[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Aûskultu, princo, li diris, neniel mi povas kompreni tion,kion vi faris.Çu vi volas diri, ke vi rezignis pri dudek mil fun-toj çiujare nur çar ne plaçis al vi la maniero de ilia akirado?Vi estas ja mirindaîo! Jen, mi havas proponon por fari al vi. Vi ne provos remeti min sur la tronon, çu? Tute ne.Mervo kiel respubliko prosperegas.Cetere, vi nepovus tion elporti. En tio vi pravas. Sinjoro Scobell sin klinis antaûen. Princo, li diris, vi ankoraû ne faris planojn pri la eston-teco, çu? Mi ja pripensis unu-du aferojn.Botpurigado estis la las-ta.Sed mi ne decidi¸is definitive. Bone.Jen de ni parolu afereme.Çu vi iam aûdis la histo-rion pri la uloj, kiuj vetis inter si, kaj la ulo, kiu proponis, keli tenu la monon, kaj tiam ili volas scii, kiu tenos lin? Kiam mi estis ankoraû infaneto en la lulilo, mi piedbatismian vartistinon, çar ÿi rakontis al mi tiun historion. Nu, tiel estas kun mi.Vi scias, ke mi havas amason da in-teresoj en Ameriko? Nu, mi havas amason da uloj, kiuj obser-vas tiujn interesojn miaparte.Kion mi nun bezonas estas iupor observi tiujn ulojn.Çu vi komprenas, kion mi celas? Mi150 LA PRINCO KAJ BETTYeLIBRObezonas honestan viron, viron al kiu mi povos fidi.Ne nece-sas, ke li estu financa geniulo.Li nur estu honesta, kaj tiunoficon mi proponas al vi.Kaj mi vin pagos bonege. Kiel? kriis Johano. Çu vere vi faros tion? Li malrapide entiris la spiron. ¯i ÿajnas ja sufiçe bona ofico, li diris. ¯i estas via, se vi ¸in prenos. Ne estas trompaîo çi-foje? Vi ne postulos, ke mi entrepre-nu vetludejon kiel flankan okupon? Ne.¯i estas honesta aran¸o.Çu vi akceptas? Johano klinis sin trans la tablo, kaj etendis la manon. Mi akceptas, li diris. Kaj dankon, ke vi savis al mi la vi-von.Mi ne havis bonan opinion pri tiu botpurigada projek-to. Li apogis sin al la dorso de la se¸o kaj rigardis al sinjoroScobell. Mi eç imagi ne povas, kion vi faris kun viaj flugiloj kajharpo, li diris mediteme. Vi ja aspektas mirinde simila alhomo. Johano kaj Betty geedzi¸is kviete almenaû tiel kviete kielpermesis la vila¸a orgenisto, fortika ludanto du semajnojnposte en la pre¸ejo en Norworth.La edzini¸onton transdo-nis sinjoro Scobell, kiu, kun delikateco nekredebla al la plej-multoj el tiuj kiuj konis lin, sin detenis de fumado dum laceremonio.La edzi¸a matenman¸o okazis en la kastelo, kajpost la man¸o la novaj geedzoj foriris per aûtomobilo, dona-cita de la duonpatro de la edzino, por fari la mielmonatanvoja¸on.Dum la veturigisto turnis la krankon de la aûtomobilo, si-151 LA PRINCO KAJ BETTYeLIBROnjoro Benjamin Scobell montris la solan signon de sentimen-to, kiun la historio enskribis en lian krediton.Betty estis jam en la kupeo, kaj Johano, butonumante sianaûtomobilan jakon, estis ÿin sekvonta, kiam la financisto lintiris flanken. Hej! li diris. Unu momenton, princo. Johano klinis al li atenteman orelon. Princo, diris sinjoro Scobell, serioze fumigante sian ci-garon kaj direktante la okulojn al la malproksimaj montetoj. Mi havas ion por peti al vi. Jes? diris Johano. Kio tio estas? Sinjoro Scobell daûre observis la malproksimajn monte-tojn. Mi deziras, ke vi nomu lin Benjamin, li diris mallaûte. Lin? diris Johano, senkomprene. Kiu?.Sankta çielo! Li fikse rigardis la financiston.Lia viza¸o portis iom kon-fuzitan esprimon. La îurnaloj nomas vin Akcela Scobell, çu ne? li diris fine.Sinjoro Scobell ru¸i¸is de plezuro. Nu, jes.Estas tiel. Johano penseme balancis la kapon. Mi ne miras, li diris. Mi ne miras.Adiaû. Li malrapide aliris la aûtomobilon.152 LA PRINCO KAJ BETTYeLIBROwww.omnibus.se/inkoISBN 91-7303-051-1153 [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
. Aûskultu, princo, li diris, neniel mi povas kompreni tion,kion vi faris.Çu vi volas diri, ke vi rezignis pri dudek mil fun-toj çiujare nur çar ne plaçis al vi la maniero de ilia akirado?Vi estas ja mirindaîo! Jen, mi havas proponon por fari al vi. Vi ne provos remeti min sur la tronon, çu? Tute ne.Mervo kiel respubliko prosperegas.Cetere, vi nepovus tion elporti. En tio vi pravas. Sinjoro Scobell sin klinis antaûen. Princo, li diris, vi ankoraû ne faris planojn pri la eston-teco, çu? Mi ja pripensis unu-du aferojn.Botpurigado estis la las-ta.Sed mi ne decidi¸is definitive. Bone.Jen de ni parolu afereme.Çu vi iam aûdis la histo-rion pri la uloj, kiuj vetis inter si, kaj la ulo, kiu proponis, keli tenu la monon, kaj tiam ili volas scii, kiu tenos lin? Kiam mi estis ankoraû infaneto en la lulilo, mi piedbatismian vartistinon, çar ÿi rakontis al mi tiun historion. Nu, tiel estas kun mi.Vi scias, ke mi havas amason da in-teresoj en Ameriko? Nu, mi havas amason da uloj, kiuj obser-vas tiujn interesojn miaparte.Kion mi nun bezonas estas iupor observi tiujn ulojn.Çu vi komprenas, kion mi celas? Mi150 LA PRINCO KAJ BETTYeLIBRObezonas honestan viron, viron al kiu mi povos fidi.Ne nece-sas, ke li estu financa geniulo.Li nur estu honesta, kaj tiunoficon mi proponas al vi.Kaj mi vin pagos bonege. Kiel? kriis Johano. Çu vere vi faros tion? Li malrapide entiris la spiron. ¯i ÿajnas ja sufiçe bona ofico, li diris. ¯i estas via, se vi ¸in prenos. Ne estas trompaîo çi-foje? Vi ne postulos, ke mi entrepre-nu vetludejon kiel flankan okupon? Ne.¯i estas honesta aran¸o.Çu vi akceptas? Johano klinis sin trans la tablo, kaj etendis la manon. Mi akceptas, li diris. Kaj dankon, ke vi savis al mi la vi-von.Mi ne havis bonan opinion pri tiu botpurigada projek-to. Li apogis sin al la dorso de la se¸o kaj rigardis al sinjoroScobell. Mi eç imagi ne povas, kion vi faris kun viaj flugiloj kajharpo, li diris mediteme. Vi ja aspektas mirinde simila alhomo. Johano kaj Betty geedzi¸is kviete almenaû tiel kviete kielpermesis la vila¸a orgenisto, fortika ludanto du semajnojnposte en la pre¸ejo en Norworth.La edzini¸onton transdo-nis sinjoro Scobell, kiu, kun delikateco nekredebla al la plej-multoj el tiuj kiuj konis lin, sin detenis de fumado dum laceremonio.La edzi¸a matenman¸o okazis en la kastelo, kajpost la man¸o la novaj geedzoj foriris per aûtomobilo, dona-cita de la duonpatro de la edzino, por fari la mielmonatanvoja¸on.Dum la veturigisto turnis la krankon de la aûtomobilo, si-151 LA PRINCO KAJ BETTYeLIBROnjoro Benjamin Scobell montris la solan signon de sentimen-to, kiun la historio enskribis en lian krediton.Betty estis jam en la kupeo, kaj Johano, butonumante sianaûtomobilan jakon, estis ÿin sekvonta, kiam la financisto lintiris flanken. Hej! li diris. Unu momenton, princo. Johano klinis al li atenteman orelon. Princo, diris sinjoro Scobell, serioze fumigante sian ci-garon kaj direktante la okulojn al la malproksimaj montetoj. Mi havas ion por peti al vi. Jes? diris Johano. Kio tio estas? Sinjoro Scobell daûre observis la malproksimajn monte-tojn. Mi deziras, ke vi nomu lin Benjamin, li diris mallaûte. Lin? diris Johano, senkomprene. Kiu?.Sankta çielo! Li fikse rigardis la financiston.Lia viza¸o portis iom kon-fuzitan esprimon. La îurnaloj nomas vin Akcela Scobell, çu ne? li diris fine.Sinjoro Scobell ru¸i¸is de plezuro. Nu, jes.Estas tiel. Johano penseme balancis la kapon. Mi ne miras, li diris. Mi ne miras.Adiaû. Li malrapide aliris la aûtomobilon.152 LA PRINCO KAJ BETTYeLIBROwww.omnibus.se/inkoISBN 91-7303-051-1153 [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]