[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Postąpiliśmy zgodnie z jego radą.Przestaliśmy też pracować w soboty w sklepie.Bogaty ojciec byłzadowolony, gdyż dobrze wykorzystaliśmy jego pierwszą lekcję.Nauczyliśmy się tego, by pieniądzepracowały dla nas.Przez to, że nie dostawaliśmy zapłaty za naszą pracę w sklepie, byliśmy zmuszeni użyćnaszej wyobrazni do zauważenia okazji do zrobienia pieniędzy.Rozpoczynając nasz własny biznes bibliotekę z komiksami, kontrolowaliśmy nasze własne finanse, uniezależnieni od pracodawcy.Najlepsze ztego wszystkiego było to, że nasz biznes generował dla nas pieniądze, nawet jeżeli fizycznie nas tam niebyło.Nasze pieniądze pracowały dla nas.Zamiast nam płacić, bogaty ojciec dał nam coś więcej. ROZDZIAA TRZECI Lekcja druga:Dlaczego należy uczyć umiejętnościfinansowych?W 1990 roku mój najlepszy przyjaciel, Michał, przejął imperium swojego ojca i daje sobie radę nawet lepiej,niż on.Raz lub dwa razy w roku spotykamy się na polu golfowym.On i jego żona są bogatsi niż można tosobie wyobrazić.Imperium bogatego ojca znajduje się w świetnych rękach, a Michał przygotowuje terazswojego syna do zajęcia jego miejsca, podobnie, jak jego ojciec robił to z nami.W 1994 roku, w wieku 47 lat, przeszedłem w stan spoczynku.Moja żona miała wtedy 37 lat.Emerytura nieoznacza zaprzestania pracy.Dla mojej żony, Kim, i dla mnie oznacza to, iż za wyjątkiem nieprzewidzianychzmian, np.z powodu kataklizmu, możemy pracować lub nie pracować, a nasz majątek rośnie automatycznie,o wiele wyprzedzając inflację.Myślę, iż oznacza to wolność.Aktywa są wystarczająco wielkie, by samerosły.To tak, jak z sadzeniem drzewa.Przez lata podlewamy je, aż pewnego dnia ono nie potrzebuje jużtego.Jego korzenie wrosły wystarczająco głęboko w ziemię.Wtedy drzewo dostarcza nam przyjemnegocienia.Michał wybrał prowadzenie imperium, a ja wybrałem stan spoczynku.Gdy przemawiam do grupy ludzi, często pytają mnie, co bymzalecał i co oni mogliby robić."Jak mamy zacząć?", "Czy istnieje dobra książka, którą mógłbym polecić?","Co powinni zrobić, by uczyć swoje dzieci?", "Co jest tajemnicą sukcesu?", "Jak robię miliony?".Wspominam wtedy artykuł, który kiedyś otrzymałem.A oto on.NAJBOGATSZY BIZNESMENW 1923 roku grupa naszych najlepszych przywódców i najbogatszych biznesmenów spotkała się w hoteluEdgewater Beach w Chicago.Pośród nich byli: Charles Schwab szef największej niezależnej stalowni,Samuel Insull prezes największego na świecie przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, Howard Hopson szef największej firmy gazowniczej, Ivar Kreuger prezes firmy International Match Co.(jednej znajwiększych firm na świecie w tamtych czasach), Leon Frazier prezes w Bank of InternationalSettlements, Richard Whitney prezes nowojorskiej giełdy, Arthur Cotton i Jesse Livermore dwóchnajwiększych inwestorów giełdowych i Albert Fall członek gabinetu prezydenta Hardinga.A oto, comożna było powiedzieć o ich losie w dwadzieścia pięć lat pózniej.Schwab umarł nie mając żadnychpieniędzy; przez pięć lat przed śmiercią żył na pożyczkach.Insull zmarł na obczyznie nie mając nic.Kreugeri Cotton również zmarli bez pieniędzy.Hopson oszalał.Whitney i Albert Fall zostali właśnie zwolnieni z więzienia.Frazier i Livermore popełnili samobójstwo.Wątpię, czy kiedykolwiek ktoś będzie mógł powiedzieć, dlaczego tak się stało.Gdy spojrzymy na rok 1923zauważymy, że było to tuż przed załamaniem się rynku w 1929 roku i wielką depresją, która, podejrzewam,miała duży wpływ na życie tych ludzi.Dzisiaj żyjemy w czasach większych i szybszych zmian, aniżeli ciludzie.Podejrzewam, że w ciągu następnych dwudziestu pięciu lat będzie wiele okresów boomu iwybuchów, które będą podobne do wzlotów i upadków, jakim musieli stawić czoła ci mężczyzni.Obawiamsię, że zbyt wielu ludzi zbyt bardzo jest skupionych na pieniądzach, a nie na ich największym bogactwie,jakim jest edukacja.Jeżeli ludzie są przygotowani do tego, by być elastyczni, mieć otwarty umysł i uczyćsię, będą stawali się bogatsi w czasie tych zmian.Jeśli myślą, że pieniądze rozwiążą ich problemy, obawiamsię, że będą mieli brutalną przeprawę.Inteligencja człowieka rozwiązuje problemy i generuje więcejpieniędzy.Pieniądze bez finansowej inteligencji są pieniędzmi, które wkrótce będą stracone.Większość ludzi nie uzmysławia sobie tego, że w życiu nie chodzio to, ile pieniędzy się robi, tylko o to, ile się zachowa.Wszyscy słyszeliśmy opowiadania o wygrywającychna loterii, którzy byli biedni i nagle się wzbogacili, a następnie znów byli biedni.Wygrywają miliony iwkrótce znów są tam, skąd wystartowali.Przytoczyć też można historię zawodowych sportowców, którzy wwieku 24 lat zarabiają miliony dolarów na rok, a śpią pod mostem w wieku 34 lat.W dzisiejszej porannejgazecie zamieszczona jest historia młodego baseballisty, który rok temu miał miliony.Dzisiaj mówi, że jegopieniądze zabrali przyjaciele, prawnicy i księgowi i teraz pracuje w myjni samochodowej za minimalnąpłacę.Ma tylko 29 lat [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl przylepto3.keep.pl
.Postąpiliśmy zgodnie z jego radą.Przestaliśmy też pracować w soboty w sklepie.Bogaty ojciec byłzadowolony, gdyż dobrze wykorzystaliśmy jego pierwszą lekcję.Nauczyliśmy się tego, by pieniądzepracowały dla nas.Przez to, że nie dostawaliśmy zapłaty za naszą pracę w sklepie, byliśmy zmuszeni użyćnaszej wyobrazni do zauważenia okazji do zrobienia pieniędzy.Rozpoczynając nasz własny biznes bibliotekę z komiksami, kontrolowaliśmy nasze własne finanse, uniezależnieni od pracodawcy.Najlepsze ztego wszystkiego było to, że nasz biznes generował dla nas pieniądze, nawet jeżeli fizycznie nas tam niebyło.Nasze pieniądze pracowały dla nas.Zamiast nam płacić, bogaty ojciec dał nam coś więcej. ROZDZIAA TRZECI Lekcja druga:Dlaczego należy uczyć umiejętnościfinansowych?W 1990 roku mój najlepszy przyjaciel, Michał, przejął imperium swojego ojca i daje sobie radę nawet lepiej,niż on.Raz lub dwa razy w roku spotykamy się na polu golfowym.On i jego żona są bogatsi niż można tosobie wyobrazić.Imperium bogatego ojca znajduje się w świetnych rękach, a Michał przygotowuje terazswojego syna do zajęcia jego miejsca, podobnie, jak jego ojciec robił to z nami.W 1994 roku, w wieku 47 lat, przeszedłem w stan spoczynku.Moja żona miała wtedy 37 lat.Emerytura nieoznacza zaprzestania pracy.Dla mojej żony, Kim, i dla mnie oznacza to, iż za wyjątkiem nieprzewidzianychzmian, np.z powodu kataklizmu, możemy pracować lub nie pracować, a nasz majątek rośnie automatycznie,o wiele wyprzedzając inflację.Myślę, iż oznacza to wolność.Aktywa są wystarczająco wielkie, by samerosły.To tak, jak z sadzeniem drzewa.Przez lata podlewamy je, aż pewnego dnia ono nie potrzebuje jużtego.Jego korzenie wrosły wystarczająco głęboko w ziemię.Wtedy drzewo dostarcza nam przyjemnegocienia.Michał wybrał prowadzenie imperium, a ja wybrałem stan spoczynku.Gdy przemawiam do grupy ludzi, często pytają mnie, co bymzalecał i co oni mogliby robić."Jak mamy zacząć?", "Czy istnieje dobra książka, którą mógłbym polecić?","Co powinni zrobić, by uczyć swoje dzieci?", "Co jest tajemnicą sukcesu?", "Jak robię miliony?".Wspominam wtedy artykuł, który kiedyś otrzymałem.A oto on.NAJBOGATSZY BIZNESMENW 1923 roku grupa naszych najlepszych przywódców i najbogatszych biznesmenów spotkała się w hoteluEdgewater Beach w Chicago.Pośród nich byli: Charles Schwab szef największej niezależnej stalowni,Samuel Insull prezes największego na świecie przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, Howard Hopson szef największej firmy gazowniczej, Ivar Kreuger prezes firmy International Match Co.(jednej znajwiększych firm na świecie w tamtych czasach), Leon Frazier prezes w Bank of InternationalSettlements, Richard Whitney prezes nowojorskiej giełdy, Arthur Cotton i Jesse Livermore dwóchnajwiększych inwestorów giełdowych i Albert Fall członek gabinetu prezydenta Hardinga.A oto, comożna było powiedzieć o ich losie w dwadzieścia pięć lat pózniej.Schwab umarł nie mając żadnychpieniędzy; przez pięć lat przed śmiercią żył na pożyczkach.Insull zmarł na obczyznie nie mając nic.Kreugeri Cotton również zmarli bez pieniędzy.Hopson oszalał.Whitney i Albert Fall zostali właśnie zwolnieni z więzienia.Frazier i Livermore popełnili samobójstwo.Wątpię, czy kiedykolwiek ktoś będzie mógł powiedzieć, dlaczego tak się stało.Gdy spojrzymy na rok 1923zauważymy, że było to tuż przed załamaniem się rynku w 1929 roku i wielką depresją, która, podejrzewam,miała duży wpływ na życie tych ludzi.Dzisiaj żyjemy w czasach większych i szybszych zmian, aniżeli ciludzie.Podejrzewam, że w ciągu następnych dwudziestu pięciu lat będzie wiele okresów boomu iwybuchów, które będą podobne do wzlotów i upadków, jakim musieli stawić czoła ci mężczyzni.Obawiamsię, że zbyt wielu ludzi zbyt bardzo jest skupionych na pieniądzach, a nie na ich największym bogactwie,jakim jest edukacja.Jeżeli ludzie są przygotowani do tego, by być elastyczni, mieć otwarty umysł i uczyćsię, będą stawali się bogatsi w czasie tych zmian.Jeśli myślą, że pieniądze rozwiążą ich problemy, obawiamsię, że będą mieli brutalną przeprawę.Inteligencja człowieka rozwiązuje problemy i generuje więcejpieniędzy.Pieniądze bez finansowej inteligencji są pieniędzmi, które wkrótce będą stracone.Większość ludzi nie uzmysławia sobie tego, że w życiu nie chodzio to, ile pieniędzy się robi, tylko o to, ile się zachowa.Wszyscy słyszeliśmy opowiadania o wygrywającychna loterii, którzy byli biedni i nagle się wzbogacili, a następnie znów byli biedni.Wygrywają miliony iwkrótce znów są tam, skąd wystartowali.Przytoczyć też można historię zawodowych sportowców, którzy wwieku 24 lat zarabiają miliony dolarów na rok, a śpią pod mostem w wieku 34 lat.W dzisiejszej porannejgazecie zamieszczona jest historia młodego baseballisty, który rok temu miał miliony.Dzisiaj mówi, że jegopieniądze zabrali przyjaciele, prawnicy i księgowi i teraz pracuje w myjni samochodowej za minimalnąpłacę.Ma tylko 29 lat [ Pobierz całość w formacie PDF ]