Stalky i spółka Rudyard Kipling

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.King oświadczył, że podobnie jak on postanowił sobie niezłomnie nie mieszać siędo cuóych klas, spoóiewa się, że nikt nie bęóie się zbyt otwarcie mieszał do jego spraw.Panowie zechcą prawdopodobnie łaskawie przyjąć do wiadomości kapelan westchnąłciężko w tym miejscu że poczynił wszelkie kroki, jego skromnym zdaniem, potrzebnew tym wypadku.Nie dość na tym, on sam wyłożył, nie licząc bynajmniej na zwrot, sumy,których nie wymieni, a za które zakupił środki dezynfekujące.A uczynił to dlatego, iżz własnego gorzkiego nader gorzkiego doświadczenia wie, iż administracja liceumjest niedbała, zacofana, niedostateczna.Mógłby dodać jeszcze, tak niedbała jak zarządpewnych klas, których kierownicy pozwalają sobie teraz krytykować jego óiałalność.Nazakończenie nakreślił piękny szkic swej kariery naukowej z dokładnym wyszczególnie-niem swych talentów i katalogiem stopni uniwersyteckich, po czym wyszedł, trzaskającdrzwiami za sobą. Ech! westchnął kapelan. Nęóne to nasze życie, bracia! Jak my w nimkarlejemy! Niech Bóg pomoże wszystkim nauczycielom! Baróo tego potrzebują. Nie lubię tych chłopców, przyznaję się Prout z pasją óiobał widelcem obrus i jak panowie wiecie, nie uważam się za silnego, twardego człowieka, ale faktycznie niewióę najmniejszej przyczyny stosowania wobec Stalky'ego i Spółki jakichś represji tylkodlatego, że Kinga do pasji doprowaóa to& to&ru ar ki in Stalky i spółka 40 Iż wpadł w dołek, który sam wykopał wtrącił mały Hartopp. Rozumie się,Prout.Toteż panu nikt nie zarzuca, żebyś pan z czczej próżności podjuóał jedną klasęprzeciw drugiej. Karlejemy karlejemy!Kapelan wstał. Pójdę poprawiać zadania ��ancuskie.Podczas obiadu King zgnębi swymi kalam-burami jakiegoś trzynastoletniego mikrusa, potem opowie nam swe dowcipy i wszystkoznów bęóie dobrze. Ale cóż ja zrobię z tą trójką? Czy oni istotnie są tak zepsuci? Nonsens! rzekł mały Hartopp. Gdybyś pan choć chwilę o tym pomyślał,zobaczyłbyś pan, że cała ta p i ała sty y a i, na jakąKing się uskarża, pochoói wyłącznie od niego.Jak to powiada poeta: Sam wyhodowałpióra, które nadają lot strzale.Naturalnie, nigdy tego nie przyzna.Chodzcie na chwilędo pokoju do palenia.Nieładnie podsłuchiwać chłopców, ale oni z pewnością gnębią terazdom Kinga od zewnątrz.Małe rzeczy podobają się małym umysłom.Brudnej jaskini za salą nauczycielską używano tylko jako garderoby.Szyby jej byłyz matowego szkła; nie było przez nie nic widać, za to można było słyszeć prawie wszystko,co mówiono przed domem.Odezwały się lekkie, ostrożne kroki od strony Nr.5. Rattray! wołał ktoś stłumionym głosem okna pracowni Rattraya wychoóiłyna tę stronę. Nie wiesz, czy Mr.King jest w domu? Ja dostałem& M'Turk urwałdyskretnie. Nie.Wyszedł! odpowieóiał Rattray nieostrożnie. Aha, Wyszedł! Uczony Lipsius poszedł się przewietrzyć.Jego Królewska Wyso-kość poszła się trochę okaóić!M'Turk wdrapał się na kratę, której uczepił się jak wrona. A w całym liceum nigdy nie było takiego smrodu, jak smród w domu Kinga,albowiem dom ten cuchnął straszliwie, a nikt nie wieóiał, co na to poraóić.WyjąwszyKinga.Tedy on mył mikrusów p i ati t s iati.Mył ich w saóawkach Heszbonuw fartuchu dokoła lędzwi. Stul pysk, ty wściekły Irlandczyku!Słychać było, jak piłka od golfa odbiła się od żwiru. Nie ma się o co wątrobić, Rattray.Przyszliśmy pogawęóić z tobą.Chodz, Beetle,wszyscy są w domu, nie czujesz? Góie Pomposo Stinkadoreu �? Niezbyt bezpieczna to rzecz dla chłopców o czystychduszach i wzniosłych uczuciach dać się óiś wióieć w pobliżu tych murów.Wyszedł? Nicnie szkoói.Postaram się zrobić wszystko, co tylko jest w moich siłach, Rattray.Jestemwłaśnie i l pa tisu �. (To dla was, Prout! szepnął Macr�a, ponieważ było to jego ulubione zdanie). Mam ci kilka słów do powieóenia, mój młody przyjacielu; pogawęóimy chwi-leczkę.Prout parsknął śmiechem.Beetle zmieniając głos, użył ulubionego zwrotu Kinga. Powtarzam Mr.Rattrayowi, że musimy pogawęóić, a tematem naszej pogawęd-ki nie będą żadne smrody, ponieważ jest to słowo trywialne i sprośne.Zajmiemy się zatwoim pozwoleniem, którego śmiem się chyba spoóiewać zajmiemy się tym hanieb-nym że się tak wyrażę wzrostem tajnej demoralizacji.Co sprawia na mnie wrażenienajprzykrzejsze, to nawet nie krzycząca do nieba nieprzyzwoitość, z jaką się puszycie podswoim brzemieniem nieczystości (należy sobie wyobrazić tę orację z interpunkcją piłekod golfa, rzucanych przez Rattraya, który jednak był kiepskim strzelcem), ale ta cynicz-na niemoralność, z jaką możecie ucztować i bawić się pośród tych swoich okropnycharomatów.Daleką jest ode mnie wszelka myśl mieszania się do spraw cuóej klasy&( Na miły Bóg! rzekł Prout. Ależ to cały King! Wiersz w wiersz, słowo w słowo.Słuchajcie! mówił mały Hartopp). Powieóieć jednak, że wy cuchniecie jak to twieróą niektóre bezwstydne i nik-czemne indywidua to przecie nic, nawet mniej niż nic.W nieobecności waszego uko-u �Sti ka żart słowny od ang.sti k: odór, smród.u �i l pa tis (łac.) na miejscu roóiców, w zastępstwie roóiców.ru ar ki in Stalky i spółka 41chanego nauczyciela, o którym nikt nie jest ode mnie wyższego mniemania, spróbuję,jeśli mi pozwolicie, wykazać wam całą potworność cały nieprześcigniony bezmiar całą miażdżącą zabójczość smrodów (obstaję przy tym poczciwym, prostym, starym sło-wie), jakimi pono zdołaliście zapowietrzyć swój dom. Och, dość! Zapomniałem jużreszty, ale ręczę wam, że była baróo piękna.Rattray, nie óiękujesz nam za to wszystko,co dla was robimy, za cały nasz trud? Innym ani by się nawet nie śniło zadawać sobie tylepracy, ale my umiemy być wóięczni& Tak jest, my jesteśmy okropnie wóięczni! rzekł M'Turk. Nie zapomnieliśmytego kawałka mydła.My jesteśmy grzeczni.Dlaczego ty jesteś niegrzeczny, Rat? Hallo! nadbiegł cwałem Stalky z kaszkietem nasuniętym na oko. Prawiciekazanie śmieróielom? Obawiam się, że oni posunęli się zbyt daleko, aby móc żałować.Rattray! White! Perosone! Malpas! Nie chcą się odezwać.To smutne, okropnie smutne!Wynieście swych nieboszczyków, wy, zadżumieni trędowaci! Zdaje się wam, że jesteście naówyczajnie dowcipni, nieprawdaż? odezwał sięRattray, ukłuty do żywego tym ostatnim zdaniem. A to z pewnością tylko szczur lubcoś podobnego pod podłogą.Jutro się dowiemy. Nie próbujcie zrzucać winy na biedne, bezbronne zwierzątko, w dodatku nieżywe.Brzyóę się adwokackimi wykrętami.Na mą duszę, Rattray& Stój! Kartoflarz nigdy, w całym swoim krótkim życiu nie powieóiał na mą duszę rzekł Beetle krytycznie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki