Jonasz Kotliński Byłem księdzem 2

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jestem też pewien, że On wynagrodzi mi wszystko, czego niedoświadczyłem za życia.Na tamtym świecie będę chodził, biegał, grał w piłkę zkolegami.Nie mogę przecież grzeszyć, bo się nie poruszam więc na pewno pójdę doNieba.Niech mi jednak ksiądz powie - po co Mu teraz moje cierpienia? Jeśli mniekocha to dlaczego na to pozwala?.Inna młoda dziewczyna, umierająca na nowotwór krzyczała: .Niech mi tuksiądz nie mówi, że Pan Bóg jest moim kochającym Ojcem!!! Mój ojciec sprzedałwszystko z domu na lekarstwa dla mnie.Od miesiąca prawie nie odstępuje mnie przyłóżku.Powiedział, że gdyby mógł, oddałby za mnie swoje życie.To się nazywaojciec.!!!Nie tylko młodzi ludzie chcą żyć i nie tylko oni buntują się w obliczu śmierci.Jest to uzależnione w dużym stopniu od tego, jak układało się całe życie.Na ogółtrudniej jest odchodzić bogatym i tym, których oszczędzał los.Najzwyczajniej wświecie spodobało im się na Ziemi.Przypomina mi się pewna zabawna historia niemal żywcem wyjęta z filmu pt. Sami swoi.Bardzo bogaty gospodarz, m.in.właściciel kilku wielkich szklarni, leżyna łożu śmierci (według zapewnień lekarzy).Wokół męża, ojca i dziadka zgromadziłasię cała rodzina.Zbolały 80 - letni człowiek z postępującym paraliżem, po wylewie -patrzy pytająco i przenikliwie na pięcioro swoich dzieci z nadzieją, że choć jedno znich osiądzie na stałe w ojcowiznie.Pyta o dalsze losy dorobku swojego życia, ale pojego pytaniu zapada cisza.Wszystkie dzieci są już pożenione i na swoim , zwyjątkiem najmłodszej córki.Wnuki jeszcze za małe, żeby przejąć ster po dziadku.Wkońcu nikt się nie zdobył na przejęcie tatowego sierpa.Faceta tak to wkurzyło, żeku zdumieniu wszystkich podniósł się na łóżku i wykrzyczał: .Co wy sobie kurwamać myślicie - to po co ja zapieprzałem całe życie! Póki żyję nikt nic ode mnie niedostanie.. To już nie długo może być- pomyśleli zapewne niedoszli żałobnicy, ale srodze się pomylili.Niewiadomo: czy z tych nerwów krew zaczęła szybciej krążyć w dziadku, czy była totylko wielka siła woli; faktem jest, że chłopina zdrowiał z godziny na godzinę.Podwóch dniach był już na nogach, a po tygodniu pracował w gospodarstwie.Opowiadałmi o tym wszystkim przy kieliszeczku samogonu i śmiał się do łez z numeru, jakiwykręcił zupełnie niechcący swoim szczeniakom.Kiedy spotkałem go po dwóchmiesiącach, szykował się na.rejs statkiem po Morzu Zródziemnym. Nic gnojkomnie zostawię, wszystko sam przepuszczę, bo na to pracowałem! - śmiał się dziadek.Nie wiem co się teraz z nim dzieje, ale - choć minęły już trzy lata - jestem niemalpewien, że ciągle ucieka przed kostuchą i niezle się bawi.Zobaczmy, jak wielka może być wola życia i jak bardzo niektórzy ludzie sąprzywiązani do tego, co muszą opuścić.Jeśli zawsze dążyli do jednego celu lubpoświęcili się bez reszty jakiejś sprawie - nie odejdą spokojnie, zanim wszystkiegonie uporządkują, jak po każdym dniu pracy.Nie znaczy to wcale, że ci którzy mająniewiele do stracenia nie kochają życia.Zresztą powiedzmy szczerze - gdyby każdywiedział na 100% o istnieniu tej drugiej strony , a do tego jeszcze miał wgląd wswoje akta w Sądzie Najwyższym i widoki na ułaskawienie, ewentualnie łagodnywyrok - z pewnością nikt nie bałby się śmierci.Ta jednak nie jest grą w golfa czypokera; najmniejsza niepewność paraliżuje strachem o przetrwanie, które jestnajwiększym pragnieniem i głównym celem człowieka.Cenimy to co mamy i to co widzimy, bo tylko to według nas jest pewne.%7łyjemy w świecie materii postrzegając rzeczy materialne, a więc śmiertelne,zniszczalne, czasowe.Widzimy jak niszczeją i umierają na naszych oczach.Widokpośmiertnych szczątków ludzkich nie nastraja nas optymistycznie i przywodzi na myślnaszą śmierć i rozkład naszego ciała, będący tylko kwestią czasu.Dlatego wszyscy- niezależnie od pozycji, kondycji, majątku - tak bardzo cenimy sobie tę podłąziemską wegetację i okrutny, niewdzięczny los.Niektórzy w obliczu śmierci gotowisą oddać dorobek całego życia za jeszcze jedno cudowne lekarstwo, choćby miałoim przedłużyć męki tylko o rok, miesiąc, tydzień,.dzień.Chwytają sięnajmniejszego promyka nadziei.Edyta Gepert w swojej piosence Kocham cię życiechyba najlepiej oddała największą miłość człowieka.Bez wzajemności, na przekórwszystkiemu - cenimy i drżymy o coś, co i tak z każdą chwilą nam ulatuje.To chybanajwiększy dylemat i paradoks istoty ludzkiej.Jest to jednocześnie tak bardzonaturalne.Nam, Katolikom taka postawa wydaje się być wręcz wpisana w naturęczłowieka, ale nie do końca tak to wygląda.Oprócz zrozumiałej niepewności przetrwania, która towarzyszy każdemu znas, istnieje jeszcze coś innego - STRACH przed Bogiem i Jego Sądem, zaszczepianyprzez Kościół kolejnym pokoleniom Katolików.Na całym świecie nie ma drugiej taknegatywnej i pesymistycznej religii, jak Religia Katolicka.Inne wyznaniachrześcijańskie, a w szczególności protestanckie, nie równają się pod tymwzględem z Katolicyzmem.Większość religii oraz prądów religijno - filozoficznych iświatopoglądowych, mówi o śmierci jak o �wyzwoleniu�, �powrocie do domu Ojca�,�ukojeniu po trudach i cierpieniach�.Bóg występuje w nich jako wierny przyjacielczłowieka; po okresie próby niechybnie wynagrodzi mu wszelkie ziemskieniedogodności.Nie ma żadnych wiecznych męczarni i wiecznego potępienia!!!Biblia mówi wyraznie o Sądzie, który będzie miał miejsce podczaspowtórnego przyjścia Chrystusa na ziemię.Ten fakt jest poza wszelką dyskusją; lecztzw.Sąd Ostateczny będzie jedynie ogólnym objawieniem Bożych zamysłów itajemnic, ciągle pozostających poza zasięgiem umysłu człowieka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki