[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiam ÿi pasis, malgrasa, maldika en siaj funebraj vestoj, kiuj pli altigis ÿin, kaj kiuj faris ankoraû pli palega la palecon de ÿia viza¸o, oni kredis vidi fantazian aperaîon, superhoman estaîon, elirintan el la tombo kaj baldaû en ¸in reirontan.Ve! la juna virino devis portadi la ÿar¸on de îuro, tro pezan por sia malforteco; kaj, çar ÿi ne povis ¸in elîeti for de si, ÿi kura¸ege lasis sin preme-gitan de ¸i.Vidante ke ÿia filino iom post iom senvivi¸as, sinjorino de Prelongo elpensis çiutage iajn distraîojn.Ÿi estus forte dezirinta alirigi la dukinon en Parizon, ÿin konduki en la societajn salonojn, ÿan¸i la direkton de ÿiaj pensadoj per la plezuraîoj kaj per la festoj: sed pro ÿia novvid-vineco Matildo devis resti en la kamparo.La juna virino sin sentis preskaû feliça, ke la societaj konvenecoj trudas al ÿi la solecon.Kvankam ÿi estis estinta la edzino de Gastono kiel eble plej malmulte, tamen ÿi grandigis la se-verecon de sia vidvineco ¸is la plej ekstremaj limoj.La sola rimedo uzebla de sinjorino de Prelongo estis do la sençesa faro de la disdono.Ÿi estis konvinkita, ke nenio pli malakrigas niajn dolorojn ol la konstanta vi-daîo de alihomaj suferoj, pro la komparo, kiu devige de¸i naski¸as.Ian tagon la markizino ordonis, ke la veturigisto veturi-gu ¸is la markrutaîoj.Ÿi eksciis ke borda fiÿkaptisto estis 474KASTELO DE PRELONGOeLIBROîetegita sur rifon, sur kiun lia barko rompi¸is.Se li mem ne estis mortigita, tio devenis de vera miraklo.Oni lin realportis hejmen tiel kontuzitan, ke la kuracisto timis, ke li restos kripla.Tie trovi¸is malfeliçaîo helpota: sinjorino de Prelongo ne ÿanceli¸is.Kiam ÿi eniris en la domon de la vundito, la unua objekto, kiu altiris ÿian rigardon estis skatolo el Koromandela lako admirinde konservita.Mirante, çar ÿi trovas aîon tiel grandvaloran en la dometo de malriça fiÿ-kaptisto, ÿi jam ekpetis de li klarigojn pri la deveno de tiu multekosta mebleto, kiam ÿi ekkriis per miranta tono:—Sed ¸i estas la skatoleto de Valentino! Mi memoras, ke ofte mi ¸in admiris en ÿia çambro.Matildo silentis.Ÿi same rekonis la malgrandan skatolon, en kiun fraûlino de Savinako enfermis siajn fami-liajn memoraîojn, inter kiuj trovi¸is la Malajsa kriso.La dukino estis tre çagrena pri tiu okazintaîo, kiu devige trudos al la pensoj de la markizino alian direkton.—Ve! ÿi pensis, mi do suferis senutile.Tiu trovitaîo çion perfidos.—Nu, bonulo mia, daûrigis sinjorino de Prelongo, kiamaniere tiu skatolo trovi¸as en viaj manoj?—Mi ¸in kolektis en mia reto antaû ok tagoj.Mi penis ¸in malfermi, sed mi ne sukcesis; çar la seruro estas sekrethava.¯in malfermante ne taûgmaniere, mi timus 475KASTELO DE PRELONGOeLIBRO¸in difekti, çar tiu objekto estas grandvalora.Kiam mi estos resanigita, mi iros al la urbo kaj ¸in komisios al seruristo, kiu certe ¸in malfermos.—Ne veturu: mi açetas tiun objekton laû la prezo, kiun vi petos.—Ho! via markizina Moÿto, mi neniel estas kompe-tenta pri tio.Sed mi ne timas, ke vi trompos malriçulon kiel min.Vi pagos la monsumon, kiun vi volas.—Mi tre deziras posedi tiun skatoleton.Pro tio, mi ¸in pagos ne laû ¸ia reala valoro, sed laû la granda valoro, kiun ¸i havas por mi.Kaj ÿi donis al la fiÿkaptisto monsumon sufiçan por pagi dek skatoletojn similajn.La malriçulo ektremis pro¸ojo.Per la mono donita li povos açeti alian barkon, kaj rekomenci sian laboron, kiam li estos resanigita.Nu, eltirinte tiun objekton, li ne suspektis, ke li trovis riçecon funde de l’Oceano.Post multaj dankoj:—Strange, li diris.Mi neniam estus kredinta, ke Ka-muÿo posedis aferon tiel multekostan.—Kial vi kredas, ke ¸i devenas de lia domo?—Unue, mi ¸in trovis kun aliaj ruboj devenantaj de tiu domo; poste ¸i trovi¸is en la fluo, kiu eliras de la loko en kiu li lo¸is.—Tiam, kial lia korpo kaj tiu de lia edzino ne estis for-portitaj?476KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Mi komprenas nenion pri tio.Kredeble ili estis kaptitaj de kontraûa fluo kaj elîetitaj sur la sablobordon.—Tiam, interrompis Matildo, kiu ¸is nun neniel partoprenis la interparoladon, ni supozu, ke alia persono estis îetita en la maron samtempe kun ili, oni rajte devas kredi, ke ¸i mortis, kvankam ¸ia kadavro ne estis retrovita.—Certe, via Moÿto.Se trovi¸is kun ge-Kamuÿoj alia persono, de longa tempo ¸i estis man¸ita de kraboj.La dukino bezonis sian tutan kura¸on por deteni siajn larmojn.Dezirinte al la brava fiÿkaptisto rapidan resanigon, la du kastelmastrinoj resupreniris en kaleÿon, kunportante la skatoleton iam apartenintan al fraûlino de Savinako.—Patrino, petis Matildo iom kortuÿita, çu vi bonvolas, ke mi konservu tiun skatoleton, memore de mia amikino?—Nur por vi mi ¸in açetis, infanino mia.Mi pensis, ke iam vi estus feliça, ¸in posedante.Do mi volis povi ¸in al vi redoni, kiam vi ¸in petos de mi.—Ho! panjo, mi dankas vin.Sinjorino de Prelongo sin demandis kial Valentino ne kunportis kun si tiun memoraîon, kiun ÿajne ÿi tiel multe ÿatis.Iom post iom, kiel timis sinjorino de Blasano, ÿia penso rapide alpaÿis al la eltrovo de la vero.Ÿi miris, ke 477KASTELO DE PRELONGOeLIBROen cirkonstanco tiel neordinara Matildo estu silentinta, ne ÿajninte tre mirigita pri la eltrovo farita de la fiÿkaptisto.Plie la stranga rimarko de ÿia filino pri la ebleco de tria persono droninta dum la elfalego de la krutaîo, la doloro, kiun ÿi ne povis kaÿi, aûdante la respondon de la maljuna maristo, estis novaj faktoj pruvantaj la çeeston de Valentino en la domo Kamuÿa.Sed tiam kial tia mistero? Momente ÿi volis paroli pri tio kun sia filino: sed ÿi tiel bone sentis, ke Matildo sin gardas, kaj respondos nur tion, kion ÿi bonvolos respondi, ke ÿi pli amis antaûe peti la opinion de Raûlo.—Ni povas fari neniun konjekton akcepteblan, mia kara Suzano, respondis la markizo, tiel longe kiam ni ne scios en kiu loko trovi¸as Valentino.Niaj rilatoj kun ÿi estas interrompitaj de unu jaro.Mi min informos pri tio.La morgaûan tagon, sinjoro de Prelongo veturis Parizon, kaj sin prezentis al la Ursulina mona˛inejo.—Çu vi bonvolus, li diris al la fratino pordistino, porti tiun vizitkarton al la Sinjorino Superulino, kaj peti de ÿi, ke ÿi konsentu al interparolado kun mi?La markizo estis enmetita en parolejon, kies vaksumi-ta planko brilis kiel spegulo.La kvar nudaj muroj havis kiel ornamaîon nur du malgrandajn religiajn desegna-îojn.Supre de pordoj kaj de fenestroj legi¸is moralaj sentencoj eltiritaj el Sanktaj-Skribaîoj.Dekdu pajlose¸oj, korekte liniigitaj je dek centimetroj for de la muro, sta-478KASTELO DE PRELONGOeLIBROris çirkaû la çambro: antaû çiu se¸o kuÿis malgranda kvadrata tapiÿo el drapaj pecetoj.Post duono da horo, fratino avertis la markizon, ke la Patrino Superulino bonvolas lin akcepti.Lin antaûirante tra senfinaj koridoroj, ÿi lin enmetis en alian parolejon tiel nudan kiel la unuan.Fine nur post kvarono da horo, sinjoro de Prelongo estis akceptita de la Ursulina Superulino.—Mia Patrino, komencis Raûlo, unue bonvolu min senkulpigi pri la libereco de mi prenita, çar mi petas de vi kelkajn minutojn de tempo tiel sankte utiligata.Sed pro motivoj tre gravaj mi bezonus kelkajn sciigojn, kiujn vi sola povas doni.—Se tio, kion vi petas, ne kontraûstaras la regularon, sinjoro, mi estas tute preta vin kontentigi [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Kiam ÿi pasis, malgrasa, maldika en siaj funebraj vestoj, kiuj pli altigis ÿin, kaj kiuj faris ankoraû pli palega la palecon de ÿia viza¸o, oni kredis vidi fantazian aperaîon, superhoman estaîon, elirintan el la tombo kaj baldaû en ¸in reirontan.Ve! la juna virino devis portadi la ÿar¸on de îuro, tro pezan por sia malforteco; kaj, çar ÿi ne povis ¸in elîeti for de si, ÿi kura¸ege lasis sin preme-gitan de ¸i.Vidante ke ÿia filino iom post iom senvivi¸as, sinjorino de Prelongo elpensis çiutage iajn distraîojn.Ÿi estus forte dezirinta alirigi la dukinon en Parizon, ÿin konduki en la societajn salonojn, ÿan¸i la direkton de ÿiaj pensadoj per la plezuraîoj kaj per la festoj: sed pro ÿia novvid-vineco Matildo devis resti en la kamparo.La juna virino sin sentis preskaû feliça, ke la societaj konvenecoj trudas al ÿi la solecon.Kvankam ÿi estis estinta la edzino de Gastono kiel eble plej malmulte, tamen ÿi grandigis la se-verecon de sia vidvineco ¸is la plej ekstremaj limoj.La sola rimedo uzebla de sinjorino de Prelongo estis do la sençesa faro de la disdono.Ÿi estis konvinkita, ke nenio pli malakrigas niajn dolorojn ol la konstanta vi-daîo de alihomaj suferoj, pro la komparo, kiu devige de¸i naski¸as.Ian tagon la markizino ordonis, ke la veturigisto veturi-gu ¸is la markrutaîoj.Ÿi eksciis ke borda fiÿkaptisto estis 474KASTELO DE PRELONGOeLIBROîetegita sur rifon, sur kiun lia barko rompi¸is.Se li mem ne estis mortigita, tio devenis de vera miraklo.Oni lin realportis hejmen tiel kontuzitan, ke la kuracisto timis, ke li restos kripla.Tie trovi¸is malfeliçaîo helpota: sinjorino de Prelongo ne ÿanceli¸is.Kiam ÿi eniris en la domon de la vundito, la unua objekto, kiu altiris ÿian rigardon estis skatolo el Koromandela lako admirinde konservita.Mirante, çar ÿi trovas aîon tiel grandvaloran en la dometo de malriça fiÿ-kaptisto, ÿi jam ekpetis de li klarigojn pri la deveno de tiu multekosta mebleto, kiam ÿi ekkriis per miranta tono:—Sed ¸i estas la skatoleto de Valentino! Mi memoras, ke ofte mi ¸in admiris en ÿia çambro.Matildo silentis.Ÿi same rekonis la malgrandan skatolon, en kiun fraûlino de Savinako enfermis siajn fami-liajn memoraîojn, inter kiuj trovi¸is la Malajsa kriso.La dukino estis tre çagrena pri tiu okazintaîo, kiu devige trudos al la pensoj de la markizino alian direkton.—Ve! ÿi pensis, mi do suferis senutile.Tiu trovitaîo çion perfidos.—Nu, bonulo mia, daûrigis sinjorino de Prelongo, kiamaniere tiu skatolo trovi¸as en viaj manoj?—Mi ¸in kolektis en mia reto antaû ok tagoj.Mi penis ¸in malfermi, sed mi ne sukcesis; çar la seruro estas sekrethava.¯in malfermante ne taûgmaniere, mi timus 475KASTELO DE PRELONGOeLIBRO¸in difekti, çar tiu objekto estas grandvalora.Kiam mi estos resanigita, mi iros al la urbo kaj ¸in komisios al seruristo, kiu certe ¸in malfermos.—Ne veturu: mi açetas tiun objekton laû la prezo, kiun vi petos.—Ho! via markizina Moÿto, mi neniel estas kompe-tenta pri tio.Sed mi ne timas, ke vi trompos malriçulon kiel min.Vi pagos la monsumon, kiun vi volas.—Mi tre deziras posedi tiun skatoleton.Pro tio, mi ¸in pagos ne laû ¸ia reala valoro, sed laû la granda valoro, kiun ¸i havas por mi.Kaj ÿi donis al la fiÿkaptisto monsumon sufiçan por pagi dek skatoletojn similajn.La malriçulo ektremis pro¸ojo.Per la mono donita li povos açeti alian barkon, kaj rekomenci sian laboron, kiam li estos resanigita.Nu, eltirinte tiun objekton, li ne suspektis, ke li trovis riçecon funde de l’Oceano.Post multaj dankoj:—Strange, li diris.Mi neniam estus kredinta, ke Ka-muÿo posedis aferon tiel multekostan.—Kial vi kredas, ke ¸i devenas de lia domo?—Unue, mi ¸in trovis kun aliaj ruboj devenantaj de tiu domo; poste ¸i trovi¸is en la fluo, kiu eliras de la loko en kiu li lo¸is.—Tiam, kial lia korpo kaj tiu de lia edzino ne estis for-portitaj?476KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Mi komprenas nenion pri tio.Kredeble ili estis kaptitaj de kontraûa fluo kaj elîetitaj sur la sablobordon.—Tiam, interrompis Matildo, kiu ¸is nun neniel partoprenis la interparoladon, ni supozu, ke alia persono estis îetita en la maron samtempe kun ili, oni rajte devas kredi, ke ¸i mortis, kvankam ¸ia kadavro ne estis retrovita.—Certe, via Moÿto.Se trovi¸is kun ge-Kamuÿoj alia persono, de longa tempo ¸i estis man¸ita de kraboj.La dukino bezonis sian tutan kura¸on por deteni siajn larmojn.Dezirinte al la brava fiÿkaptisto rapidan resanigon, la du kastelmastrinoj resupreniris en kaleÿon, kunportante la skatoleton iam apartenintan al fraûlino de Savinako.—Patrino, petis Matildo iom kortuÿita, çu vi bonvolas, ke mi konservu tiun skatoleton, memore de mia amikino?—Nur por vi mi ¸in açetis, infanino mia.Mi pensis, ke iam vi estus feliça, ¸in posedante.Do mi volis povi ¸in al vi redoni, kiam vi ¸in petos de mi.—Ho! panjo, mi dankas vin.Sinjorino de Prelongo sin demandis kial Valentino ne kunportis kun si tiun memoraîon, kiun ÿajne ÿi tiel multe ÿatis.Iom post iom, kiel timis sinjorino de Blasano, ÿia penso rapide alpaÿis al la eltrovo de la vero.Ÿi miris, ke 477KASTELO DE PRELONGOeLIBROen cirkonstanco tiel neordinara Matildo estu silentinta, ne ÿajninte tre mirigita pri la eltrovo farita de la fiÿkaptisto.Plie la stranga rimarko de ÿia filino pri la ebleco de tria persono droninta dum la elfalego de la krutaîo, la doloro, kiun ÿi ne povis kaÿi, aûdante la respondon de la maljuna maristo, estis novaj faktoj pruvantaj la çeeston de Valentino en la domo Kamuÿa.Sed tiam kial tia mistero? Momente ÿi volis paroli pri tio kun sia filino: sed ÿi tiel bone sentis, ke Matildo sin gardas, kaj respondos nur tion, kion ÿi bonvolos respondi, ke ÿi pli amis antaûe peti la opinion de Raûlo.—Ni povas fari neniun konjekton akcepteblan, mia kara Suzano, respondis la markizo, tiel longe kiam ni ne scios en kiu loko trovi¸as Valentino.Niaj rilatoj kun ÿi estas interrompitaj de unu jaro.Mi min informos pri tio.La morgaûan tagon, sinjoro de Prelongo veturis Parizon, kaj sin prezentis al la Ursulina mona˛inejo.—Çu vi bonvolus, li diris al la fratino pordistino, porti tiun vizitkarton al la Sinjorino Superulino, kaj peti de ÿi, ke ÿi konsentu al interparolado kun mi?La markizo estis enmetita en parolejon, kies vaksumi-ta planko brilis kiel spegulo.La kvar nudaj muroj havis kiel ornamaîon nur du malgrandajn religiajn desegna-îojn.Supre de pordoj kaj de fenestroj legi¸is moralaj sentencoj eltiritaj el Sanktaj-Skribaîoj.Dekdu pajlose¸oj, korekte liniigitaj je dek centimetroj for de la muro, sta-478KASTELO DE PRELONGOeLIBROris çirkaû la çambro: antaû çiu se¸o kuÿis malgranda kvadrata tapiÿo el drapaj pecetoj.Post duono da horo, fratino avertis la markizon, ke la Patrino Superulino bonvolas lin akcepti.Lin antaûirante tra senfinaj koridoroj, ÿi lin enmetis en alian parolejon tiel nudan kiel la unuan.Fine nur post kvarono da horo, sinjoro de Prelongo estis akceptita de la Ursulina Superulino.—Mia Patrino, komencis Raûlo, unue bonvolu min senkulpigi pri la libereco de mi prenita, çar mi petas de vi kelkajn minutojn de tempo tiel sankte utiligata.Sed pro motivoj tre gravaj mi bezonus kelkajn sciigojn, kiujn vi sola povas doni.—Se tio, kion vi petas, ne kontraûstaras la regularon, sinjoro, mi estas tute preta vin kontentigi [ Pobierz całość w formacie PDF ]