Blake Jennifer Walc o północy 2

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dochodziła jedenasta w nocy, kiedy obaj mężczyzni wrócili.Nikt jeszcze nie poszedł spać, chociażAmelia iChloe starały się przekonać panią Declouet, że rozsądek przemawia za tym, aby udała się naspoczynek.Starszakobieta siedziała prosto, w ręku trzymała różaniec i w ogóle niewiele mówiła, zapewne zatopiona wmodlitwie.Wydawała się mniejsza, jakby skurczona, a jej oczy sprawiały wrażenie głęboko zapadniętych.Wystarczyło tylko spojrzeć na twarze obu mężczyzn, by od razu odgadnąć, iż wyprawa zakończyła sięniepowodzeniem.Karol przy drzwiach odebrał od nich kapelusze i ociągał się z odejściem.Isa, którysiedziałrysując u stóp Amelii, podniósł głowę.- Niestety - odezwał się Robert, kiedy już przeszedł przez salon i opadł na sofę.- Myśleliśmy.to znaczy mieliśmy nadzieję, że wrócił, kiedy nas nie było - dodał Jerzy.Wysunąłsobie krzesło,by usiąść w pobliżu Chloe.Uśmiechnął się blado, gdy położyła mu dłoń na ramieniu.- Sprawdziliście.- Sprawdziliśmy wszędzie - przerwał Robert wprawdzie spokojnie, ale tonem zniecierpliwienia.St.Martinville zamieszkiwało nie więcej niż czterystu mieszkańców, kilkuset dalszych miało swojesiedzibywzdłuż brzegów rzeki, w jej górnym i dolnym biegu.Liczba miejsc, w których mógł przebywaćJulian, byłaograniczona.- Tawerny? - upewniała się Chloe.- Również.Widziano go w pewnym miejscu po drugiej stronie miasta, niedaleko Teche, ale to byłjedyny ślad, naktóry natrafiliśmy.- Jakby się zapadł pod ziemię - powiedział Jerzy.- A jego wierzchowiec? - Chloe odwróciła się do niego.- Z wierzchowcem sprawa przedstawia się dziwnie.Został znaleziony przed stajnią hoteluBroussarda.Nikt niebył w stanie powiedzieć, czy ktoś go tam odprowadził, czy też sam tam trafił, ponieważ dobrze znałto miejsce.Robert wyprostował się, kierując zdecydowane spojrzenie na ciotkę.- Jeśli do rana nie wróci, trzeba będzie powiadomić szeryfa.- Nie! - rzuciła pani Declouet tonem nie znoszącym sprzeciwu.Podobnie jak większość plantatorów w okolicy nie ceniła działalności stróżów prawa, chyba żezajmowali siępowstrzymywaniem napływu osób niepożądanych.Ale akurat tego ostatnio nie robili.Zbyt oddaleniod miast, byliczyć na ochronę, plantatorzy zwykli bronić się sami.Istniały nocne patrole złożone z dorosłychmężczyzn.Prasana Północy utrzymywała, że ich rola polega wyłącznie na wyłapywaniu uciekinierów i zapobieganiuotwartymzgromadzeniom niewolników, które mogłyby prowadzić do zamieszek.Patrole zapewniały jednakwiele innychrodzajów ochrony.Z czasów ustalania granic posiadłości w tym rejonie utrzymała się mocą tradycjizasada, że przyzetknięciu się z jakimikolwiek podejrzanymi zachowaniami należało najpierw strzelać, a dopieropózniej stawiaćpytania.Wszelkie próby modyfikacji owej reguły spotykały się ze szczerym oburzeniem.Większośćwysiłków78przedstawicieli prawa nie została doceniona ze względu na ich zbyt łagodne i kompromisowe metodydziałania.Efektem była niezależność, ale przy tym także arystokratyczne przeświadczenie plantatorów omożliwościdziałania ponad prawem.- Bądz rozsądna, ciociu Zofio.Należy starannie przeszukać teren wzdłuż Teche, i to w obie strony.Poza tymtrzeba postawić bardzo wiele pytań.Jeśli z tym pierwszym zadaniem od biedy poradziłoby sobiedwóch mężczyzn,o tyle drugie wymaga znacznie większej władzy niż ta, którą my dysponujemy.- Do poszukiwań możemy wysłać wszystkich robotników z czworaków.Jeśli zaś chodzi o pytania,czegóżmożemy się dowiedzieć? Nie sądzisz, że gdyby ktokolwiek wiedział, gdzie przebywa Julian,przesłałby namwiadomość? Jeśli natomiast istnieje jakiś powód, dla którego nie chcą udzielić nam informacji,żaden szeryf odnich tego nie wydobędzie.Robert zerknął na Amelię.Przez chwilę wytrzymywała spojrzenie granatowych oczu z niemą prośbąo wsparcie,potem wstała i przeszła parę kroków, by klęknąć przy krześle teściowej.- Proszę, M mere.Nie wolno zwlekać.Każda stracona chwila może oznaczać mniejszą szansęodnalezieniaJuliana żywego.Jeżeli szeryf i jego ludzie mogą pomóc, jeżeli mogą zmobilizować do pomocyszerszy krąg ludzi,pozwólmy im to zrobić.Nie powiedziała tylko, choć taka myśl błąkała się zapewne w umysłach wszystkich, że szeryf mógłbytakżezorganizować grupę ludzi do przeszukania rozlewiska.Zdarzały się już przypadki uratowaniazaginionychmężczyzn z pułapki mulistych bagnisk.- Julian wróci - stwierdziła starsza pani, opanowując drżenie ust.- Nie ma potrzeby robić wielkiegozamieszania.- Nie możemy mieć pewności.- Pomyśl, ch�re, jaki podniesie się hałas [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki