Siedzieli przez dłuższą chwilę objęci.Myśleli o Iris.Philippe po-wtarzał sobie, że umarła, nie zdradzając swoich tajemnic, i niewiele wieo własnej żonie.Przed oczyma Jos�phine przewijały się różne sceny zdzieciństwa z udziałem siostry.Przytulili się do siebie. Nie mogę w to uwierzyć powiedziała Jos�phine. Przez całemoje życie po prostu była.Przez cały czas.Była częścią mnie.Nic nie powiedział, tylko przytulił ją mocniej.Kiedy Jos�phine zadzwoniła do Marcela, odebrała Josiane, którawłaśnie robiła majonez, i poprosiła ją, by poczekała sekundę, aż skoń-czy.Junior chwycił słuchawkę.Jos�phine usłyszała, że Josiane krzyczy: Junior! Zostaw telefon!", ale Junior wybełkotał: Jooefine! Obzie?Jos�phine wytrzeszczyła oczy. Już mówisz, Junior? Aaak. Jesteś bardzo rozwinięty jak na swój wiek! Joefine! Nie smuć! Ona oszla do nieba.LRT Junior! Josiane zabrała mu słuchawkę i przeprosiła. Niechciałam zepsuć majonezu.Jakie dobre wiatry cię przynoszą? Od wie-ków już nie mieliśmy od was wieści! Nie czytałaś gazet? Nie mam czasu! Na nic teraz nie mam czasu! Biegam z małymna wszystkie strony.Chyba przy nim zwariuję.Latamy po muzeach! Maosiemnaście miesięcy! I to ma być rozrywka.Muszę mu wszystko czy-tać, wszystko tłumaczyć! Jutro bierzemy się za kubizm! A Marcel jest wChinach! Wiesz, że byłam chora? Bardzo chora.Na dziwną chorobę.Jakkoszmarny sen.Opowiem ci.Musicie koniecznie wpaść z dziewczyn-kami. Josiane, chciałam ci powiedzieć, że Iris. Ona nigdy się do mnie nie odezwała.Pewnie uważa nas za zbytprymitywnych. Nie żyje.Josiane krzyknęła, a Jos�phine usłyszała, jak Junior powtarza: Jestw niebie, tam, w góze" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki