[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powracają nagle, pod wpływem bodźców przypadkowych, „przychodzą" z różnych okresów życia.Czas zatem w powieści Prousta jest czasem subiektywnym, psychologicznym, a nie historycznym.Proust pierwszy uwypuklił w kreacji bohatera rolę podświadomości.Poprzez introspekcję badał głębsze pokłady psychiki ludzkiej.Książka Prousta uzmysławiała ograniczoność założeń realistów, burzyła metody kreacji fikcyjnych postaci, w których uczucia autor wnikał.Równocześnie z Proustem rewolucjonizował strukturę powieści irlandzki pisarz James Joyce (1882—1941) w dziele Ulisses.Ta 700-stroni-cowa powieść dotyczy zaledwie kilkunastu godzin jednego dnia.Wydarzenia ukazywane są z różnych punktów widzenia.Równocześnie dziejące się wypadki odbierane są przez różne osoby (symultaneizm).W Ulisse-sie pisarz wyeksponował monolog wewnętrzny, składający się z luźnych skojarzeń myślowych postaci, czyli ze strumienia świadomości.Autor zastosował mieszaninę stylów, posłużył się groteską, parodią, drwiną i fantastyką.Franz Kafka (1883—1924), urodzony w Pradze czeskiej, ale piszący po niemiecku, również znacząco wpłynął na rozwój literatury XX wieku.W swoich wieloznacznych powieściach—parabolach ukazywał jednostkę wyalienowaną z więzi międzyludzkich, skazaną na przegraną w swych dążeniach.Samotny człowiek w absurdalnym świecie (labiryncie) usiłuje dowiedzieć się, o co jest oskarżony (Proces), lub znaleźć drogę do zagadkowego zamku (Zamek).Innego rodzaju parabolą jest powieść Michaiła Bułhakowa (1891—1940) Mistrz i Małgorzata.Powieść ta stanowi parabolę losu człowieka dążącego do odkrycia prawdy o sensie życia.Prawdę tę poznaje jednostka stająca wobec zła i absurdu życia.Wątek moskiewski jest satyrą na życie w Rosji lat trzydziestych.Powieść, bogata w problemy i motywy archetypiczne i uniwersalne, jak cierpienie, wina, kara, odpowiedzialność, wolność, tęsknota, marzenie — stanowi jednocześnie wykładnię etyki chrześcijańskiej.Według Bułhakowa, głównym celem człowieka jest realizacja sprawiedliwości na ziemi i dążenie do prawdy.W Niemczech Thomas Mann (1875—1955) napisał wielkie dzieło pt.Doktor Faustus.Jest to powieść o genialnym niemieckim kompozy-252torze.Ukazany w niej został dramat współczesnej sztuki.Czarodziejska góra z kolei to wieloznaczny utwór o ludzkim cierpieniu.W powieści tej sanatoryjni kuracjusze prowadzą dyskurs dotyczący istotnych spraw współczesnej ideologii, polityki, filozofii i sztuki.Mann zwrócił się również do motywów biblijnych, by szukać w nich wiary w potęgę człowieka i humanizm (Józef i jego bracia).Wielu twórców żywo interesowało się zarówno I wojną światową, jak i przygotowaniami do drugiej.Oryginalnym spojrzeniem na wojnę jest satyryczna, pełna ironii i humoru książka Jaroslava Haska (1883—1923) Przygody dobrego wojaka Szwejka.Oprócz kpiny z biurokracji w armii austriacko-węgierskiej i z pozbawionego wszelkiej logiki militaryzmu, powieść Haska ukazuje wojnę w całym jej okrucieństwie, jako coś przeciwnego człowieczeństwu.Demaskatorską funkcję wobec wojny pełniły książki francuskiego pisarza Henri Barbusse'a (Ogień).W dwudziestoleciu międzywojennym na Zachodzie, a zwłaszcza we Francji, pacyfizm znajdował licznych zwolenników.* **Pierwsza wojna światowa była dla Polaków kolejnym przeżyciem pokoleniowym.Młodzi chłopcy wstępowali do polskiego wojska ochotniczo, uciekając ze szkół i domów.Z potrzeby serca i z poczucia patriotycznego obowiązku zaciągali się do legionów Piłsudskiego, które torowały drogę do wolności.Walce o niepodległość towarzyszyły nadzieje, że wolna Polska będzie sprawiedliwa.Spodziewano się, że powstanie państwa polskiego będzie aktem rewolucyjnym, że zło i krzywda ludzka znikną bez śladu [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Powracają nagle, pod wpływem bodźców przypadkowych, „przychodzą" z różnych okresów życia.Czas zatem w powieści Prousta jest czasem subiektywnym, psychologicznym, a nie historycznym.Proust pierwszy uwypuklił w kreacji bohatera rolę podświadomości.Poprzez introspekcję badał głębsze pokłady psychiki ludzkiej.Książka Prousta uzmysławiała ograniczoność założeń realistów, burzyła metody kreacji fikcyjnych postaci, w których uczucia autor wnikał.Równocześnie z Proustem rewolucjonizował strukturę powieści irlandzki pisarz James Joyce (1882—1941) w dziele Ulisses.Ta 700-stroni-cowa powieść dotyczy zaledwie kilkunastu godzin jednego dnia.Wydarzenia ukazywane są z różnych punktów widzenia.Równocześnie dziejące się wypadki odbierane są przez różne osoby (symultaneizm).W Ulisse-sie pisarz wyeksponował monolog wewnętrzny, składający się z luźnych skojarzeń myślowych postaci, czyli ze strumienia świadomości.Autor zastosował mieszaninę stylów, posłużył się groteską, parodią, drwiną i fantastyką.Franz Kafka (1883—1924), urodzony w Pradze czeskiej, ale piszący po niemiecku, również znacząco wpłynął na rozwój literatury XX wieku.W swoich wieloznacznych powieściach—parabolach ukazywał jednostkę wyalienowaną z więzi międzyludzkich, skazaną na przegraną w swych dążeniach.Samotny człowiek w absurdalnym świecie (labiryncie) usiłuje dowiedzieć się, o co jest oskarżony (Proces), lub znaleźć drogę do zagadkowego zamku (Zamek).Innego rodzaju parabolą jest powieść Michaiła Bułhakowa (1891—1940) Mistrz i Małgorzata.Powieść ta stanowi parabolę losu człowieka dążącego do odkrycia prawdy o sensie życia.Prawdę tę poznaje jednostka stająca wobec zła i absurdu życia.Wątek moskiewski jest satyrą na życie w Rosji lat trzydziestych.Powieść, bogata w problemy i motywy archetypiczne i uniwersalne, jak cierpienie, wina, kara, odpowiedzialność, wolność, tęsknota, marzenie — stanowi jednocześnie wykładnię etyki chrześcijańskiej.Według Bułhakowa, głównym celem człowieka jest realizacja sprawiedliwości na ziemi i dążenie do prawdy.W Niemczech Thomas Mann (1875—1955) napisał wielkie dzieło pt.Doktor Faustus.Jest to powieść o genialnym niemieckim kompozy-252torze.Ukazany w niej został dramat współczesnej sztuki.Czarodziejska góra z kolei to wieloznaczny utwór o ludzkim cierpieniu.W powieści tej sanatoryjni kuracjusze prowadzą dyskurs dotyczący istotnych spraw współczesnej ideologii, polityki, filozofii i sztuki.Mann zwrócił się również do motywów biblijnych, by szukać w nich wiary w potęgę człowieka i humanizm (Józef i jego bracia).Wielu twórców żywo interesowało się zarówno I wojną światową, jak i przygotowaniami do drugiej.Oryginalnym spojrzeniem na wojnę jest satyryczna, pełna ironii i humoru książka Jaroslava Haska (1883—1923) Przygody dobrego wojaka Szwejka.Oprócz kpiny z biurokracji w armii austriacko-węgierskiej i z pozbawionego wszelkiej logiki militaryzmu, powieść Haska ukazuje wojnę w całym jej okrucieństwie, jako coś przeciwnego człowieczeństwu.Demaskatorską funkcję wobec wojny pełniły książki francuskiego pisarza Henri Barbusse'a (Ogień).W dwudziestoleciu międzywojennym na Zachodzie, a zwłaszcza we Francji, pacyfizm znajdował licznych zwolenników.* **Pierwsza wojna światowa była dla Polaków kolejnym przeżyciem pokoleniowym.Młodzi chłopcy wstępowali do polskiego wojska ochotniczo, uciekając ze szkół i domów.Z potrzeby serca i z poczucia patriotycznego obowiązku zaciągali się do legionów Piłsudskiego, które torowały drogę do wolności.Walce o niepodległość towarzyszyły nadzieje, że wolna Polska będzie sprawiedliwa.Spodziewano się, że powstanie państwa polskiego będzie aktem rewolucyjnym, że zło i krzywda ludzka znikną bez śladu [ Pobierz całość w formacie PDF ]