[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zostawiła je na kontynencie, zapa-kowane w pudła, owinięte bibułą.Zaczynała się z tym godzić: pewne rzeczy są już za nią.%7łycie stanie sięteraz przygodą z umysłu, a może jeszcze jakiejś części jej ciała, do tej porynienaruszonej gdzieś we wnętrzu.Drzwi otworzyły się powoli ze skrzypieniem.Bezwiednie wyciągnęła rękę. Midas, dzięki Bogu, wróciłeś.Och. Cholera jasna, Ido, co się stało?Carl podbiegł.Skrzywiła się, kiedy jego grube ramiona wśliznęły siępod jej pachy.Ostrożnie ją posadził.Ukucnął, przyciągnął jej głowę dopiersi.Słyszała, jak pod koszulą szybko bije mu serce. W porządku  zapewniła sztywno, próbując się odsunąć.Nie puścił, nic nie mówił.Prawie niezauważenie wzmocniłuścisk.Gorąco jego dłoni przenikało przez jej bluzkę.Odepchnęła go, robiąc głęboki wdech. W porządku  powiedziała spokojnie, uniosła się z trudem i usiadłana fotelu.Pokiwał głową, nie patrząc na Idę. Wybacz, Carl, ale wolałabym zostać sama.Poszedł wstronę drzwi.Zatrzymał się w progu. Dokąd wybrał się Midas? Co? Właśnie widziałem, jak się pakuje.Wyjechał.Oparła głowę na dłoniach.Musiała bardzo się wysilić, żeby Carl jąusłyszał.LRT Wolałabym zostać sama  powtórzyła.Cicho zamknął za sobądrzwi.LRT3OPOWIETRZU WIROWAA
Y MILIONY PA
ATKÓW, opadaÅ‚y powoli jak oce-aniczny osad.Z
nieg wiał nad drogami St.Hauda's Land, gromadził się nakrzakach.Ptak z szerokimi skrzydłami unosił się na prądach powietrznychjak płaszczka.Midas nie spieszył się w drodze powrotnej  miał złe prze-czucie, że w domu znajdzie wspomnienie Idy  więc wybrał długą trasękrajobrazową.Zatrzymał się na małym parkingu przy punkcie widokowym wy-chodzącym na płytką dolinę, poszatkowaną na kwadraty kamiennymi mur-kami.Obok płynął strumyk.Po chwili Midas zdjął buty i skarpetki i zanu-rzył palce nóg w zimnym prądzie.Coś go ukąsiło, odskoczył.Z paluchazwisała mu mała pijawka, ssała krew.W samochodzie miał zapalniczkę,więc usiadł na masce i przypalił pijawkę, żeby odpadła.Pijawka zmarsz-czyła się i zaczęła paskudnie śmierdzieć.Przytrzymał jej przypalone ciałkow ręku.Chciał zrobić zdjęcie, ale gdy tylko dotknął aparatu, zrobiło mu sięniedobrze.Ogarnęła go nagła odraza, zdjął torbę z ramienia i zamknął apa-rat w bagażniku.Potem schylił się nad krzakiem, z rękami na kolanach.Czuł, że zaraz zwymiotuje.Nic z tego nie wyszło.Jechał do domu, słucha-jąc informacji o sytuacji na drogach i banalnych piosenek miłosnych z latsiedemdziesiątych.Ogrzewanie mruczało, śnieg padał coraz gęściej.Płatkiśniegu przylepiały się do szyby i więdły jak rozgwiazdy.Wrócił o zmierzchu.Usiadł przy stole z kubkiem kawy i kieliszkiemczerwonego wina.Zakłopotany spędził pół godziny w sklepie z alkohola-mi, próbując wychwycić różnice między wszystkimi wystawionymi butel-kami.Smak był podły, tak jak się spodziewał, ale i tak wypił wino.W radiuwybitny aktor czytał Czarnoksiężnika z Krainy Oz.Właśnie dotarł doszczęśliwego zakończenia.Lew odzyskał odwagę, Blaszany Drwal serce,Strach na Wróble rozum.Midas zamachnął się i strącił radio ze stołu.Leżało na posadzce, tracączasięg.Głos aktora zrobił się bełkotliwy, przeszedł w niezrozumiały char-kot.LRTMidas wiedział, że nie potrafi być z ludz
mi.Odkąd spotkał Idę, powta-rzał to sobie jak mantrę, kiedy leżał w bezsenne noce w łóżku i myślał oniej.Najwyraz
niej nie był zdolny do nawiązywania stosunków towarzy-skich.I co ma w zamian? Spojrzał na aparat.Musiał go bezwiednie wyjąć ztorby, bo lustrzanka stała na stole z dyndającą osłoną obiektywu.Midaswyobraził sobie, że umarł, że go rozcięto i wszystkie kości, mięśnie, arteriei naczynia włosowate prowadziły do jamy w klatce piersiowej, gdzie za-miast serca był aparat fotograficzny.Chwycił pasek i rzucił jak radio.Aparat odbił się od lodówki i z brzę-kiem wylądował na kafelkach.Midas wypił wino, dolał do kieliszka i poło-żył głowę na stole.Wino było mocne: z bliska kółka po kawie orbitowałymu przed oczami.Zdołał odzyskać ostrość widzenia, ale kiedy podniósłwzrok, wydało mu się, że jest na rondzie, a ściany kręcą się wokół niegorazem z tymi wszystkimi zdjęciami, brudnymi odciskami palców z prze-szłości, czarno-białymi wspomnieniami.Jęknął i zamknął oczy, ale wspo-mnienia nie zniknęły.Ojciec miażdżący w dłoni pancerze ważek, płaczącamatka z pękiem poszarpanych róż na kolanach, stado meduz unoszącychsię w wodzie wokół niego, Ida wchodząca do kwiaciarni z mokrymi wło-sami przylepionymi do głowy.KTOZ
PUKAA
DO DRZWI, DZWONEK DZWONIA
RAZ PO RAZ.Midasmocno zamrugał i wstał.Zatrzymał się w korytarzu między kuchnią a ho-lem.Dzwonek i pukanie nie ustawały.Odwrócił się, popatrzył na pustą bu-telkę po czerwonym winie leżącą na kuchennym stole.Puk, puk, puk.Trzymając się za głowę, poczłapał do drzwi.Oślepiająco jasne światło wy-pełniło korytarz.Zajęło mu chwilę, zanim dostosował wzrok [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl