Saga historyczna Smak raju Masterton Graham, Masterton Vicki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Esther namydlała sobie ramiona. Ciekawe, czy również o Camille. Camille?Esther opowiedziała Isabelle historię, którą usłyszała od Sachy.Kiedyskończyła, Isabellepociągając papierosa, uniosła brwi do góry. To dopiero menage a trois*! Ale na litość boską, nie mów Sachy, ze ci o tym opowiedziałam.On jestokropnieprzewrażliwiony na tym punkcie. Nie dziwię się.Nigdy jednak nie widziałam tego Guillaume a.Jaki on jest?Esther położyła się na wodzie.Na powierzchni unosiły się jej piersi i splątanewłosy. Ujmę to w ten sposób: gdybym poznała Guillaume a wcześniej niż Sachę i gdybyGuillaume nie był żonaty, to& On ma w sobie niezwykłą siłę przyciągającą, wieszchyba, comam na myśli.Wcale ci się nie podoba, a jednocześnie nie możesz oderwać odniego oczu.Bardzo trudno to wyjaśnić.Przez cały czas zachowuje się tak, jakby miał ogromnąochotę zerwaćz ciebie ubranie i pójść z tobą do łóżka.Isabelle wypuściła dym. Wygląda na to, że to mężczyzna w moim typie. Ach, on nie jest chyba w typie żadnej kobiety.Z tego, co mówił mi Sacha& Może Sacha był szczególnie ostrożny.Ostatecznie skoro Guillaume ukradł mu jużjednążonę&Esther wstała, rozpryskując wodę, i sięgnęła po ręcznik. Kocham Sachę! Jeśli myślisz, że kiedykolwiek przyjdzie mi do głowy goporzucić&Isabelle roześmiała się. Ja tylko żartuję.Chodz, o ósmej mamy się spotkać ze wszystkimi u Fouqueta nakoktajlu.W tej właśnie chwili rozległo się pukanie do drzwi łazienki.To była H�loise. Mam selle Esther, telefon z Berlina!Esther, jeszcze mokra, owinęła się w szlafrok i odebrała telefon w garderobieJeannetteDelahaye.Kiedy czekała na połączenie, przyglądała się sobie badawczo w lustrze.Z ręcznikiemuwiązanym na głowie wyglądała zupełnie jak Arab. Esther? Sacha! Przez cały dzień czekałam na twój telefon! Czy u ciebie wszystko wporządku? Tak, a u ciebie? Oczywiście, że tak odrzekła. Ale co się z tobą działo?Nastała bardzo długa cisza, a potem usłyszała głos Sachy: & rozmawiałem z kilkoma osobami, które widziały się z Victorem pózniej, tegosamegowieczora& musiał więc wrócić do domu, a potem wyjść po raz drugi. A czy orientują się, gdzie on może teraz być? zapytała Esther. Albo gdziejestMarguerite? Za jakieś dwadzieścia minut mam się spotkać z pewnym mężczyzną gdzieś naFriedrichstra�e.Mój detektyw wszystkim się zajął.Jednak niezależnie od tego,co się zdarzy,wsiadam jutro w pierwszy samolot na Tempelhof.Powinienem więc wrócić na długoprzedślubem.Nie martw się! %7łyczę ci dobrej zabawy dziś wieczorem.A jutro czeka nasobojewspaniały dzień! Sacha& zaczęła Esther. Słucham? Sacha, kocham cię.Pokochałam cię już wtedy, gdy po raz pierwszy ujrzałam cięnaNormandii. Nie, to nieprawda.Wiem jednak, że teraz mnie kochasz.Rozłączył się.Esther siedziała ze słuchawką w ręku, kiedy Isabelle stanęła wdrzwiach ipopatrzyła na nią. To był Sacha? Uhm m. Czy u niego wszystko w porządku?Esther skinęła głową. W takim razie wstawaj rzekła Isabelle, zabierając jej słuchawkę iodkładając ją nawidełki. Chodz, ubierzemy cię!Kiedy byłam małą dziewczynką i myślałam o dniu ślubu, wyobrażałam sobie tylecudownychrzeczy.Suknia, kwiaty, chór, wszyscy goście śmiejący się i płaczącyrównocześnie.Niewiedziałam wtedy, że tego dnia będę cierpiała na najstraszliwszego kaca w życiu.W sobotę wstał słoneczny dzień.Przez poruszane lekkim wiatrem zasłony widaćbyło Paryż.Wszystkie jego barwy były jasne i czyste jak z akwareli Dufy ego.Nabalustradzie balkonowejza oknem Esther śpiewały ptaki, natomiast Esther leżała w łóżku, czując że masucho w ustach,obolałą głowę i zapuchnięte oczy.Kiedy weszła H�loise i rozsunęła zasłony,Esther zarzuciłasobie koc na głowę i zawołała przytłumionym głosem: Nie ma mnie! Wyprowadziłam się! Mademoiselle, mamy piękny dzień, akurat na ślub! Proszę, przyniosłam paniśniadanie!Gorąca kawa, rogaliki i proszę spojrzeć, karta od pani matki i ojca.Esther powoli wynurzyła się spod koca i spojrzała na świecące słońce jak naswojegośmiertelnego wroga. Umieram oświadczyła. Ale dzisiaj bierze pani ślub! Niezły wyczyn jęknęła Esther. Wziąć ślub i umrzeć tego samego dnia.H�loise poprawiła poduszki i pomogła Esther usiąść.Następnie postawiła przednią tacę.Wielka, biała koperta z napisem Esther została oparta o srebrny dzbanek zkawą.Esther długozmagała się z kopertą, aż w końcu udało jej się wyjąć dużą kartę z namalowanymina niejakwarelą kwiatami.W środku znajdowały się napisane ręką matki takie oto słowa:Dla naszej jedynej i ukochanej Córeczki w Dniu Zlubu, z najlepszymi życzeniamiod zawszekochających Tatusia i Mamusi, 16 kwietnia 1938.Kiedy wolnym ruchem zamykała kartę, nie mogła opanować ściskania w gardle i łeznapływających do oczu.Całe dzieciństwo, wszystkie te lata przytulania i kłótni,całowania ikrzyków stały się teraz samymi miłymi wspomnieniami.Ta karta oznaczała, że teczasy jużminęły, a rodzice pogodzili się z tym faktem.Do pokoju weszła Isabelle. Bonjour, panno młoda.Czy jesteśmy podekscytowani? Była już jakaś wiadomość od Sachy? Nie martw się odparła Isabelle. Dzwonił o szóstej rano.Mówił, że nieznalazł jeszczeVictora i Marguerite, ale jest dobrej myśli.Właśnie wyjeżdżał z hotelu nalotnisko.Powinienwylądować na Le Bourget około dziesiątej.Będzie miał jeszcze mnóstwo czasu, abysięprzygotować! Usiadła na brzegu łóżka i poczęstowała się małym kawałkiemrogalika. Aha,przy okazji kazał cię zapewnić o swojej dozgonnej miłości i powiedział, że niemoże się jużdoczekać, żebyś została panią David.Esther nalała sobie kawy.Siedziała, trzymając filiżankę w dłoniach i popijającgorący napójmałymi łykami.Czuła się coraz lepiej.Jeżeli Sacha był dobrej myśli w sprawieVictora iMarguerite, to może rozjaśni się trochę cień wiszący nad ich ślubem.A ona niebędzie musiałaczuć się winna, że jest szczęśliwa.Do pokoju wkroczyła pospiesznie matka Esther. Jeszcze nie wstałaś? Jest tyle rzeczy do zrobienia! O wpół do dziesiątejprzychodzi Anton,żeby cię uczesać! Czy mam poprosić, aby przygotowano ci kąpiel?Esther odstawiła filiżankę z kawą i wyciągnęła rękę. Mamusiu& dziękuję za kartkę& jest piękna. No cóż sapnęła matka. Nie co dzień wydaje się za mąż swoją jedyną córkę.Cieszymy się razem z tobą.Jesteśmy szczęśliwi i już, nawet mimo to, że nie jestksięciem! Och, mamo o o!Ubieranie panny młodej było wdzięczną i niemal magiczną czynnością.Esther staław pełnejcudownych luster garderobie Jeannette Delahaye.Słońce wpadało do środka,oświetlającbłyszczący biały jedwab i połyskujące białe perły oraz urocze kokardy, którezdobiły tren.Isabelle i Doris zostały tam do pomocy, chociaż głównie stały i patrzyły, jakEsther sięprzeobraża.Anton ułożył jej włosy w delikatne loki, które okalały twarz, a jego asystentkaBlanchepomalowała oczy Esther tak, aby wydawały się wyjątkowo błyszczące i niewinne.Esther zawszebyła śliczna, dzisiaj jednak wyglądała po prostu oszałamiająco i tak się teżczuła.Przyszła matka, aby ją zobaczyć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki