[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem chwyciłem resztki smyczy, zwisające z jego szyi i wskazałem mu drogę wzdłużoddalającego się tropu.Wydawało się, że zrozumiał.Opuścił nos ku ziemi i pobiegłnaprzód.Kierował się, ciągnąc mnie za sobą, prosto w stronę.Równin Lidi, po pewnymczasie zwracając swe kroki wyraz
nie ku wiosce àurian.MogÅ‚em siÄ™ tego domyÅ›lić!Samica biegÅ‚a za nami.Jednak wkrótce zaczęła siÄ™ coraz bardziej zbliżać, aż w koÅ„cuznalazÅ‚a siÄ™ tuż obok mnie i Radży.Nie upÅ‚ynęło wiele czasu, a wydawaÅ‚a siÄ™ czućw moim towarzystwie równie swobodnie jak jej pan i wÅ‚adca.BiegliÅ›my chyba dość szybko i to przez dÅ‚ugi czas, gdyż powtórnie weszliÅ›myw obszar cienia i wkrótce potem zauważyÅ‚em przed nami wielkiego lidi, spokojnieprzemierzajÄ…cego równinÄ™.Na jego grzbiecie dostrzegÅ‚em dwie ludzkie postacie.Gdybym miaÅ‚ pewność, że jaloki nie skrzywdzÄ… Dian, poszczuÅ‚bym je na lidi i jego pana,ale oczywiÅ›cie takiego ryzyka nie mogÅ‚em podjąć, gdyż stawka byÅ‚a zbyt poważna.Jednak bieg wydarzeÅ„ wymknÄ…Å‚ siÄ™ spod mojej kontroli w chwili, gdy RadzÄ…podniósÅ‚ Å‚eb i zauważyÅ‚ cel naszego poÅ›cigu.SkoczyÅ‚ naprzód z takÄ… siÅ‚Ä…, że runÄ…Å‚em natwarz.Smycz wyskoczyÅ‚a mi z dÅ‚oni i Radża pognaÅ‚ jak wiatr za lidi i jego jez
dz
cami.Tuż przy nim biegła samica, odrobinę tylko mniejsza, ale niewątpliwie równie dzikai krwiożercza.89Hienodony poruszały się w zupełnej ciszy, bez jednego szczeknięcia, aż lidi sam jezauważył i niezgrabnym, ciężkim, lecz bardzo szybkim galopem ruszył do ucieczki.Wtedy jaloki zaczęły ujadać, na początku nisko i jakby żałośnie, potem coraz wyżej,dziko i przerażająco, by zakończyć serią krótkich, ostrych szczęknięć.Zacząłem sięobawiać, że może to być zew myśliwski ich sfory.Jeżeli okazałoby się to prawdą,zarówno porywacz, jak i Dian mieli bardzo niewielkie szansę na przeżycie.I ja również.Tak więc zdwoiłem wysiłki, chcąc nadążyć za jalokami, ale równie dobrze mógłbym sięstarać przegonić lecącego ptaka.Jak już wielokrotnie powtarzałem, nie ma we mnie nicz szybkobiegacza.Okazało się jednak, że w tym momencie wyszło mi to tylko na dobre gdybym miał nieco bardziej rącze stopy, mógłbym stracić Dian już na zawsze.Lidi, z psami biegnącymi z obu jego boków, już niemal zniknął w spowijającychcałą okolice, ciemnościach, gdy zauważyłem, że wyraz
nie skręca w prawo.Jak sięzorientowałem, było to spowodowane nieustannymi atakami Radży, wyskakującegowysoko w powietrze u jego lewego boku.Mężczyzna na grzbiecie lidi starał się trafićhienodona swą długą lancą, jednak Radża niespecjalnie się tym przejmował, ciągłąskacząc i gryząc.W rezultacie lidi skręcał w prawo, a im dłużej się temu przyglądałem, tym bardziejbytem przekonany, że Radża i jego towarzyszka mają wyraz
nie określony cel i działająwspólnie, gdyż samica po prostu spokojnie biegła po prawej stronie lidi, poszczekująctylko od czasu do czasu.W każdym razie miałem pewność, że mogę spokojnie zatrzymać się tam, gdziejestem i oczekiwać na dalszy bieg wydarzeń, gdyż jasno uświadamiałem sobie dwierzeczy: po pierwsze, jeżeli teraz przewrócą lidi, w żaden sposób nie uda mi się do nichdotrzeć, zanim stanie się nieszczęście, zaś po drugie jeżeli lidi nie przewróci się jeszczeprzez kilka chwil, zamknie koło i znajdzie się w pobliżu miejsca, w którym stoję.I tak się właśnie stało.Ich sylwetki już niemal całkowicie zniknęły w mroku, a potemznowu się pojawiły, tym razem daleko z prawej strony.Zataczały koło, poruszającsię mniej więcej w moim kierunku.Czekałem, aż będę mógł dostatecznie dokładnieokreślić punkt, w którym powinienem się znajdować, aby przechwycić lidi.Mogło się tookazać trudniejsze niż początkowo przewidywałem, gdyż w pewnej chwili zauważyłem,że lidi stara się skręcić jeszcze bardziej w prawo.Gdyby to zrobił, znalazłby się dalekopo mojej lewej stronie, zataczając koło dużo ciaśniejsze niż to, które nakreśliły dla niegojaloki.I wtedy zobaczyłem, że samica skacze i gryzie go, a gdy sekundę póz
niej lidichciał skręcić w drugą stronę to znaczy w lewo, zaatakował Radża, utrzymując go nawybranej przez siebie drodze.Dwie dzikie bestie pędziły swoją ofiar? prosto na mnie! To było wspaniałe.Wiązało się z tym coś jeszcze.Coś, co sobie uświadomiłem, gdy nieco wyraz
niejzobaczyłem biegnącą wprost na mnie gigantyczną masę.Otóż poczułem się tak, jakbymstał na torach kolejowych naprzeciw nadjeżdżającego ekspresu.90Jednak zdusiłem w sobie te nieprzyjemne refleksje, zbyt wiele zależało od tego,bym przywitał te górę przerażonego mięsa dobrze wymierzonym ciosem włóczni.Zostałem więc na miejscu, czekając, aż ogromne stopy zgniotą mnie i wdepcząw ziemie, zdecydowany jednak, zanim upadnę, jak najgłębiej wbić moją włócznie w ichwłaściciela.Lidi znajdował się już tylko około stu stóp ode mnie, gdy Radża szczeknął Jolka razytonem, który wyraz
nie różnił się od ich myśliwskich zawołań.Natychmiast zarówno on,jak i samica skoczyli ku szyi przeżuwacza.%7ładne z nich nie chybiło.Zawisły na niej, mocno uczepiwszy się potężnymi kłami.Ich ciężar ściągał łeb lidi ku ziemi co tak utrudniało mu bieg, że zanim dotarł do miejsca,w którym stałem już niemal nie posuwał się do przodu, całe swą energie poświęcając napróby uwolnienia się od napastników uderzeniami przednich łap.Dian zauważyła mnie i rozpoznała [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

przylepto3.keep.pl