[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W większym stopniu spadek produkcji objął dobra inwestycyjne niż konsumpcyjne.W warunkach zmniejszonej produkcji powszechnym zjawiskiem stało się bezrobocie.Położenie bezrobotnych i ich rodzin było ciężkie, ponieważ w większości krajów uprzemysłowionych nie otrzymywali oni zasiłków, byli więc zdani na siebie.Taka sytuacja sprzyjała natomiast producentom i pracodawcom, ponieważ mogli oni obniżać zarobki i wymuszać większą wydajność pracownika.Spadające ceny towarów z powodu spadku popytu zmusiły producentów do umacniania monopolu, który eliminował konkurencję i najtańszym kosztem produkował.Jednakże kryzys nie dotknął tylko strefy produkcji przemysłowej, ale i rolniczej.Spadek cen na artykuły rolne spowodował zubożenie wsi.Wiele gospodarstw chłopskich nie wytrzymało warunków finansowych i przeszło w ręce wierzycieli, natomiast wielcy plantatorzy niszczyli zapasy i plony.Dramatycznie wyglądała sytuacja w krajach, w których przeważała ludność wiejska /w Europie Środkowej/, gdzie załamanie cen artykułów rolnych trwało do 1935r.Niekorzystną sytuację rolników stwarzało zjawisko tzw.Nożyc cen, które dotkliwie uderzało w producentów rolnych.Zjawisko to polegało na tym, że za tą samą ilość danych produktów innych można było z biegiem czasu kupić coraz mniej.Kryzys w latach 1929-1933 objął swym zasięgiem również handle międzynarodowy.Polityka wszystkich państw była tak prowadzona aby ograniczyć import i zwiększyć eksport, w celu pozbycia się zapasów towarów.W konsekwencji tych działań nastąpił olbrzymi spadek obrotów handlu zagranicznego.Kraje przemysłowe w celu ożywienia eksportu zaczęły sprzedawać towary za granicą poniżej cen światowych, a wszelkie straty z tego tytułu zaczęto rekompensować dotacjami ze skarbu państwa.Stosowanie takiej polityki doprowadziło do wprowadzenia ceł na towary importowane /Wielka Brytania wprowadziła 50% cło w 1931r na towary których import był za wysoki/.Analizując skutki kryzysu należy również wspomnieć o załamaniu walutowym; złoto, które było podstawą systemu walutowego zaczęło niekontrolowanie wypływać z banków.W takiej sytuacji kryzys nastąpił w krajach Ameryki Płd, a we wrześniu 1931r.w Wielkiej Brytanii.Niektóre państwa broniły się przed spadkiem wartości waluty przez stosowanie polityki deflacyjnej, polegającej na sztucznym utrzymywaniu wysokiej wartości pieniądza.Takie zabiegi powodowały podwyższenie stóp kredytowych i utrzymywanie się zastoju gospodarczego.W związku z tym państwa dotknięte kryzysem przeżywały trudności finansowe, gdyż zmniejszały się dochody skarbu państwa, co powodowało deficyt budżetowy.Banki niektóre zaczęły ogłaszać upadłość.W okresie kryzysu wyraźnie nastąpił spadek przyrostu naturalnego.31.Istota interwencjonizmu państwowego.Kapitalizm regulowany.Kapitalizm regulowany został zapoczątkowany w latach 30 XX w.I rozwinięty po II wojnie światowej.Nurt interwencjonistyczny był przede wszystkim reakcją na niedoskonałości rynku.Były one dostrzegane od dawna, ale przełom przyniosła dopiero teoria J.M.Keynesa.Zasadniczy postulat autora, mówiący o konieczności aktywnego uczestnictwa państwa w rozwiązywaniu problemów rynkowych, dość szybko zyskał sobie popularność.Tłumaczy się to najczęściej dwiema przyczynami: postulat ten został sformułowany w okresie kryzysu gospodarczego świata zachodniego, kiedy stało się oczywiste, że niezbędne jest przewartościowanie dotychczasowych poglądów na gospodarkę i rolę rynku.Po drugie był logicznym wnioskiem, która obnażyła wiele dotychczasowych teorii.Poglądy Keynesa były zbieżne z wieloma ekonomistami.Jako przykład może posłużyć postulat podejmowania przez państwo inwestycji /robót publicznych/ w celu ograniczenia bezrobocia.Keynes nie negował fundamentów gospodarki rynkowej.Nie proponował np.zastępowania własności prywatnej własnością publiczną.Sądził jednak, że istotne rozszerzenia funkcji państwa jest absolutnie niezbędne, gdyż jest jedynym środkiem, który pozwala uniknąć zniszczenia obecnych form gospodarki w całości oraz warunkiem pomyślnego funkcjonowania inicjatywy indywidualnej.Upowszechniło się i utrwaliło przekonanie o konieczności aktywnej ingerencji państw w gospodarkę.Wypracowany został keynesistowski model interwencjonizmu państwowego.Eksponował on stabilizacyjną funkcję państwa i walkę z bezrobociem jako priorytetowy cel polityki ekonomicznej.Jeśli chodzi o interwencyjną politykę państwa to nie jest ona nastawiona tylko na eliminację doraźnych zaburzeń, ale obejmuje sterowanie globalne w dziedzinie: kształtowania równowagi rynkowej, stabilizacji cen, pełnego zatrudnienia siły roboczej, wpływania na proporcje podziału dochodów, popieraniu rozwoju np.rolnictwa, energetyki, promowania eksportu w celu zrównoważenia lub osiągnięcia nadwyżki w bilansie płatniczym.Państwo powinno mieć szerokie uprawnienia w gospodarowaniu dobrami i usługami publicznymi związanymi z obroną narodową, bezpieczeństwem publicznym, oświatą, nauką, ochroną zdrowia, infrastrukturą łącznościową i komunikacyjną oraz ochroną naturalnego środowiska człowieka.Do realizacji swoich celów społecznych i gospodarczych państwo ma możliwość wykorzystania różnorodnych narzędzi bezpośrednich, do których zalicza się normy ochronne obejmujące: zdrowie, środowisko naturalne, technologię wyrobu wielu produktów, jakość towarów itp.Urzędy nadzoru gospodarczego wykorzystywane są do kontrolowania uczciwości konkurencji, prowadzenia polityki antymonopolowej, do popierania różnych priorytetów dziedzin produkcji itp.Wśród narzędzi pośredniego oddziaływania najważniejszą rolę odgrywają: podatki, cła, polityka pieniężna i kredytowa, polityka walutowa i celna, polityka rozdysponowania dochodów budżetu centralnego pomiędzy różne konkurujące cele społeczne i gospodarcze.Stosowanie tych narzędzi ma na celu złagodzenie lub przezwyciężenie wielu negatywnych cech, jak groźba inflacji, bezrobocia, niszczenia naturalnego środowiska itp.Interwencyjna polityka państwowa oznacza nie tylko akcję socjalną państwa, ale szeroko pojęte bezpieczeństwo socjalne wszystkich obywateli kraju.32.Gospodarka Niemiec hitlerowskich.Niemcy już wkrótce po dojściu do władzy Hitlera /styczeń 1933/ zaczęły przygotowania do wojny.Nowoczesny i dobrze rozwinięty przemysł stanowił znakomite zaplecze.Jeszcze w okresie przedwojennym kontroli państwowej poddana została produkcja, co umożliwiło na przestawienie na potrzeby zbrojeń.Nastąpiło również zwiększenie inwestycji wojskowych.Poważnym krokiem w tym kierunku była realizacji czteroletniego planu gospodarczego rozpoczęta w 1936r.Do możliwości realizacji planów wojskowych potrzebne były surowce strategiczne, które musiano importować.Z niedostatku rezerw wynikała koncepcja wojny błyskawicznej.Niemiecka flota handlowa była 5 co do wielkości.Natomiast słabość floty wojennej powodowała jednak, że w przypadku wojny z mocarstwami zachodnimi i ogłoszenia przez nie blokady Niemcy nie mieliby możliwości importu drogą morską.Niemcy przywiązywały dużą wagę do kontaktów gospodarczych z sąsiednimi państwami satelickimi np.z Rumunii importowano ropę naftową oraz niektóre wyroby przemysłu metalowego, ze Słowacji niewielkie ilość ropy, rudy metali kolorowych i żelaza, z Bułgarii węgiel i rudy metali, z Bułgarii, Rumunii, Słowacji i Węgier artykuły rolne.Import nie pokrywał w pełni zapotrzebowania i dlatego przywiązywali dużą wagę do wykorzystywania surowców wtórnych oraz produktów zastępczych np.benzyna syntetyczna [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.W większym stopniu spadek produkcji objął dobra inwestycyjne niż konsumpcyjne.W warunkach zmniejszonej produkcji powszechnym zjawiskiem stało się bezrobocie.Położenie bezrobotnych i ich rodzin było ciężkie, ponieważ w większości krajów uprzemysłowionych nie otrzymywali oni zasiłków, byli więc zdani na siebie.Taka sytuacja sprzyjała natomiast producentom i pracodawcom, ponieważ mogli oni obniżać zarobki i wymuszać większą wydajność pracownika.Spadające ceny towarów z powodu spadku popytu zmusiły producentów do umacniania monopolu, który eliminował konkurencję i najtańszym kosztem produkował.Jednakże kryzys nie dotknął tylko strefy produkcji przemysłowej, ale i rolniczej.Spadek cen na artykuły rolne spowodował zubożenie wsi.Wiele gospodarstw chłopskich nie wytrzymało warunków finansowych i przeszło w ręce wierzycieli, natomiast wielcy plantatorzy niszczyli zapasy i plony.Dramatycznie wyglądała sytuacja w krajach, w których przeważała ludność wiejska /w Europie Środkowej/, gdzie załamanie cen artykułów rolnych trwało do 1935r.Niekorzystną sytuację rolników stwarzało zjawisko tzw.Nożyc cen, które dotkliwie uderzało w producentów rolnych.Zjawisko to polegało na tym, że za tą samą ilość danych produktów innych można było z biegiem czasu kupić coraz mniej.Kryzys w latach 1929-1933 objął swym zasięgiem również handle międzynarodowy.Polityka wszystkich państw była tak prowadzona aby ograniczyć import i zwiększyć eksport, w celu pozbycia się zapasów towarów.W konsekwencji tych działań nastąpił olbrzymi spadek obrotów handlu zagranicznego.Kraje przemysłowe w celu ożywienia eksportu zaczęły sprzedawać towary za granicą poniżej cen światowych, a wszelkie straty z tego tytułu zaczęto rekompensować dotacjami ze skarbu państwa.Stosowanie takiej polityki doprowadziło do wprowadzenia ceł na towary importowane /Wielka Brytania wprowadziła 50% cło w 1931r na towary których import był za wysoki/.Analizując skutki kryzysu należy również wspomnieć o załamaniu walutowym; złoto, które było podstawą systemu walutowego zaczęło niekontrolowanie wypływać z banków.W takiej sytuacji kryzys nastąpił w krajach Ameryki Płd, a we wrześniu 1931r.w Wielkiej Brytanii.Niektóre państwa broniły się przed spadkiem wartości waluty przez stosowanie polityki deflacyjnej, polegającej na sztucznym utrzymywaniu wysokiej wartości pieniądza.Takie zabiegi powodowały podwyższenie stóp kredytowych i utrzymywanie się zastoju gospodarczego.W związku z tym państwa dotknięte kryzysem przeżywały trudności finansowe, gdyż zmniejszały się dochody skarbu państwa, co powodowało deficyt budżetowy.Banki niektóre zaczęły ogłaszać upadłość.W okresie kryzysu wyraźnie nastąpił spadek przyrostu naturalnego.31.Istota interwencjonizmu państwowego.Kapitalizm regulowany.Kapitalizm regulowany został zapoczątkowany w latach 30 XX w.I rozwinięty po II wojnie światowej.Nurt interwencjonistyczny był przede wszystkim reakcją na niedoskonałości rynku.Były one dostrzegane od dawna, ale przełom przyniosła dopiero teoria J.M.Keynesa.Zasadniczy postulat autora, mówiący o konieczności aktywnego uczestnictwa państwa w rozwiązywaniu problemów rynkowych, dość szybko zyskał sobie popularność.Tłumaczy się to najczęściej dwiema przyczynami: postulat ten został sformułowany w okresie kryzysu gospodarczego świata zachodniego, kiedy stało się oczywiste, że niezbędne jest przewartościowanie dotychczasowych poglądów na gospodarkę i rolę rynku.Po drugie był logicznym wnioskiem, która obnażyła wiele dotychczasowych teorii.Poglądy Keynesa były zbieżne z wieloma ekonomistami.Jako przykład może posłużyć postulat podejmowania przez państwo inwestycji /robót publicznych/ w celu ograniczenia bezrobocia.Keynes nie negował fundamentów gospodarki rynkowej.Nie proponował np.zastępowania własności prywatnej własnością publiczną.Sądził jednak, że istotne rozszerzenia funkcji państwa jest absolutnie niezbędne, gdyż jest jedynym środkiem, który pozwala uniknąć zniszczenia obecnych form gospodarki w całości oraz warunkiem pomyślnego funkcjonowania inicjatywy indywidualnej.Upowszechniło się i utrwaliło przekonanie o konieczności aktywnej ingerencji państw w gospodarkę.Wypracowany został keynesistowski model interwencjonizmu państwowego.Eksponował on stabilizacyjną funkcję państwa i walkę z bezrobociem jako priorytetowy cel polityki ekonomicznej.Jeśli chodzi o interwencyjną politykę państwa to nie jest ona nastawiona tylko na eliminację doraźnych zaburzeń, ale obejmuje sterowanie globalne w dziedzinie: kształtowania równowagi rynkowej, stabilizacji cen, pełnego zatrudnienia siły roboczej, wpływania na proporcje podziału dochodów, popieraniu rozwoju np.rolnictwa, energetyki, promowania eksportu w celu zrównoważenia lub osiągnięcia nadwyżki w bilansie płatniczym.Państwo powinno mieć szerokie uprawnienia w gospodarowaniu dobrami i usługami publicznymi związanymi z obroną narodową, bezpieczeństwem publicznym, oświatą, nauką, ochroną zdrowia, infrastrukturą łącznościową i komunikacyjną oraz ochroną naturalnego środowiska człowieka.Do realizacji swoich celów społecznych i gospodarczych państwo ma możliwość wykorzystania różnorodnych narzędzi bezpośrednich, do których zalicza się normy ochronne obejmujące: zdrowie, środowisko naturalne, technologię wyrobu wielu produktów, jakość towarów itp.Urzędy nadzoru gospodarczego wykorzystywane są do kontrolowania uczciwości konkurencji, prowadzenia polityki antymonopolowej, do popierania różnych priorytetów dziedzin produkcji itp.Wśród narzędzi pośredniego oddziaływania najważniejszą rolę odgrywają: podatki, cła, polityka pieniężna i kredytowa, polityka walutowa i celna, polityka rozdysponowania dochodów budżetu centralnego pomiędzy różne konkurujące cele społeczne i gospodarcze.Stosowanie tych narzędzi ma na celu złagodzenie lub przezwyciężenie wielu negatywnych cech, jak groźba inflacji, bezrobocia, niszczenia naturalnego środowiska itp.Interwencyjna polityka państwowa oznacza nie tylko akcję socjalną państwa, ale szeroko pojęte bezpieczeństwo socjalne wszystkich obywateli kraju.32.Gospodarka Niemiec hitlerowskich.Niemcy już wkrótce po dojściu do władzy Hitlera /styczeń 1933/ zaczęły przygotowania do wojny.Nowoczesny i dobrze rozwinięty przemysł stanowił znakomite zaplecze.Jeszcze w okresie przedwojennym kontroli państwowej poddana została produkcja, co umożliwiło na przestawienie na potrzeby zbrojeń.Nastąpiło również zwiększenie inwestycji wojskowych.Poważnym krokiem w tym kierunku była realizacji czteroletniego planu gospodarczego rozpoczęta w 1936r.Do możliwości realizacji planów wojskowych potrzebne były surowce strategiczne, które musiano importować.Z niedostatku rezerw wynikała koncepcja wojny błyskawicznej.Niemiecka flota handlowa była 5 co do wielkości.Natomiast słabość floty wojennej powodowała jednak, że w przypadku wojny z mocarstwami zachodnimi i ogłoszenia przez nie blokady Niemcy nie mieliby możliwości importu drogą morską.Niemcy przywiązywały dużą wagę do kontaktów gospodarczych z sąsiednimi państwami satelickimi np.z Rumunii importowano ropę naftową oraz niektóre wyroby przemysłu metalowego, ze Słowacji niewielkie ilość ropy, rudy metali kolorowych i żelaza, z Bułgarii węgiel i rudy metali, z Bułgarii, Rumunii, Słowacji i Węgier artykuły rolne.Import nie pokrywał w pełni zapotrzebowania i dlatego przywiązywali dużą wagę do wykorzystywania surowców wtórnych oraz produktów zastępczych np.benzyna syntetyczna [ Pobierz całość w formacie PDF ]