13. Robert Jordan Koło Czasu t7 cz1 Czara Wiatrów

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jej twarz. Była w swojej sypialni.Powiesiła sięna jednym z postumentów łóżka. Wytrzeszczone oczy i język wystający ze sczernia-łej, spuchniętej twarzy.Nogi dyndały na wysokości stopy ponad przewróconym zydlem.Akająca bezradnie Min osunęła się na pierś Randa.Objął ją powoli, delikatnie. Och, Min, doznajesz więcej bólu niż przyjemności z powodu swojego daru.Gdy-bym potrafił ująć ci tego bólu, zrobiłbym to, Min.Zrobiłbym.Powoli docierało do niej, że on też drży.Zwiatłości, starał się być twardy jak żela-zo, być takim, jakim jego zdaniem musiał być Smok Odrodzony, a mimo to zadręczałsię tymi, którzy umierali z jego powodu, Colavaere prawdopodobnie w nie mniejszymstopniu niż Felem.Opłakiwał każdego, kto został skrzywdzony, a starał się udawać, żetak nie jest. Pocałuj mnie wybąkała.Kiedy się nie poruszył, podniosła wzrok.Zamrugałniepewnie, oczyma to niebieskimi, to szarymi, podobnymi do porannego nieba. Jamówię poważnie. Jak często się z nim droczyła, siadając mu na kolanach, całując go,nazywając pasterzem, bo nie odważała się wymawiać jego imienia ze strachu, że mógłbyw tym usłyszeć pieszczotę? Godził się na to, gdyż myślał, że ona się z nim droczy.Ach!Ciotka Jan i ciotka Rana twierdziły, że nie powinno się całować mężczyzny, o ile nie za-mierza się go poślubić, ale ciotka Miren zdawała się wiedzieć trochę więcej o świecie.Powiadała, że nie należy całować mężczyzny ot tak, ponieważ mężczyzni zakochują sięzbyt łatwo. Zimno mi w środku, pasterzu.Colavaere i pan Fel.Muszę poczuć ciepłociała.Muszę.Zrobisz to?Opuścił głowę, jakże wolno.To był z początku braterski pocałunek, łagodny niczymmleko zmieszane z wodą, uspokajał, pocieszał.A potem stał się inny.Wcale już nieuspokajał.A on wyprostował się gwałtownie, starając się wyrwać z jej objęć. Min, nie mogę.Nie mam prawa.Schwyciwszy go za włosy, przyciągnęła z powrotem jego usta i po chwili przestał sięszamotać.Nie była pewna, czy to jej, czy jego ręce zaczęły pierwsze rozplątywać tasiem-345ki przy jego koszuli, ale jednej rzeczy była pewna absolutnie.Gdyby tylko spróbowałpołożyć teraz temu kres, to pochwyciłaby jedną.nie, wszystkie!.włócznie Riallin i za-dzgała go na śmierć.Po wyjściu z Pałacu Słońca Cadsuane dyskretnie przyjrzała się tym dzikuskom, któ-rym mogła, Corele i Daigian szły za nią w milczeniu; znały ją dostatecznie dobrze, byteraz jej nie przeszkadzać paplaniem, czego nie dawało się powiedzieć o tych wszyst-kich, które zatrzymywały się na kilka dni w maleńkim pałacyku Anilin, dopóki nie wy-prawiła ich w dalszą drogę.Dużo było tych dzikusek, a wszystkie gapiły się na Aes Sedaijak na zapchlone psy pokryte zaropiałymi ranami i zostawiające błoto na nowym dywa-nie.Niektórzy ludzie patrzyli na Aes Sedai ze zgrozą albo podziwem, inni ze strachemalbo nienawiścią, ale Cadsuane nigdy przedtem nie widziała pogardy, nawet ze stronyBiałych Płaszczy.A szkoda, bo każdy naród, który wydawał tyle dzikusek, powinien po-syłać całą rzekę dziewcząt do Tar Valon.Tego trzeba będzie kiedyś dopilnować, i do Szczeliny Zagłady z obyczajem, jeśli tosię okaże konieczne, ale jeszcze nie teraz.Al �or musiał być dostatecznie zaintrygowa-ny, skoro ją dopuścił do siebie, a ponadto dał się zbić z tropu, dzięki czemu mogła gopopchnąć w tę stronę, w którą chciała, bez jego wiedzy.Tak czy owak, należało przejąćkontrolę, względnie zniszczyć to wszystko, co mogło w tym przeszkodzić.Nie wolnodopuścić, by cokolwiek na niego wpłynęło albo go zdenerwowało i skierowało na nie-właściwe tory.Nie wolno.Lśniący, czarny powóz czekał na dziedzińcu za cierpliwym zaprzęgiem złożonymz sześciu siwków.Służący podbiegł otworzyć drzwi, na których na tle czerwonych i zie-lonych pasków wymalowano dwie srebrne gwiazdy; tak głęboko kłaniał się im trzem, żeniemal dotykał łysą głową kolan.Był odziany w samą koszulę i spodnie.Od przyjazdudo Pałacu Słońca nie zauważyła nikogo w liberii z wyjątkiem kilku w barwach Dobra-ine.Bez wątpienia słudzy nie byli pewni, co powinni nosić, a bali się popełnić błąd. Chyba obedrę Elaidę ze skóry, jak tylko wpadnie mi w ręce oznajmiła, kie-dy powóz ruszył z miejsca. Przez tę głupią dziewczynę moja misja stała się niemal-że niemożliwa.A potem niespodzianie wybuchnęła śmiechem, sprawiając, że Daigian mimo woliwytrzeszczyła oczy.Uśmiech Corele pogłębił się wyczekująco.%7ładna nie zrozumiała,a ona nie próbowała niczego wyjaśniać.Zawsze, przez całe życie, najlepszym sposobemna zainteresowanie jej czymkolwiek było oświadczenie, że coś jest niemożliwe.Ale z ko-lei upłynęło ponad dwieście siedemdziesiąt lat od ostatniego razu, gdy zetknęła się z za-daniem, którego nie była w stanie wypełnić.Obecnie każdy dzień mógł się okazać jejostatnim, ale młody al �or sprawi, że dokona żywota najgodniej.SPIS TREZCIPROLOG 5BAYSKAWICE 5WYSOKIE CHASALINE 48DZIEDZINIEC RZEyNIKA 61WZG�RZE ZAOTEGO ZWITU 83DO CAIRHIEN 98PKNITA KORONA 110STARY STRACH I NOWY STRACH 122PUAAPKI I PRZESZKODY 132FIGURANTKA 149DWIE SREBRAWY 160NIEWIDZIALNE OCZY 178PRZYSIGA 197PORANEK ZWYCISTWA 215CZARA WIATR�W 244BIAAE PI�RA 263ROBACTWO 279DOTKNICIE NA POLICZKU 288TRIUMF LOGIKI 302JAK PAUG ROZCINA ZIEMI 319DIAMENTY I GWIAZDY 334 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki